پویانمایی: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه{{انگلیسی|Animation}} از زبان لاتین و واژهٔ {{لاتین|animātiō}} و به معنی "حرکت آوردن به‌زندگیبه زندگی" است، "animo" به معنای "به حرکت" یا "زندگی دادن به" و "-ātiō" معنی "عمل یا انجام" می‌دهد.

فیلمساز فرانسوی [[جورج ملیس]]{{به فرانسوی|Georges Méliès}}، که سازنده جلوه‌های ویژه فیلم‌هایی مانند [[سفری به ماه (فیلم)|سفری به ماه]]{{انگلیسی|A Trip to the Moon}} بود، تکنیک‌های بسیاری در کارش استفاده می‌کرد که یکی از آنها نگه داشتن جرخشچرخش فیلم دوربین، و تغییر کوچکی در صحنه و سپس دوباره به چرخش درآوردن فیلم دوربین بود. این بسیار شبیه به ایده‌ای است که بعدها زنده نگاریِ استاپ‌موشن شد. ملیس به طور اتفاقی به این تکنیک دست یافت. هنگامی که او اتوبوسی را در حال رد شدن از جلوی دوربین می‌گرفت، دوربین خراب شد. موقعیکه دوربین تعمیر شد، درست زمانیکه ملیس شروع به فیلم گرفتن کرد، تصادفاً یک اسب از جلوی دوربین رد شد. نتیجه آن بود که در فیلم به نظر می‌رسید که اتوبوس به یک اسب تبدیل می‌شود.

[[جیمز استوارت بلکتون|ج. استوارت بلکتون]]{{انگلیسی|J. Stuart Blackton}} شاید اولین فیلمساز آمریکایی باشد که تکنیک‌های استاپ‌موشن و انیمشنانیمیشن طراحی دستی را استفاده کرد. [[توماس ادیسون]]{{انگلیسی|Thomas Edison}} او را با فیلمسازی آشنا کرد. او با اولین کارش مورخ ۱۹۰۰ که کپی رایت داشت، پیشگام این ایده‌ها در دوران قرن بیستم شد. بسیاری از فیلم‌هایش، از میان آنها [[طراحی سحرآمیز]]{{انگلیسی|The Enchanted Drawing}} در سال ۱۹۰۰ و [[فکاهی صورت‌های متغیر مسخره|فکاهیِصورت‌هایِمتغیرِمسخره]]{{انگلیسی|Humorous Phases of Funny Faces}} ۱۹۰۶، نسخه‌های فیلم روزمره از بلکتون «هنرمند درخشان» بود، و نسخه‌های اصلاح شده مورد استفاده ملیس قدیمی‌ترین تکنیک‌های استاپ‌موشن برای ساختن سری‌هایی از طراحی‌های روی [[تخته سیاه]] بود که به نظر می‌رسند که حرکت می‌کنند و خود را تغییر شکل می‌دهند. ''فکاهی‌صورتهای‌متغیرمسخره،'' به عنوان اولین فیلم پویانماشده واقعی ثبت، و بلکتون به عنوان اولین زنده نگاری واقعی شناخته شده‌است.

سِل‌پویانمایی، انیمشنانیمیشن سنتی و روشی بود که برای اکثر فیلم‌های پویانمایی اوایل قرن بیستم استفاده می‌شد. فریم‌های فیلم پویانمایی سنتی، در اصل عکس‌هایی از طراحی‌هایی هستند که بر روی کاغذ کشیده شده‌اند. برای ایجاد توهم حرکت، هر طراحی تفاوت ناچیزی با یک طرح پیش‌تر از آن دارد. طراحی‌های پویانما روی ورقه‌های شفافی به نام سل (طلق) ترسیم یا فتوکپی می‌شوند، طلق شخصیت‌های کامل شده را روی پس زمینه نقاشی شده قرار می‌دهند و بوسیله دوربین ثابتی یک به یک با فیلم سینمایی عکس می‌گیرند.

این روش در آغاز قرن ۲۱ منسوخ شد، اما امروزه طرح‌های پویانماها و پس زمینه‌ها، اسکن یا مستقیماً در رایانه طراحی می‌شوند. [[نرم‌افزار]]های مختلفی برای رنگ آمیزی و شبیه‌سازی حرکات دوربین و افکت‌ها استفاده می‌گردد. قطعهٔ پویا شدهٔ نهایی را برای یکی از چندین رسانه‌های پخش، خروجی می‌گیرند، که شامل فیلم سنتی [[فیلم ۳۵ میلی‌متری|۳۵ میلی‌متری]] و نیز رسانه‌های جدید تر مانند [[ویدئوی دیجیتال]] می‌شود. ظاهر سِل‌پویانمایی هنوز حفظ شده و کارهای پویانمایی شخصیت‌ها، اقلباغلب در طول ۷۰ سال گذشته همسان باقی‌مانده‌است. از نمونه‌های فیلم‌های بلند پویانمایی سنتی می‌توان به [[پینوکیو (فیلم ۱۹۴۰)|پینوکیو]]{{انگلیسی|Pinocchio {{!}} USA {{!}} ۱۹۴۰}}، [[مزرعه حیوانات (فیلم ۱۹۵۴)|مزرعه حیوانات]]{{انگلیسی|Animal farm {{!}} UK {{!}} ۱۹۵۴}} و [[آکیرا]]{{انگلیسی|Akira {{!}} Japan {{!}} ۱۹۸۸}} اشاره کرد.