نشانه‌گذاری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۱:
'''نشانه‌های سَجاوَندی''' یا '''نشانه‌های سَگاوَندی''' نشانه‌هایی است که برای روشن کردن معنی و مشخص کردن آغاز و انجام [[عبارت|عبارت‌ها]] و [[جمله|جمله‌ها]] و [[بند|بندها]] در [[نگارش]] به‌کار می‌رود.
این نشانه‌ها، که نشانه‌های نوشتاری هم نامیده می‌شوند، نشانه‌هایی هستند که برای آسان‌تر خواندن یک نوشته، بیان یک احساس، [[فرمول‌نویسی]] در [[ریاضیات]] و غیره و یا ایجاد دگرگونی در [[تلفظ]] [[واژه|واژه‌ها]] به‌کار می‌روند.
واژهٔ سَگاوَندی (تازی‌شدهٔ آن: سَجاوَندی) از نام [[ابوالفضل سجاوندی]] (نخستین کسی که نشانه‌های [[وقف]] را برای راهنمایی درست خواندن ''[[قرآن]]'' به‌کار برد) گرفته شده‌است.
خط ۷:
== تاریخچه ==
در قدیمی‌ترین متن‌هایی که در دست است، اثری از نشانه‌های سَگاوندی دیده نمی‌شود. در متن‌های باستانیِ [[زبان یونانی|یونانی]] و [[رومی]]، برخی نمونه‌های نشانه‌گذاری، مانند «دو نقطه روی هم»، دیده می‌شود. [[قرآن|قرآن‌های]] نخستین بدون نشانهٔ سَگاوندی نوشته می‌شد.
ابوالفضل سَجاوندی در قرن ششم ه.ق، برای راهنمایی [[قاریان]]، نخستین نشانه‌ها را در نگارش [[قرآن]] به‌کار برد. با همین انگیزه، کاتبان اروپاییِ [[کتاب مقدس]] در [[قرون وسطی|سده‌های میانه]] نشانه‌هایی را به‌کار می‌بردند.
| |||