اختلال و فریب رادار: تفاوت میان نسخه‌ها

امروزه اغلب [[تسلیحات]] [[نیروی نظامی|نظامی]] از وسایل [[الکترونیکی]] استفاده می‌کند. .استفاده از [[رادار]] برای آشکار سازی و مکان‌یابی سکوهای دشمن در برد و زاویه و استفاده از ادوات الکترونیکی برای هدایت [[موشکها]] نمونه‌ای از این استفاده می‌باشند؛ و از آنجایی که [[سیگنال‌های]] راداری اطلاعات نیستند، شنود آنها در حقیقت به منزله بهره‌برداری از آنها بمنظور آشکار سازی و تشخیص نوع سیگنال برای تخریب یا فریب رادار می‌باشد. برای یک فرستنده ECM تولید سیگنالی با سطح توان بسیار بالاتر از سطح سیگنال‌های بازگشتی، هنگامی که وارد گیرنده راداری می‌شوند، به تنهایی کفایت نمی‌کند. در بسیاری از موارد نیازمند مدولاسیون‌های اضافی بر روی سیگنال فرستاده شده، به منظور مختل کردن اندازه‌گیری [[پارامترهای]] موقعیت در گیرنده رادار است. روش اصلی اختلال، قرار دادن یک سیگنال تداخل در کنار سیگنال مطلوب برای گیرنده دشمن است. ابتدا به بررسی روشهای اختلال [[نویز]] می‌پردازیم. سپس روش‌های فریب سرعت و مسافت هدف در رادارها مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد؛ و در انتها به مقایسه روشهای فوق پرداخته می‌شود.