گلیمر: تفاوت میان نسخه‌ها

با بازگشت تزازو از ساردینیا، گلیمر که توانسته بود از تعقیب رومیان بگریزد بار دیگر ارتش وندال‌ها را آمادهٔ رویارویی با بلیساریوس ساخت. دو سپاه در دسامبر ۵۳۳ و این بار در [[نبرد تیکامرون|تیکامرون]]، در حدود ۲۰ مایلی کارتاژ با یکدیگر روبه‌رو شدند. علی‌رغم مقاومت سرسختانهٔ هر دو طرف در نهایت ارتش وندال‌ها تار و مار شد. گلیمر بار دیگر از میدان نبرد گریخت و در کوه پاپوا در نزدیکی مرز [[نومیدیه]] پناه گرفت. اما دیری نپایید که نیروهای بیزانسی به فرماندهی [[فاراس]] او را محاصره کردند. بنا بر نوشته‌های [[پروکوپیوس]]، هنگامی که از گلیمر خواسته‌شد تا خود را تسلیم نماید او در مقابل از فاراس خواست تا به او قرصی نان، [[اسفنج دریایی(ابزار)|اسفنج]] و یک [[چنگ]] بدهد تا گذراندن زمستان در کوهستان برایش قابل تحمل‌تر باشد.<ref>Procopius, ''De Bellus'' IV.6.20; translated by Dewing, vol. 2 pp. 259f</ref>