چسب: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خنثیسازی به نسخهٔ 19399520 Yamaha5Bot (بحث): تبلیغ. (T) |
برچسب حق تکثیر |
||
خط ۱:
{{حق تکثیر مشکوک}}
{{بهبود منبع|تاریخ=ژوئن ۲۰۱۴}}
{{منبع نامعتبر|تاریخ=ژوئن ۲۰۱۴}}
سطر ۴ ⟵ ۶:
[[پرونده:Jbweldpackage.jpg|left|175px|thumb|]]
از '''
== نیروهای چسبندگی ==
دو نیرو در مکانیسم اتصال چسبها دخالت دارد که عبارتاند از نیروهای [[پیوند واندروالسی|واندروالسی]] و پیوندهای شیمیایی. نیروهای واندروالسی اساس اکثر فرایندهای [[چسبندگی]] هستند. این نیروهای جاذبه بین چسب و جسم مورد نظر عمل میکنند. پیوندهای شیمیایی قویترین نوع چسبندگی را ایجاد میکنند. این نوع اتصال وقتی رخ میدهد که جسمی که چسب روی آن استفاده میشود دارای
برخی از
== کشش سطحی ==
سطر ۱۸ ⟵ ۲۰:
برای ایجاد [[چسبندگی]] بین چسب و جسم لازم است که مواد با یکدیگر تماس پیدا کنند. در این حالت کشش سطحی تماس چسب با جسم جامد را کنترل میکند. تمام مواد دارای نیروهای سطحی هستند که در مایعات کشش سطحی و در جامدات به انرژی سطحی معروفند. کشش سطحی عامل ایجاد قطره در یک مایع است.
اگر انرژی سطح در جامد بیشتر از کشش سطحی مایع باشد، قطره چسب پخش شده و در سطح جسم جامد پخش و باعث خیس شدن و بهترشدن چسبندگی
کشش سطحی بحرانی
سطر ۲۴ ⟵ ۲۶:
== آمادهسازی سطح برای چسبندگی (ایجاد اتصال) ==
[[پرونده:AdhesivesForHouseUse006.jpg|left|175px|thumb|]]
برای بالا بردن استحکام یک اتصال، ایجاد یک سطح تمیز لازم است. زیرا تمیزی سطح باعث افزایش کشش بحرانی سطح و پخش شدن بیشتر چسب و در نتیجه افزایش چسبندگی میشود. برای آمادهسازی سطح فلزات باید سطح جسم عاری از گریس و روغن باشد. اکسیدهای سطح جسم را بهوسیله
همچنین در اثر ترکیب کروماتها با سطح جسم، ماده در برابر اکسایش محافظت میشود و رطوبت نمیتواند به داخل نفوذ کرده و باعث تخریب سطح تماس فلز و چسب شود (برای زدودن اکسیدها از سطح فلز میتوان از روش [[سایش|سایش مکانیکی]] هم استفاده کرد). آلودگی هوا و رطوبت میتواند باعث کاهش اتصال پذیری و همچنین کاهش استحکام اتصالات بین چسب و سطح مورد نظر شود.
سطر ۳۴ ⟵ ۳۵:
برای چسباندن پلی اتیلن، پلی پروپیلن، تفلون و استالها با چسبهای معمولی سطح مورد نظر نیاز به آمادهسازی ویژهای دارد. تمیز کردن دقیق و مناسب این سطوح ضروری است. روشهای مختلفی برای آمادهسازی این اجسام برای ایجاد اتصال وجود دارد. تفلون میتواند پس از شستشو با سدیم ایجاد اتصال کند. این امر سبب انتقال [[فلوئور]] از سطح جسم شده و لایه قهوهای رنگ کربنی باقی میگذارد.
دید کلی
ساخت و مصرف چسب از گذشته رایج بوده است. در قدیم، از موادی چون قیر و صمغ درختان به عنوان چسب استفاده میکردند. در تمام قرون گذشته و همچنین قرن نوزدهم چسبها
کاربردهای متنوع چسب
از قرن نوزدهم بتدریج با پیدایش چسبهای سنتتیک ساخته شده در صنعت پلیمر، چسبهای سنتی و گیاهی و حیوانی از صحنه خارج شده است. صنعت چسب به صورت گستردهای در حال رشد میباشد و تعداد محدودی وسایل مدرن ساخت بشر وجود دارد که از چسب در آنها استفاده نشده است. در اتصالات اغلب وسایل از یک جعبه بسیار ساده غلات گرفته تا هواپیمای پیشرفته بوئینگ ۷۴۷ از چسب استفاده شده است.
امکانات بشر میتواند بوسیله چسبها اصلاح گردد. این مطلب، شامل استفاده از سیمانهای سخت شده توسط UV در دندانپزشکی و سیمانهای پیوند آکلریلیک در جراحی استخوان میباشد. پیشرفت جدیدی که
اجزای تشکیل دهنده چسبها
سطر ۴۹ ⟵ ۵۰:
افزودنیهای دیگر
بسیاری از چسبها، علاوه بر مواد پلیمری دارای افزودنیهایی هستند از قبیل:
▲•مواد پایدار کننده در برابر تخریب توسط اکسیژن و UV.
▲•مواد نرمکننده که قابلیت انعظاف را افزایش میدهد و دمای تبدیل شیشهای (Tg) را کاهش میدهد.
▲•مواد پر کننده معدنی که میزان انقباض در سخت شدن را کاهش میدهد و خواص روان شدن را قبل از سخت شدن تغییر میدهد و خواص مکانیکی نهایی را بهبود میبخشد.
▲•مواد تغلیظ کننده.
▲•معرفهای جفت کننده سیلانی.
== تئوریهای چسبندگی ==
=== تئوری جذب فیزیکی ===
سطر ۶۷ ⟵ ۶۳:
=== تئوری جذب شیمیایی ===
تئوری پیوند شیمیایی در مورد چسبندگی، بر اساس تشکیل پیوندهای کووالانسی، یونی و هیدروژنی بین سطح میباشد. مدارکی مبنی بر اینکه پیوندهای کووالانسی با عوامل جفت کنندگی سیلانی تشکیل میشود، وجود دارد و ممکن است که چسبها شامل
=== تئوری نفوذ ===
تئوری نفوذ این دیدگاه را مطرح میکند که پلیمرها هنگام تماس ممکن است در همدیگر نفوذ
=== تئوری الکتروستاتیک ===
سطر ۷۹ ⟵ ۷۵:
=== تئوری لایه مرزی ضعیف ===
تئوری لایه مرزی ضعیف، پیشنهاد میکند که سطوح تمیز، پیوندهای قویتری با چسب ایجاد میکنند. اما برخی آلودگیها از قبیل زنگ و روغن یا گریسها، لایهای ایجاد میکنند که چسبندگی ضعیفی دارد. همه آلودگیها، لایه مرزی ضعیف تشکیل نمیدهند، زیرا در برخی حالات، آنها توسط چسب حل خواهند شد. در این محدوده، چسبهای ساختمانی آکریلیک، برتر از اپوکسیدها هستند و این،
== آمادهسازی سطح برای چسبندگی ==
آمادهسازی نامناسب یا نادرست سطح،
== انواع چسبها ==
=== چسبهایی که توسط واکنش شیمیایی سخت میشوند ===
اپوکسیدها، بهترین نوع چسبهای شناخته شده ساختمانی هستند و بیشترین کاربرد را دارند. رزین اپوکسی که اغلب در حالت معمول استفاده میشود،
▲==== •چسبهای اپوکسیدی ====
وقتی که فنل با مقدار اضافی فرمالدئید تحت شرایط بازی در محلول آبی واکنش کند، محصول که تحت عنوان رزول شناخته شده و الیگومری شامل فنلهای پلدار شده توسط اتروگرومتیلن روی حلقههای بنزن میباشد، بدست میآید. برای جلوگیری از تشکیل حفرههای پر شده از بخار، اتصالات چسبهای فنولیک تحت فشار،
▲اپوکسیدها، بهترین نوع چسبهای شناخته شده ساختمانی هستند و بیشترین کاربرد را دارند. رزین اپوکسی که اغلب در حالت معمول استفاده میشود، معمولا دی گیلیسریل اتراز بیس فنل DGEBA)A) نامیده میشود و بوسیله واکنش نمک سدیم از بیس فنل A با اپی کلروهیدرین ساخته میشود. آمینهای آروماتیک و آلیفاتیک به عنوان عامل سختکننده استفاده میشوند. این چسبها به چوب، فلزات، شیشه، بتن، سرامیکها و پلاستیکهای سخت بخوبی میچسبند و در مقابل روغنها، آب، اسیدهای رقیق، بازها و اکثر حلالها مقاوم هستند. بنابراین کاربرد بیشتری در چسباندن کفپوشهای وینیلی در سرویسها و مکانهای خیس و به سطوح فلزی دارند.
▲==== •چسبهای فنولیک برای فلزات ====
▲وقتی که فنل با مقدار اضافی فرمالدئید تحت شرایط بازی در محلول آبی واکنش کند، محصول که تحت عنوان رزول شناخته شده و الیگومری شامل فنلهای پلدار شده توسط اتروگرومتیلن روی حلقههای بنزن میباشد، بدست میآید. برای جلوگیری از تشکیل حفرههای پر شده از بخار، اتصالات چسبهای فنولیک تحت فشار، معمولا بین صفحات پهن فولادی گرم شده توسط پرس هیدرولیک سخت میشوند. بدلیل شکننده بودن فنولیکها، پلیمرهایی از جمله پلی وینیل فرمال، پلی وینیل بوتیرال، اپوکسیدها و لاستیک نیتریل اضافه میشود تا سختتر گردند.
====
تعدادی از چسبهای مورد استفاده برای چوب نتیجه تراکم فرمالدئید با فنول و رزوسینول (۱و۳ دی هیدروکسی بنزن) هستند. بقیه با اوره یا ملامین متراکم میشوند.
====
چسبهای ساختاری شامل منومرهای آکریلیک توسط افزایشی رادیکال آزاد در دمای محیط سخت میشوند. منومر اصلی، متیل متاکریلات (MMA) میباشد، اما موارد دیگری از قبیل اسید متاکریلات برای بهبود چسبندگی به فلزات بوسیله تشکیل نمکهای کربوکسیلات و بهبود مقاومت گرمایی و اتیلن گلیکول دی متیل اکریلات برای شبکهای کردن نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
کلروسولفونات پلی اتیلن، یک عامل سختکننده لاستیک است و کیومن هیدورپراکساید و
====
چسبهای غیر هوازی در غیاب اکسیژن که یک بازدارنده پلیمر شدن است، سخت میگردد. این چسبها اغلب بر پایه دی متاکریلاتهایی از پلی اتیلن گلیکول هستند. کاربرد این چسبها، اغلب در محل اتصال چرخ دندهها، تقویت اتصالات استوانهای و برای دزدگیری میباشد.
====
پلی سولفیدها در ابتدا به عنوان دزدگیر استفاده میشدند و یک کاربرد مهم دزدگیری لبههای آینههای دوبل میباشد. هر دو برای اینکه واحدها را باهم نگه دارند و مانعی در برابر نفوذ رطوبت ایجاد کنند. آنها به وسیله بیس (۲- کلرواتیل فرمال) با سدیم پلی سولفید تهیه میشوند و به منظور کاهش قیمت از پرکنندههای معدنی استفاده میشود. به عنوان نرمکننده، از فتالاتها و معرفهای جفت کننده سیلانی استفاده میشود و عامل سختکننده آنها شامل دی اکسید منگنز و کرومات هستند.
====
بسیاری از چسبهای ساختمانی، پلیمرهای لاستیکی حل شدهای در خودشان دارند. وقتی که چسبها سخت میشوند، لاستیک به صورت قطراتی با قطر حدود ۱µm رسوب میکند. لاستیکهای استفاده شده در این روش شامل پلی وینیل فرمال (pvf) و پلی وینیل بوتیرال (PVB) هستند که هر دو بوسیله واکنش آلدئید مناسب با پلی وینیل الکل ساخته میشوند.
====
چسبهای یک جزئی سیلیکون اغلب به چسبهای ولکانیزه شونده در دمای اتاق (rtv) معروفند و شامل پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) با جرمهای مولکولی در محدود
چسبهای سیلیکونی نرم و مطلوب هستند و دارای مقاومت محیطی و شیمیایی خوبی هستند. این چسبها به عنوان بهترین پوشش برای استفاده در حمام شناخته شدهاند.
سطر ۱۱۹ ⟵ ۱۱۳:
این چسبها شامل سه نوع زیر میباشند
====
◦چسبهای تماسی: چسبهای تماسی
◦چسبهای پمادی: چسبهای بر پایه حلال مشهور که در ظروف پماد مانند به عموم فروخته میشوند، اغلب محلولهایی از لاستیک نیتریل (همیپلیمر یا بوتادین و آکریلونیتریل) در حلالهای آلی هستند.
====
◦محلولهای آبی و خمیرها: نشاسته، ذرت و غلات، منابع عمده برای استفاده چسب هستند. موارد مصرف عمده برای چسباندن کاغذ، مقوا و منسوجات میباشد. کاربردهای آن شامل صفحات موجدار، پاکتهای کاغذی، پنجرگیری تیوپ، چسباندن کاغذ دیواری و چسبهای تر شدنی مجدد با آب میباشد. چسبهای تر شدنی توسط آب شامل پلی (وینیل الکل) (DVOH) که در تمبرهای پُستی مورد استفاده قرار میگیرند و از لاتکس صمغهای طبیعی (مثلا صمغی و دکسترین) و پلی وینیل استات (DVN) همراه با مقدار زیادی DVOH پایدار کننده تولید میشوند. DVOH تنها پلیمرمعروفی است که از منومر خودش ساخته نمیشود.
◦امولسیونهای آبی: اجزا ترکیبی برای پلیمریزه شدن امواسیونی عبارتند از: آب، منومرها، پایدار کنندهها و آغازگر. محصول پلیمر شدن امولسیونی، شیرابهای از ذرات پلیمر با پایدار کنندههای جذب شده میباشد. معروفترین مثال، چسب چوب DIY است که
====
◦چسبهای ذوبی: ماده اولیه چسبهای ذوبی که از ابزار تفنگ شکلی خارج میشود،
چسبهای حساس به فشار
چسبهای حساس به فشار،
== معایب و مزایای چسبها ==
۱.
۲. محدوده رهایی کار آنها کمتر از چسبانندههای فلزی (مهرهها، پیچها و بستهای آهنی و غیره) است.
|