شارل دو گل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شارل دو گل''' {{به فرانسوی|Charles de Gaulle}} با نام کامل '''شارل آندره ژوزف ماری دوگل''' {{به فرانسوی|Charles André Joseph Marie de Gaulle}} (۱۸۹۰–۱۹۷۰) که به '''ژنرال دوگل''' معروف است، [[رئیس‌جمهور فرانسه|رئیس‌جمهور]] [[فرانسه]] بود.

شارل دوگل در شهر صنعتی لیل در منطقه [[فلاندر]] فرانسه در خانواده‌ای کهن و [[کلیسای کاتولیک|کاتولیک]] بدنیا آمد. پدرش هانری دوگل استاد فلسفه و ادبیات در کالج ژزوییت بود و مدرسه خودش را تأسیس کرد. مادرش ژان میلو فرزند خانواده‌ای از صنعتگران لیل بود. خانواده دوگل سنتگرا، میهن‌پرست و پایبند مذهب کاتولیک بودند، با این‌حال در باورهای سیاسی هانری دوگل مردی مترقی بشمار می‌آمد. او فرزندانش را تشویق می‌کرد تا دربارهٔ تاریخ و فلسفه بحث کنند، شارل خیلی زود با تاریخ فرانسه آشنا شد و در ده سالگی تاریخ جنگ‌های صد ساله و یادداشتهای فروسار دربارهٔ [[قرون وسطاوسطی]] را خواند و بعد به خواندن آثار نیچه، کانت و گوته روی آورد. وقتی که شارل یازده ساله شد، خانواده‌اش به پاریس نقل مکان کردند. شارل نوجوان عادت داشت تا از برج [[کلیسای نوتردام پاریس|کلیسای نوتردام]] بالا برود تا بتواند شهر را تماشا کند. او در کالج استانیسلاس در پاریس تحصیل کرد. علاقه او به تاریخ و باورش به عظمت فرانسه باعث شد تا وارد مدرسه نظامی سنت سیر بشود. او در ۱۹۱۲ تنها دو سال پیش از آغاز جنگ جهانی اول از این مدرسه فارغ‌التحصیل شد.

او پس از جنگ، وقتی از مرزهای فرانسه بوسیله خط دفاعی رسوخ ناپذیر [[ماژینو]] دفاع می‌شد، استراتژی دفاعی متمرکز را رد کرد. درستی این تئوری در سال ۱۹۴۰، یعنی زمانی که ارتش [[آدولف هیتلر|هیتلر]] از حصار ماژینو عبور کرده و فرانسه را به تصرف خود درآورد اثبات گردید.

[[وینستون چرچیل|چرچیل]] روزی با لحن شکوه آمیزی چنین بیان داشت: «از بین تمامی نشان‌هایی که مجبور به تحمل آنها شدم، هیچ‌کدام به اندازه لورین سنگین نبود».

در سال ۱۹۴۴ با وجود اینکه پیش از آن به عنوان خیانت کار شناخته شده بود، در پی حملات نیروهای متحدین به فرانسه بازگشت و به عنوان قهرمان ملی شناخته شد و با از میان رفتن [[فرانسه ویشی|حکومت ویشی]] دوگل به ریاست دولت موقت جمهوری فرانسه رسید.

در سال ۱۹۵۸ شورشی عظیم در [[الجزایر]] به وقوع پیوست و خطر جنگ داخلی در فرانسه به گوش می‌رسید. دوگل به نخست وزیری فرانسه رسید.

این حس که فرانسه باید از مسؤولیت تسلط بر کشورهای مستعمره رهایی یابد، مدتها در وجود دوگل ریشه دوانیده بود، از این رو استقلال ۱۲ کشور [[آفریقای غربی فرانسه|آفریقایی]] را اعلام کرد و آنها در وابستگی و یا عدم وابستگی اقتصادی به فرانسه آزاد گذاشت. با رهبران نظامی خود مشورت کرد و با انقلابیون الجزایر صلح کرد.

پس از ریاست جمهوری دوگل سیاست خارجی مستقل خود را در پیش گرفت و پیرو آن کشور فرانسه تحت اداره او با کشورهای بلوک شرق و [[چین]] ارتباط نزدیک برقرار کرد و نیز ورود بریتانیا را به بازار مشترک اروپا وتو کرد که سبب خشم بسیاری گردید.