جنگ دوم بالکان: تفاوت میان نسخه‌ها

روابط بین اعضای پیروز اتحادیه [[بالکان]] به سرعت بر سر تقسیم غنائم علی الخصوصعلی‌الخصوص در مقدونیه رو به سردی نهاد. در مذاکرات مخفیانه پیش از آغاز جنگ که به تشکیل اتحادیه انجامید، [[بلغارستان]] و [[صربستان]] در ۱۳ مارس ۱۹۱۲ قراردادی امضا کردند که حدود مرزهای آینده را مشخص می‌کرد به شکلی که شمال مقدونیه را بین آن‌ها به اشتراک می‌گذاشت و جنوب آن را به بلغارستان واگذار می‌کرد. اختلاف بر سر این مناطق که پیش از شعله‌ور شدن آتش جنگ آشکار شده بود، دو طرف را بر آن داشت این مناطق را مناطق مورد اختلاف بنامند و حاکمیت آن را موکول به داوری [[روسیه]] بنمایند. در جریان جنگ صربستان موفق شد مناطق بسیار بیشتری از آنچه که توافق شده بود، در جنوب مقدونیه به کنترل خود درآورد. همزمان اندکی پیش از آنکه بلغارها فرابرسند، [[یونان]] بندر [[سالونیک]] در کرانه دریای اژه در جنوب مقدونیه را به تصرف خود درآورده بود تا با صرب‌ها هم‌مرز شود.

تا اوایل ژوئن ارتش [[پادشاهی یونان]] با ۱۴۲ هزار نفر نیرو دارای ۹ لشکر پیاده و یک تیپ سواره بود. همانند صربستان بیشتر این نیروها شامل ۸ لشکر پیاده و یک تیپ سواره (۱۱۸ هزار نفر) نیز در مقدونیه حضور داشتند به گونه‌ای که با ایجاد یک [[هلال]] از جناح شمالی و شمال شرقی شهر سالونیک محافظت می‌کردند درحالیکه یک لشکر باقیمانده به همراه واحدهای مستقل (مجموعامجموعاً ۲۴ هزار نفر) در بدنه اصلی خاک [[یونان]] باقی مانده بودند. با آغاز جنگ این لشکر نیز از یونان راهی جبهه‌های نبرد شد و با جذب سربازان وظیفه قدرت ارتش یونان در [[مقدونیه]] به ۱۴۵ هزار نفر به همراه ۱۷۶ قبضه توپ رسید. [[کنستانتین اول یونان|کنستانتین اول]]، پادشاه یونان فرماندهی ارتش این کشور را در اختیار داشت در حالیکه ژنرال ویکتور دوسمانیس مسئول ستاد ارتش بود.