سفر اکتشافی آمونسن به قطب جنوب: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
LetsDoItBot (بحث | مشارکت‌ها) تمیزکاری، + ویرایش با ماژول ابرابزار با استفاده از AWB |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۱:
== پیش‌زمینه ==
[[پرونده:Gjoea.jpg|بندانگشتی|180px|راست|گژوا، یک کشتی اسلوپ کوچک که آمونسن و خدمه‌اش معبر شمال غربی را به وسیله آن فتح کردند از ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۶ میلادی]]
آمونسن در [[فردریکستاد]] و در سال ۱۸۷۲ متولد شد، در حدود ۸۰ کیلومتری کریستیانا که امروزه به نام [[اسلو]] شناخته می‌شود. او فرزند یک ملاک کشتی بود.{{sfn|Langner|pp=۲۵–۲۶}} در سال ۱۸۹۳، مطالعات پزشکی خود را در [[دانشگاه اسلو|دانشگاه کریستیانا]] رها کرد و به عنوان یک ملوان بر روی عرشهٔ کشتی [[شکار خوک آبی]] به نام «ماگدالنا» برای سفری به قطب شمال نام‌نویسی کرد. پس از چندین سفر به این نواحی به عنوان {{پم|افسر دوم|Second mate}} ارتقا درجه یافت. زمانی که بر روی دریا بود مهارت‌های خودش را به عنوان یک اسکی‌باز در فضاهای باز و محیط‌های خشن {{پم|هاردان‌گریویدا|Hardangervidda}} افزایش داد.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=۴۳–۵۷}} در سال ۱۸۹۶، با الهام از کاوش‌های قطبی هموطن خودش [[فریتیوف نانسن]]، به {{پم|گروه اکتشاف قطب جنوب بلژیک|Belgian Antarctic Expedition}} برای سفر به آن نواحی تحت عنوان {{پم|سر دفتردار|chief officer}} کشتی {{پم|آر. وی بلژیکا (۱۸۸۴)|chief officer}} و زیر دست {{پم|آدریان دی گرلاکه|Adrien de Gerlache}} پیوست.{{sfn|Langner|p=۴۱}} در اوایل ۱۸۹۸ کشتی در {{پم|دریای یخی قطب جنوب|Antarctic sea ice}} گرفتار شد و برای بیش از یک سال در [[دریای بلینگسهاوزن]] به دام افتاد. سفری که آغاز گردیده بود، به صورت غیرارادی برای شروع، یک زمستان کامل را در آب‌های قطب جنوب گذراند. یک دورهٔ مشخص شده همراه با افسردگیِ نزدیک به گرسنگی، جنون و بیماری [[اسکوروی]] در میان خدمه.{{sfn|Crane|pp=۷۴–۷۵}} آمونسن بی‌طرف و گوشه‌گیر باقی ماند. او همه چیز را به عنوان یک کارآموز جویای تجربه در تمام جنبه‌ها و تکنیک‌های اکتشاف قطبی در خاطره ضبط می‌کرد، بخصوص
مسافرت بلژیکی‌ها؛ سرآغازی بود بر آنچه که به نام [[قهرمانان عصر اکتشاف جنوبگان|عصر قهرمانی اکتشاف در قطب جنوب]] نامیده می‌شد{{sfn|Crane|pp=۷۴–۷۵}} که به دنبال خودش سفرهای کاوشگرانهٔ اعزامی از کشورهایی همچون انگلستان، سوئد، آلمان و فرانسه را به همراه داشت، با این حال آمونسن در سال ۱۸۹۹ و هنگام بازگشت به نروژ تمام توجه خودش را معطوف به سمت شمال نمود. او با توجه به توانایی‌هایی که در خودش می‌دید، اعتماد به نفس لازم در جهت رهبری یک سفر را به دست آورده بود. برنامه‌ریزی سفر وی شامل یک پیمایش از مسیر شمال غربی بود، همان مسیر دریایی از اقیانوس اطلس تا اقیانوس آرام که به دلیل راه‌های دخمه‌ای پر پیچ و خم از طریق جزایر شمال کانادا کاملاً ناشناخته بود. با به دست آوردن درجهٔ [[ناخدا|ناخدایی]]، آمونسن توانست یک [[اسلوپ]] کوچک به نام {{پم|کشتی گژوا|Gjøa}} را خریداری نماید که سازگار و مناسبِ سفر قطبی او بود، همچنین وی توانست تا حمایت پادشاه سوئد و نروژ موسوم به [[اسکار دوم سوئد|اسکار دوم]] را به دست آورد. حمایت نانسن به همراه حمایت مالی کافی باعث شد تا به همراه ۶ خدمه در ژوئن ۱۹۰۳ عزم سفر کند.{{sfn|Langner|pp=۷۸–۸۰}}
| |||