سفر اکتشافی آمونسن به قطب جنوب: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۵۰:
در ماه‌های قبل از عزیمت، به دست آوردن بودجه و منابع مالی برای سفر مشکل‌تر شد، به دلیل اینکه بهره و کمک عمومی محدود شده بود، معاملات روزنامه فسخ شد و پارلمان درخواست برای تأمین ۲۵۰۰۰ کرون بیشتر را رد کرد، چنین به نظر می‌رسید که آمونسن مجبور است خانه (اشاره به کشتی است) خود را در حالت به شدت بدهکاری، شناور نگه دارد، او در حال حاضر برای جلوگیری از ورشکستگی مالی شخصی، به طور کامل وابسته به موفقیت این سفر اکتشافی بود.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=۲۴۴–۴۵}}
 
پس از گذشت یک ماه از سفر دریایی و گشت‌زنی در قسمت شمالی اقیانوس اطلس، کشتی فرام در اواخر ژولای برای تحویل گرفتن سگ‌ها و آماده‌سازی نهایی عزیمت به [[کریستیان‌ساند]] رسید.<ref>[[Fredriksholm Fortress#Roald Amundsen's Dog Farm|Roald Amundsen's Dog Farm]]</ref> همان زمان در کریستیان‌ساند، آمونسن پیشنهاد کمک پیتر دون پدرو کریستوفرسن که یک مهاجر و برادر وزیر نروژ در [[بوئنوس آیرس]] بود را دریافت نمود، کریستوفرسن مایل بود که سوخت و ملزومات دیگر را به کشتی فرام در [[مونته‌ویدئو]] یا بوینس آیرس منتقل نماید و این پیشنهادی بود که آمونسن با نهایت امتنان و سپاسگذاریسپاسگزاری پذیرفت.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|p=۲۷۵}} اما درست قبل از اینکه فرام در تاریخ ۹ آگوست آمادهٔ عزیمت گردد، آمونسن مقصد واقعی این سفر اکتشافی را با پریسترود و گرتسن که دو تن از افسران زیر دستش بودند در میان نهاد، در فاصلهٔ ۴ هفته مانده تا [[فونچال]] در مادیرا، شک و تردید و دودلی در میان خدمه ایجاد گردید، آنها وقتی سئوالاتی دربارهٔ آماده‌سازی سفر می‌نمودند با پاسخ‌های نامربوط و افسران گریزان از توضیح مواجه می‌گردیدند و همین دامنهٔ تردید آنها را بیشتر می‌کرد، این گفتهٔ شرح‌حال نویس آمونسن یعنی {{پم|رولند هنتفورد|Roland Huntford}}، مبنی بر ''سوءظن به اندازهٔ کافی در قبال روحیه کمتر'' به خوبی بیانگر این موضوع است.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=۲۷۷–۷۸}}
 
فرام در تاریخ ۶ سپتامبر به فونچال رسید.{{sfn|Amundsen | loc=Vol. I | pp=۱۲۵–۳۱}} سه روز بعد آمونسن خدمه را از تغییر برنامه آگاه نمود، او به آنها گفت که می‌خواهد یک مسیر انحرافی به قطب جنوب از طریق مسیر قطب شمال ایجاد کند که هنوز هم مقصد نهایی وی بود اما نیاز بود که مدتی صبر کنند.{{sfn|Langner|p=۱۱۵}} پس از اینکه آمونسن طرح‌های از قبل تعیین شده‌اش را برملا ساخت، از تک‌تک افراد گروهش جداگانه پرسش نمود که آیا مایل به رفتن هست یا خیر و همگی پاسخ‌ها مثبت بود.{{sfn|Amundsen | loc=Vol. I | pp=۱۲۵–۳۱}} آمونسن نامهٔ به نسبت جامعی دربارهٔ شرح وقایع برای نانسن نوشت، با تأکید بر این نکته که ادعای کوک و پری برای او چگونه حکم ''ضربهٔ مهلک'' در راستای اجرای برنامه‌هایش می‌باشد، او احساس می‌کرد به ضرورت در چنین عمل انجام یافته‌ای قرار گرفته، درخواست بخشش و اظهار امیدواری نمود که در راستای رسیدن به دستاوردهایش هرگونه گناه و عواقبی را بر گردن بگیرد.<ref>From text of Amundsen's letter, quoted in {{harvnb|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=279–80}}.</ref>