; ۳- عدم ثبات بعضی اعضای سازمان در زمینه همکاری و عضویت شان در این سازمان.
گرجستان و آذربایجان از جمله کشورهای است که علی رغمعلیرغم امضای موافقتنامه اولی در مورد تأسیس این سازمان، بعداً از عضویت این سازمان خارج شدند. ازبکستان نیز در سال ۱۹۹۹ از عضویت سازمان مذکور خارج شد، اما بخاطر تحولات درمسائل سیاسی منطقه و بخصوص بعد از وقوع حوادث [[اندیجان]]، دوباره عضویت این سازمان را حاصل کرد؛ ولی درین اواخر دوباره از سازمان دور رفتهاست این مسائل نشاندهنده این واقعیت است که اعضای این سازمان به صورت جدی روی این سازمان حساب ننموده و در صورت که فرصت بهتری برای پیوستن به سازمان دیگری مساعد شود، از این سازمان خارج میشوند. رفتار این چنین کشورهای عضو نسبت به این سازمان، زمینه رشد و توسعه این سازمان را در سطح یک سازمان مؤثر منطقهای از بین میبرد.