تزار: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
{{بدون منبع}}
'''تِزار''' {{به روسی|Царь}} واژه‌ای [[زبان‌های اسلاوی|اسلاوی]] برای «پادشاه» است. این واژه از نام [[سزار]] گرفته شده بود. ايناین واژه برای زنان به شكلشکل '''تزاريناتزارینا''' به كارکار می‌رود.
 
واپسین تزار روسیه، [[نیکلای دوم]] بود که خود و خانواده‌اش در سال [[۱۹۱۷ (میلادی)|۱۹۱۷]] و در جریان [[انقلاب روسیه (۱۹۱۷)|انقلاب روسیه]] از تاج و تخت افتادند و سپس در ژوئیه سال ۱۹۱۸ توسط [[بلشویک]]ها اعدام شدند.
 
[[نیکلای دوم]] هیچ تمایلی به اصلاحات نداشت و بدنبال راه پدرش در طریق فردسالاری بود، در نتیجه فضای [[روسیه]] مملو از افکار انقلابی شده بود. حاکمان روس برای گریز از تغییرات به جنگ با ژاپن بر سر تسلط بر کره و منچوری در شمال چین روی آوردند. روس‌ها خود را پیروز جنگ می‌دانستند ولی سرانجام پیمان صلحی در سپتامبر ۱۹۰۵ با ژاپن امضا کردند که کنترل کره و بخشی از منچوری و راه‌آهن کلیدی آن بدست ژاپنی‌ها افتاد. در ۲۲ ژانویه ۱۹۰۵ میلادی، حدود دویست هزار روسی در شهر [[سن‌پترزبورگ]] اجتماع کردند و خواستار کاهش ساعات کار و افزایش دستمزدها شدند. تظاهرکنندگان بر روی حمایت تزار از خودشان حساب می‌کردند. اما نتیجه آن برعکس بود. سربازان نیکلای دوم بر روی تظاهرکنندگان آتش گشودند و صدها نفر از تظاهرکنندگان کشته یا زخمی شدند. این واقعه به [[یکشنبه خونین (۱۹۰۵)|یک‌شنبه خونین]] معروف شد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.iran-newspaper.com/Newspaper/Page/6483/Century%20Album/10/0|عنوان=یک‌شنبه خونین ،خونین، راز راسپوتین| ناشر =روزنامه ایران|تاریخ =۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۶|تاریخ بازبینی= }}</ref>
 
اوضاع روسیه ناآرام بود و شورش‌های دهقانی در روستاها با اعتصابات کارگران صنعتی در شهرها همراه شده بود. [[نیکلای دوم]] از طرفی به اصلاحات و ایجاد مجلس انتخابی مشورتی «دوما» اقدام کرد و از طرف دیگر به روی اعتصاب‌کنندگان آتش گشود. اعدام‌های صدراعظم استولیپین در سال‌های ۱۹۰۶ و ۱۹۰۷ توانست برای چند سالی فضای روسیه را آرام کند. در موج بعدی این رویدادها یعنی از سال ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۴ میلادی اعتصابات کارگری وضعیت شهرهای [[روسیه]] را متشنج کرد.
خط ۱۱:
 
== ورثه نیکلای دوم ==
در طول سالیان دراز زنان زیادی پیدا شدند که خود را [[آناستازیا نیکولائونا رومانوا|آناستازیا]]، دختر [[نیکلای دوم]]، می‌نامیدند تا میراث بی‌شمار نیکلای دوم را به دست بیاورند. اما ماجرای دختری ۱۶ ساله که در کانال آبی در [[برلین]] نیمه‌جان بیرون کشیده شد، به نظر می‌رسید که با حقایقی همراه باشد. او پس از بهبودی بلافاصله اعلام کرد که دختر نیکلای دوم است. او مدعی بود که نامش "«گراند دوشس آناستازیا"» است و با فاش کردن جزئیاتی در بارهدرباره فرارش و اطلاعات وسیعی که دربارهدربارهٔ [[خاندان سلطنتی]] داشت طرفدارانی پیدا کرد. [[آناستازیا نیکولائونا رومانوا|آناستازیا]] مورد بررسی توسط [[اشعه ایکس]] قرار گرفت و نتایج به دست آمده با سوابق پزشکی [[آناستازیا نیکولائونا رومانوا|آناستازیا]] مطابقت داشت. سرانجام دادگاهی تشکیل شد و [[آناستازیا نیکولائونا رومانوا|آناستازیا]] و وکلایش مدارکی رو کردند، اما آغاز [[جنگ جهانی دوم]]، مانع ارائه این مدارک به دادگاه شد. سرانجام دادگاهی در [[هامبورگ]] علیه او رأی داد.
 
بررسی [[دی ان ای]] قطعات استخوان‌های اعضای خانواده نیکلای دوم، نشان می‌دهد که همه آنان در ۱۷ ژوئیه ۱۹۱۸ به قتل رسیده‌اند. در جریان این واقعه، که در نخستین ساعات بامداد ۱۷ ژوئیه ۱۹۱۸ رخ داده است،داده‌است، [[نیکلای دوم]] و [[آلکساندرا فیودوروفنا (آلیکس هسن)|همسرش]] و هر پنج فرزندشان به همراه پزشک خانوادگی‌شان و سه خدمت‌کار ایشان در زیرزمین یک خانه‌خانه در شهر [[یکاترینبورگ]] با شلیک گلوله و سرنیزه به قتل رسیده‌اند.
 
به گزارش روزنامه [[ایندیپندنت]]، کشتار اعضای خانواده آخرین تزار روسیه شایعات بسیاری دربارهدربارهٔ توطئه‌های گوناگون بر سر زبان‌ها انداخت، از جمله این که یکی از بچه‌های تزار، زنده مانده و به خارج گریخته‌است. از آن زمان حدود ۲۰۰ نفر ادعا کرده‌اند: از بازماندگان رومانف‌ها هستند که از کشتار در زیرزمین «ایپاتی‌یف» زنده مانده‌اند. اما حالا یک بررسی علمی بر مبنای دی‌ان‌ای ثابت کرده‌است که تزار و همسرش و هر پنج فرزندشان به دست بلشویک‌های منطقه اورال شوروی کشته شده‌اند، زیرا بلشویک‌ها می‌ترسیدند سربازان [[ارتش سفید]] که در آن نزدیکی‌ها مستقر بودند اقدام به نجات خانواده تزار کنند.
 
بررسی‌های دقیق علمی استخوان‌های یافته شده در دو گور در نزدیکی [[یکاترینبورگ]] قاطعانه نشان داده‌است: [[نیکلای دوم]] و [[آلکساندرا فیودوروفنا (آلیکس هسن)|همسرش]] و هر ۵ فرزند آنان یعنی ۴ دختر به نام‌های اولگا، تاتیانا، ماریا، آناستازیا و پسر آنان یعنی آلکسی، کشته شده‌اند. تنها راز باقی‌مانده این است که آیا دختری که در کنار آلکسی در یک گور جدا از سایر اعضای خانواده به خاک سپرده شده، ماریاست یا آناستازیا.
 
به گزارش روزنامه [[ایندیپندنت]]، الکساندر آودونین زمین‌شناس روسی در اواخر دهه ۱۹۷۰ با کشف یک گور دسته‌جمعی در نزدیکی یکاترینبورگ به راز قتل تزار و خانواده‌اش پی برده‌بود، اما تا زمان [[فروپاشی شوروی]] خبر آن را پخش نکرد. دانشمندانی از جمله پیتر جیل انگلیسی و پاول ایوانف روسی توانستند دی‌ان‌ای کافی از استخوان‌های ۹ اسکلت به دست آورند که نشان می‌دهد ۵ نفر از آنان شامل ۳ دختر و پدر و مادرشان هستند. مقایسه آنها با دی‌ان‌ای اقوام زنده از دودمان رومانف‌ها، از جمله شاهزاده فیلیپ ثابت کرد این ۵ نفر عضو خانواده تزار بودند و ۴ اسکلت باقی‌مانده متعلق به پزشک و ۳ مستخدم خانواده بود. اما هنوز سرنوشت دو عضو دیگر خانواده نامعلوم بود. دکتر مایکل کابل دانشمند آمریکایی در مریلند می‌گوید: این امر باعث شد داستان‌های فراوانی دربارهدربارهٔ فرار اسرارآمیز آن دو نفر از دست جلادان، ساخته شود.
 
سال‌ها بعد، یعنی در سال ۲۰۰۷ [[باستان‌شناس]]ان آماتور، یک گور دیگر را در فاصله ۷۰ متری گور خانواده تزار یافتند که استخوان‌های سوخته چند نفر در آن وجود داشت. دکتر کابل می‌گوید: از ۴۴ قطعه استخوان و دندان که در این گور پیدا شد هویت دو نفر، یک مرد و یک زن مشخص شد. برای تشخیص هویت این اشخاص از سه روش گوناگون تجزیه و تحلیل [[دی ان ای]] استفاده شد: از [[میتوکندری]] [[دی ان ای]] که فقط از طریق مادر منتقل می‌شود برای بررسی خویشاوندی شاهزاده فیلیپ که از مادرش به [[آلکساندرا فیودوروفنا (آلیکس هسن)|شاهدخت الکساندرا]] وابسته‌است، از استخوان‌های یافته شده در گورها استفاده شد. این آزمایش‌ها نشان داد [[آلکساندرا فیودوروفنا (آلیکس هسن)|شاهدخت الکساندرا]] و چهار دخترش در دو گور به خاک سپرده شده‌اند. از [[دی ان ای]] که فقط از پدران به پسران از طریق کروموزوم مذکر (Y، ایگرگ) می‌رسد برای تعیین رابطه بین آلکسی و پدرش استفاده شد، تا معلوم شود در هر یک از گورها چه کسانی به خاک سپرده شده‌اند. به این ترتیب اعضای خانواده نیکلای دوم از سه مستخدم و یک پزشک جدا شدند.
خط ۲۶:
{{پانویس}}
* ت‍اری‍خ روس‍ی‍ه از آغ‍از ت‍ا ان‍ق‍لاب اک‍ت‍ب‍ر؛ ت‍أل‍ی‍ف ن. ب‍ری‍ان ش‍ان‍ی‌ن‍وف؛ ت‍رج‍م‍ه و اق‍ت‍ب‍اس خ‍ان‍ب‍اب‍اب‍ی‍ان‍ی. تهران: [[دانشگاه تهران]]، ۱۳۵۲.
* روس‍ی‍ه ت‍زاری؛ ت‍أل‍ی‍ف ج‍ی‍م‍ز ای. اس‍ت‍ری‍ک‍ل‍ر، ت‍رج‍م‍ه م‍ه‍دی ح‍ق‍ی‍ق‍ت‌خ‍واه، ت‍ه‍ران: ق‍ق‍ن‍وس، ۱۳۸۱.
* زن‍دگ‍ی و س‍ران‍ج‍ام آخ‍ری‍ن م‍ل‍ک‍ه روس‍ی‍ه؛ تألیف آن‍ا وی‍روب‍وا، ترجمه ن‍ظام‌ال‍دی‍ن اح‍ت‍ش‍ام؛ ت‍ه‍ران: انتشارات خ‍ج‍س‍ت‍ه، ۱۳۷۶.
* نیکلای و آلکساندرا؛ تألیف رابرت ک. ماسی، ترجمه پروانه ستاری، تهران: نشر نو، ۱۳۶۹.