میانمار: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز اصلاح لینک های درون ویکی
خط ۴۸:
'''میانمار''' ('''بـِرمه''' پیشین) (نام رسمی: '''اتحادیه جمهوری میانمار''') کشوری است در [[آسیای شرقی]]. بزرگ‌ترین شهر این کشور [[رانگون]] است ولی پایتخت آن شهر [[نایپیداو]] می‌باشد. جمعیت میانمار بیش از ۶۰ میلیون نفر، زبان رسمی این کشور [[زبان برمه‌ای|برمه‌ای]] و واحد پول آن [[کیات]] است.
 
۶۸ درصد از مردم میانمار از تبار [[مردم برمه‌ای|برمه‌ای]]،برمه‌ای، ۹ درصد شان، ۷ درصد کارن و بقیه از دیگر اقوام هستند. ۸۹ درصد از مردم میانمار بودایی، ۴ درصد مسیحی، ۴ درصد مسلمان و ۱ درصد نیز پیرو آیین هندو هستند.
 
میانمار از نظر مساحت چهلمین کشور بزرگ جهان و از نظر جمعیت بیست و چهارمین کشور پرجمعیت جهان است.
خط ۶۶:
در اواخر سده هشتم میلادی در اثر تسلط اقوام شان و کارن در جنوب و مرکز برمه مردم پیو به قسمت‌های شمالی رانده شدند. علت عقب رانده شدن این قوم گسترش سلطه تای بود، که در شمال و شمال شرقی برمه قدرت را در دست داشتند. قوم شان تا سده ۱۳ میلادی؛ در بخش‌هایی از برمه قدرت و حکومت را در دست داشتند، ولی در همین قرن این قوم عمدتاً به تایلند مهاجرت کردند.
 
در ۱۴۰۴ میلادی یک فرمانده نظامی برمه به نام [[آناوِرِاهتا]] به پادشاهی رسید، و دودمان موسوم به پاگان را بنیانگذاری کرد. این دودمان حدود دویست سال در برمه حکومت کرد.
 
در طی جنگ جهانی دوم، ارتش استقلال‌طلب برمه به‌وجود آمد و ارتش مزبور طی ۱۹۴۱ همراه با ارتش ژاپن وارد مناطق جنوبی برمه گردید. پس از یک درگیری سخت در ماه مه ۱۹۴۵ رانگون پایتخت برمه کاملاً به تصرف نیروهای محلی برمه درآمد، ژاپنی‌ها بیرون رانده شدند و چیرگی انگلستان دوباره بر کشور برمه برقرار شد.{{سخ}}
خط ۹۰:
 
== سیاست ==
در حالی که برمه یکی از [[امپراتوری بریتانیا|مستمرات بریتانیا]] بود، امضای موافقتنامه‌ای توسط [[ژنرال]] [[انگ سن|آنگ سان]] باعث شد که این کشور نهایتاً به [[استقلال]] برسد.
 
در سال [[۱۹۷۴ (میلادی)|۱۹۷۴]] طیّ یک [[همه‌پرسی]] ملی، [[جمهوری سوسیالیستی]] [[برمه]] رسماً تحت طرح‌ریزی [[قانون اساسی]] جدید، حیات دوباره یافت.
 
[[آنگ سان سوچی]]، دختر [[انگ سن|ژنرال سان]]، از رهبران [[جنبش استقلال طلبانه]] [[برمه]]، از سال ۱۹۸۸ فعالیت سیاسی خود را در آن کشور آغاز کرد.
در آن سال، برمه دستخوش آشوب سیاسی بود که در سال ۱۹۸۹ به روی کار آمدن ارتش و بازداشت وی منجر شد.
در [[انتخابات پارلمانی]] سال ۱۹۹۰، در حالیکه خانم [[آنگ سان سوچی]] همچنان در بازداشت بود، جنبش طرفدار [[دمکراسی]] به پیروزی چشمگیری در برمه دست یافت. وی به عنوان رهبر [[لیگ ملی برای دموکراسی]] برمه، در سال ۱۹۹۰ در انتخابات عمومی برمه پیروز شد ولی رهبران نظامی برمه این انتخابات را باطل اعلام کردند.
 
راهبان بودایی یکی از عوامل اصلی در تظاهرات سال ۲۰۰۷ علیه رهبران نظامی برمه بودند. پس از وقوع ناآرامی‌های پراکنده در اعتراض به [[افزایش قیمت]] سوخت بود که راهبان بودایی بزرگ‌ترین تظاهرات ضد دولتی پس از سال ۱۹۸۸ میلادی را ترتیب دادند که برای چند روز اوضاع را در رانگون، پایتخت و سایر مراکز جمعیتی ملتهب کرد.
 
دولت عاقبت برای سرکوب ناآرامی‌ها وارد عمل شد. سازمان ملل از کشته شدن ۳۱ نفر در روند سرکوب ناآرامی‌ها خبر داد در حالی که به ادعای راهبان بودایی تعداد واقعی کشته‌شدگان در این عملیات به مراتب بیشتر بوده‌است.
 
در پی انتخابات سال ۲۰۱۰، دولتی به ظاهر غیرنظامی اداره امور برمه را در دست گرفته و برخی [[اصلاحات سیاسی]] را به اجرا گذاشته که به عنوان مقدمه حرکت به سوی دموکراسی، با استقبال مخالفان داخلی و همچنین کشورهای غربی مواجه شده‌است.
 
در پی انتخابات ۲۰۱۵ و پیروزی حزب [[لیگ ملی برای دموکراسی]] به رهبری خانم [[آنگ سان سو چی|سو چی]] این حزب اکثریت را در مجلس در مقابل حزب [[همبستگی و توسعه]] که مورد حمایت نظامیان است بدست آورد.<ref>http://www.dw.com/fa-ir/اعتراف-حزب-حاکم-میانمار-به-شکست-سنگین-در-انتخابات/a-18836173</ref>
به دلیل مخالفت قانون اساسی برمه با ریاست جمهوری خانم [[آنگ سان سو چی|سو چی]] به دلیل داشتن فرزندانی که تابعیت انگلستان را دارند [[هتین‌چیاو]] همراه قدیمی او بعنوان رئیس‌جمهور برمه انتخاب شد.<ref>http://www.dw.com/fa-ir/انتخاب-هتینچیاو-به-عنوان-نخستین-رئیسجمهور-غیرنظامی-میانمار/a-19116902</ref>
 
خط ۲۷۳:
چندین رشته‌کوه در میانمار وجود دارد که کاملاً در داخل خاک این کشور قرار گرفته‌اند، از آن‌جمله: راخینه یوما، تپه‌های شان، و تپه‌های تِناسِریم.<ref name="myathan">{{cite book | first=Mya | last=Than | year=2005 | title=Myanmar in ASEAN: Regional Co-operation Experience | isbn=9812302107 | publisher=Institute of Southeast Asian Studies | location=Singapore}}</ref>
 
این رشته‌کوه‌ها میانمار را به سه شبکه رودخانه‌ای تقسیم می‌کند به نام‌های [[ایراوادی]]،ایراوادی، سلوین، و رودهای سیتائونگ.<ref name="myatthein">{{cite book | first=Myat | last=Thein | year=2005 | title=Economic Development of Myanmar | isbn=9812302115 | publisher=Inst. of Southeast Asian Studies | location=Singapore}}</ref> رودخانه ایراوادی که با ۲۱۷۰ کیلومتر طولانی‌ترین رود میانمار است به [[خلیج مارتابان]] می‌ریزید. اکثریت جمعیت میانمار در دره ایراوادی سکونت دارد، دره‌ای که بین کوهستان راخینه یوما، و فلات شان واقع شده‌است.
 
== شهرها ==
خط ۳۲۱:
دولت میانمار هیچگونه تلاشی در جهت افزایش نرخ سواد بخصوص در مناطق روستایی انجام نداده‌است. در نتیجه سهم آندسته از افراد پانزده ساله میانماری که قادر به خواندن و نوشتن می‌باشند از ۶۰٪ در سال ۱۹۶۰ تنها به ۶۶٪ در سال ۱۹۷۰ افزایش یافت.
 
کلیه دانشگاه‌های کشور توسط [[دولت نظامی]] در سال ۱۹۸۸ تعطیل گردید. بدین ترتیب هنوز هیچگونه علامت یا نشانه‌ای که مبنی بر بازگشایی دانشگاه‌های برمه باشد وجود ندارد.
 
== حقوق بشر ==