میانمار: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز اصلاح لینک های درون ویکی |
|||
خط ۴۸:
'''میانمار''' ('''بـِرمه''' پیشین) (نام رسمی: '''اتحادیه جمهوری میانمار''') کشوری است در [[آسیای شرقی]]. بزرگترین شهر این کشور [[رانگون]] است ولی پایتخت آن شهر [[نایپیداو]] میباشد. جمعیت میانمار بیش از ۶۰ میلیون نفر، زبان رسمی این کشور [[زبان برمهای|برمهای]] و واحد پول آن [[کیات]] است.
۶۸ درصد از مردم میانمار از تبار
میانمار از نظر مساحت چهلمین کشور بزرگ جهان و از نظر جمعیت بیست و چهارمین کشور پرجمعیت جهان است.
خط ۶۶:
در اواخر سده هشتم میلادی در اثر تسلط اقوام شان و کارن در جنوب و مرکز برمه مردم پیو به قسمتهای شمالی رانده شدند. علت عقب رانده شدن این قوم گسترش سلطه تای بود، که در شمال و شمال شرقی برمه قدرت را در دست داشتند. قوم شان تا سده ۱۳ میلادی؛ در بخشهایی از برمه قدرت و حکومت را در دست داشتند، ولی در همین قرن این قوم عمدتاً به تایلند مهاجرت کردند.
در ۱۴۰۴ میلادی یک فرمانده نظامی برمه به نام
در طی جنگ جهانی دوم، ارتش استقلالطلب برمه بهوجود آمد و ارتش مزبور طی ۱۹۴۱ همراه با ارتش ژاپن وارد مناطق جنوبی برمه گردید. پس از یک درگیری سخت در ماه مه ۱۹۴۵ رانگون پایتخت برمه کاملاً به تصرف نیروهای محلی برمه درآمد، ژاپنیها بیرون رانده شدند و چیرگی انگلستان دوباره بر کشور برمه برقرار شد.{{سخ}}
خط ۹۰:
== سیاست ==
در حالی که برمه یکی از [[امپراتوری بریتانیا|مستمرات بریتانیا]] بود، امضای موافقتنامهای توسط [[ژنرال]] [[انگ سن|آنگ سان]] باعث شد که این کشور نهایتاً به [[استقلال]] برسد.
در سال [[۱۹۷۴ (میلادی)|۱۹۷۴]] طیّ یک [[همهپرسی]] ملی، [[جمهوری سوسیالیستی]] [[برمه]] رسماً تحت طرحریزی [[قانون اساسی]] جدید، حیات دوباره یافت.
[[آنگ سان سوچی]]، دختر [[انگ سن|ژنرال سان]]، از رهبران
در آن سال، برمه دستخوش آشوب سیاسی بود که در سال ۱۹۸۹ به روی کار آمدن ارتش و بازداشت وی منجر شد.
در
راهبان بودایی یکی از عوامل اصلی در تظاهرات سال ۲۰۰۷ علیه رهبران نظامی برمه بودند. پس از وقوع ناآرامیهای پراکنده در اعتراض به
دولت عاقبت برای سرکوب ناآرامیها وارد عمل شد. سازمان ملل از کشته شدن ۳۱ نفر در روند سرکوب ناآرامیها خبر داد در حالی که به ادعای راهبان بودایی تعداد واقعی کشتهشدگان در این عملیات به مراتب بیشتر بودهاست.
در پی انتخابات سال ۲۰۱۰، دولتی به ظاهر غیرنظامی اداره امور برمه را در دست گرفته و برخی
در پی انتخابات ۲۰۱۵ و پیروزی حزب
به دلیل مخالفت قانون اساسی برمه با ریاست جمهوری خانم [[آنگ سان سو چی|سو چی]] به دلیل داشتن فرزندانی که تابعیت انگلستان را دارند [[هتینچیاو]] همراه قدیمی او بعنوان رئیسجمهور برمه انتخاب شد.<ref>http://www.dw.com/fa-ir/انتخاب-هتینچیاو-به-عنوان-نخستین-رئیسجمهور-غیرنظامی-میانمار/a-19116902</ref>
خط ۲۷۳:
چندین رشتهکوه در میانمار وجود دارد که کاملاً در داخل خاک این کشور قرار گرفتهاند، از آنجمله: راخینه یوما، تپههای شان، و تپههای تِناسِریم.<ref name="myathan">{{cite book | first=Mya | last=Than | year=2005 | title=Myanmar in ASEAN: Regional Co-operation Experience | isbn=9812302107 | publisher=Institute of Southeast Asian Studies | location=Singapore}}</ref>
این رشتهکوهها میانمار را به سه شبکه رودخانهای تقسیم میکند به نامهای
== شهرها ==
خط ۳۲۱:
دولت میانمار هیچگونه تلاشی در جهت افزایش نرخ سواد بخصوص در مناطق روستایی انجام ندادهاست. در نتیجه سهم آندسته از افراد پانزده ساله میانماری که قادر به خواندن و نوشتن میباشند از ۶۰٪ در سال ۱۹۶۰ تنها به ۶۶٪ در سال ۱۹۷۰ افزایش یافت.
کلیه دانشگاههای کشور توسط
== حقوق بشر ==
|