نائورو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جعبه برچسب: ویرایش‌های مشکوک به خرابکاری |
|||
خط ۶:
|تصویر نشان ملی= Coat of arms of Nauru.svg |
|شعار ملی = خواست خدا پیش از هر چیز |
|سرود ملی = [[سرود ملی نائورو|
|نقشه = Nauru on the globe (Polynesia centered).svg |
|نقشه۲ =Nauru-Pos.png |
|زبان رسمی= [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] [[زبان نائورویی|
|پایتخت= [[یارن]] |latd=۰|latm=۳۳|latNS=S|longd=۱۶۶|longm=۵۵|longEW=E|
بزرگ‌ترین شهر = [[یارن]] |
|نوع حکومت= [[جمهوری]] |
|نوع حاکمان= [[
|نام حاکمان= [[مارکوس استفان]] |
|نحوه تشکیل = استقلال |
خط ۴۵:
== تاریخ ==
نائورو دست‌کم سه هزار سال پیش توسط مردمان جزایر میکرونزی و پلینزی مسکونی شد.<ref name="UNCCD">{{یادکرد وب|author=Nauru Department of Economic Development and Environment|year=2003|url=http://web.archive.org/web/20110722013720/http://www.unccd.int/cop/reports/asia/national/2002/nauru-eng.pdf |title=First National Report To the United Nations Convention to Combat Desertification|publisher=UNCCD|accessdate=25 June 2012}}</ref>
پیشه اصلی اهالی جزیره، [[آبزی‌پروری]] بود و با به دام انداختن بچه‌ماهی‌های [[ایبیجا]]، آن‌ها را در آب شیرین [[تالاب بوآدا]] پرورش داده و به این طریق منبع غذایی مطمئنی برای خود ترتیب می‌دادند.
خط ۶۶:
در سال ۱۹۴۷، برای این جزیره قیمومتی توسط سازمان ملل متحد ترتیب داده شد که سه کشور استرالیا، نیوزیلند، و بریتانیا به عنوان قیم انتخاب شدند.
نائورو در ژانویه ۱۹۶۶ خودگردان شد و به دنبال یک [[کنوانسیون]] مشروطه دو ساله در سال ۱۹۶۸ مستقل شد و «[[همر دروبورت]]» نخستین
درآمد معادن فسفات باعث شد تا نائورویی‌ها یکی از بالاترین استانداردهای زندگی در اقیانوس آرام را داشته‌باشند.
خط ۷۷:
وجود این صخره‌های مرجانی مانع از ایجاد [[بندر]] در نائورو شده اما وجود آبراهه‌هایی در میان آب‌سنگ‌ها اجازه می‌دهد تا قایق‌های کوچک به این جزیره دسترسی داشته‌باشند.
یک نوار ساحلی حاصلخیز با پهنای ۱۵۰ تا ۳۰۰ متر (۴۹۰ تا ۹۸۰ [[فوت]]) در خشکی نزدیک به ساحل
فلات مرکزی نائورو در احاطه تخته‌سنگ‌های مرجانی است. بلندترین نقطه فلات، به نام [[کامند ریج]] (ستیغ فرمان) ۷۱ متر (۲۳۳ فوت) بالاتر از سطح دریا قرار دارد.
تنها مناطق بارور در نائورو یک کمربند باریک ساحلی، که در آن درختان [[نارگیل]] می‌رویند. در زمین‌های پیرامون [[تالاب بوآدا]]، موز، آناناس، سبزیجات، درختان [[پاندانوس]]، و پهن‌برگ‌های بومی مانند درخت [[نومانو]] نیز می‌روید.
نائورو یکی از سه جزیره صخره‌ای بزرگ حاوی [[فسفات]] در اقیانوس آرام بود (جزیره [[بانابا]] در [[کیریباتی]] و [[ماکتئآ]] در پلینزی فرانسه، دو جزیره فسفاتی دیگر بودند). ذخایر فسفات در نائورو امروزه تقریباً
معدنکاری فسفات حدود ۸۰ درصد از زمین‌های نائورو را ویران کرده‌است، و منطقه ویژه اقتصادی پیرامون را نیز تحت تأثیر قرار داده‌است. برآورد می‌شود که ۴۰ درصد از زیست دریایی به خاطر روان شدن گل و لای و [[رواناب]] فسفات کشته شده‌اند.
خط ۸۸:
منابع آب شیرین طبیعی در نائورو محدود است. مخازن ذخیره‌سازی آب باران بر روی پشت بام در بسیاری از خانه‌ها دیده می‌شود، اما جزیره‌نشینان عمدتاً وابسته به سه کارخانه [[آب‌شیرین‌کن]] هستند که در بنگاه خدمات شهری نائورو مستقر است.
آب و هوای نائورو به دلیل نزدیکی به خط استوا و اقیانوس در طول سال گرم و بسیار مرطوب است. نائورو بین نوامبر و فوریه شاهد ریزش باران‌های موسمی است، اما
دمای هوا در نائورو در محدوده بین ۲۶ درجه سانتی‌گراد (۷۹° [[فارنهایت]]) و ۳۵ درجه سانتی‌گراد (۹۵° فارنهایت) در روز و بین ۲۲ درجه سانتی‌گراد (۷۲° فارنهایت) و ۳۴ درجه سانتی‌گراد (۹۳° فارنهایت) در شب قرار دارد.
| |||