فریدا کالو: تفاوت میان نسخه‌ها

اما برای او نه خوشبختی به طور کامل محقق شد و نه آرزوی داشتن فرزند میسر.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> فریدا یک بار از دیه‌گو [[بارداری|باردار]] شد که به [[سقط جنین|سقط]] ناخواستهٔ [[جنین]] انجامید.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> این تجربهٔ ناکام مادری در آثار بعدی او نمود عینی پیدا کرد. تابلوی معروف فریدا از خودش، جنین، رحم و خون گویای همین حادثه‌است.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>

 

 

در سال‌های [[جنگ جهانی دوم]] که [[اروپا]] در آتش جنگ می‌سوخت، پایتخت فرهنگی و هنری از [[پاریس]] به‌نوعی به [[مکزیکوسیتی]] منتقل شده بود و [[هنرمند]]ان، [[روشنفکر]]ان و ناراضیان [[تبعید]]ی زیادی از جمله [[لئو تروتسکی]]، [[لوییس بونوئل]] به [[مکزیک]] کوچ کرده بودند.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> در این دوره خانهٔ فریدا و دیه‌گو پاتوق بسیاری از این افراد بود که عموماً گرایش‌های چپ داشتند. گرچه فریدا با اینان معاشرت داشت (و پیش از این نیز به سال ۱۹۲۸ در [[اروپا]] به عضویت [[حزب کمونیست]] درآمده بود) اما هرگز این تمایلات در آثارش نمود پیدا نکرد؛ گرچه حتی پس از ترور تروتسکی، همچنان طرفدار [[استالین]] باقی‌ماند و بعدها به [[مائو]] نیز توجه نشان داد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>