بودیسم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش‌های 2.186.170.25 (بحث) با فرض حسن نیت خنثی‌سازی شد. (T) برچسب: خنثی‌سازی |
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
||
خط ۱۱۳:
! [[تراوادا|تراوده]]{{سخ}}{{grey|Therāvada}}
| [[پرونده:Ashoka Pillar Vaishali.png|140px]]
| valign=top | تِرَوادَه کیشی است که آموزه‌های سنتی و اصلی بودا را دنبال می‌کند. واژه ترواده نیز به معنی «سنت قدما» است. از آنجا که این شاخه از دین بوده از هندوستان به سوی جنوب و [[سری‌لانکا]] رواج پیدا کرد به آن «بودیسم جنوبی» هم گفته‌اند. تراوده بیشتر در جنوب شرق آسیا رایج است و
تأکید تراوده بر دست‌یابی به حالتی است که فرد از رنج کشیدن رها شده و و تبدیل به یک [[ارهت|بی‌مرگ]] <sup>Arhat</sup> شود. بی‌مرگ‌ها توانسته‌اند با رهایی از سه مانع یعنی طلبیدن، خشم، و افکار واهی به حالت [[نیروانا|خاموشی کامل]] <sup>Nirvana</sup> شعله این سه برسند. بی‌مرگ از ۱۰ زنجیری که او را به [[سمساره|تولد ادواری]] <sup>Saṃsāra</sup> می‌بندد وارسته است. در حالی که در کیش مهایانه، رهاشدگان از رنج که اصطلاحاً [[بوداسف|بوداسَف]] <sup>Bodhisattva</sup> (به معنای بیداروجود) نامیده می‌شوند به خاطر مهرورزی به تمامی موجودات در آستانه «فراسو» باقی می‌مانند تا بتوانند به بقیه نیز برای رسیدن به بیداری یاری برسانند بی‌مرگ‌های تراوده چنین نیستند و به صورت فردی به قلمرو «بیداری‌ها» می‌روند.
|-
خط ۱۲۹:
{{اصلی|بوداگرایی در ایران}}
* سکه‌ای از پیروز پسر [[اردشیر بابکان|اردشیر ساسانی]] یافت شده که در آن وی از ارج‌گذاری خویش نسبت به دو دین [[زرتشتی]] و بوداگرایی خبر می‌دهد.{{مدرک}}
* در سدهٔ ۶ زایشی یک رشته داستان‌های بودایی به نام [[جاتاکا]] از روی ویرایش هندوی
* آیین بودایی در [[خراسان]] بزرگ تا اندازه‌ای ریشه گرفته بود و یکی از کانون‌ها و نیایش‌گاه‌های بزرگ آن در صومعهٔ بودایی [[بلخ]] بود. این [[صومعه]] به سانسکریت، «ناوا ویهارا» نام داشت که معنی آن «صومعهٔ نو» است. این نام در فراگویی پارسی‌زبانان به گونهٔ [[نوبهار]] درآمد. لقبی که به گردانندگان این صومعه در زبان سانسکریت داده بودند، «پراموکها» به معنی «سرور» بود و نام خانوادهٔ برجستهٔ ایرانی [[برمکیان]] از همین لقب گرفته شده‌است. برمکی‌ها عهده‌دار و گردانندهٔ این نیایش‌گاه بودایی بودند.{{مدرک}}
* به تازگی [[روزنامه]] آساهی ژاپن از قول یک [[باستان‌شناس]] برجسته ژاپنی به نام «نوگوچی» از یافته شدن ۱۹ تندیس بودا در [[استان فارس]] گزارش داد. در گزارش دیگری از شبکه «بودیست نیوز» درازای این [[تندیس]]ها میان ۵ تا ۲۰ سانتیمتر و جنس
* برخی از پژوهشگران استدلال می‌کنند که آیین بودایی ریشهٔ ایرانی دارد. بر این بنیاد آیین بودایی ریشه در متافیزیک ایرانی و به ویژه دین زرتشتی دارد؛ بنابراین این دسته از پژوهشگران ریشهٔ هندی آیین بودایی را رد می‌کنند. چنین فرضیه‌ای بسیاری از فرضیه‌های سنتی در مورد آیین بودایی و خاستگاه آن و همچنین فرضیه‌های سنتی در پیرامون زمینهٔ تاریخی و سیاسی ان را به چالش کشیده‌است.<ref>Jayarava Attwood , Possible Iranian Origins for the Śākyas and Aspects of Buddhism, Journal of the Oxford Centre for Buddhist Studies, Vol 3, Available in; http://www.ocbs.org/ojs/index.php/jocbs/article/view/26</ref>
| |||