بسم الله الرحمن الرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Karahisari.jpg|بندانگشتی|چپ|300px| سوره الاخلاص قرآن کریم به خط [[احمد شمس‌الدین قره‌حصاری]]{{سخ}}احمد شمس‌الدین قره‌حصاری خوشنویس اهل [[عثمانی]] (ترکیه) بود. او زاده [[افیون قره‌حصار]] واقع در غرب ترکیه است. بر خلاف دیگر خطاطان هم عصر خود او گرایشی به سبک شیخ حمدالله نداشت و در عوض از شیوه یاقوتی (Yakut-ı Mustasımi) پیروی می‌کرد. او در زمینه [[خط ثلث]] و [[خط نسخ]] آثاری از خود به جای گذاشته استگذاشته‌است.]]

[[آیه]] '''بسم الله الرحمن الرحیم''' یا '''آیه تسمیه''' آیه یآیهٔ اول سوره یسورهٔ الفاتحه [[قرآن]] است که در اول هر [[سوره]] به استثنای [[سوره برائت]] (توبه) نیز تکرار شده‌است.

* «انصاریان»: به نام خدا که رحمتش بی اندازهبی‌اندازه است و مهربانی اش همیشگی

* «سید سلمان علوی»: بسم الله الرحمن الرحیم (ایشان بر این باور است که این آیه قابل ترجمه نیست).<ref>[[سید سلمان علوی گنابادی]]، درسهای تفسیر موضوعی قرآن . ایراد شده در دانشگاه فردوسی .1391.</ref>

* '''الرحیم''': از صفات خداوند است که بر غیرخدا هم اطلاق می‌شود، رحیم چون بر خدا اطلاق می‌شود مراد از آن نعمت‌دهنده و احسان‌کننده‌است و چون بر غیرخدا گفته شود مقصود مهربانی و رقت قلب است و تاثرتأثر و انفعال در خداوند محال است.

بر سر اینکه آیا این آیه جزء هر سوره‌است یا نه، اختلاف وجود دارد.<ref name="tahoor.com">{{یادکرد وب |نشانی=http://www.tahoor.com/page.php?pid=6762 |عنوان=اختلاف نظر بین شیعه و سنی دربارهدربارهٔ جزئیت آیه بسم الله الرحمن الرحیم |تاریخ بازدید=۱۷ دی ۱۳۸۶

برخی از [[اهل تسنن]] آن را جزء هیچ سوره‌ای نمی‌دانند و شروع هر سوره را با ''بسم الله'' از قبیل شروع هر کار دیگر با بسم الله می‌شمارند. از این رو در نماز، [[سوره حمد]] یا هر سوره‌ای را بدون بسم الله می‌خوانند.{{مدرک}} [[شیعیان]] به پیروی از [[اهل بیت]] با این مسئله مخالفت دارند.<ref name="tahoor.com" /> شیعیان در این موضوع اتفاق نظر دارند؛ ولی میان اهل تسنن اختلاف نظر است. بعضی با نظر شیعه موافقند و بعضی سخت مخالف و بعضی قائل به تفصیلند.

* [[سید محمد جواد غروی]] : ''خداوند'' معنای فارسی ''الله'' نیست و درست آن ''ایزد'' است و ''بخشنده'' ترجمه ''وهّاب'' است نه ''رحمان''. رحمان و رحیم هر دو صفتند و معنای هر دو یکی است جز آن که هر یک یاز این دو بیانگر بخشی از رحمت الهی است زیرا رحمت بر دو نوع است یکی '''رحمت عام بلا شرط''' و دیگری '''رحمت خاص مع الشرط'''. '''رحمت عام بلا شرط''' رحمتی است که مشروط به هیچ شرطی نیست و '''رحمت خاص مع الشرط''' رحمتی است که منوط به عمل است اعم از مادیات و معنویات.<ref>[[سید محمد جواد غروی]]، آدم از نظر قرآن، جلد سوم، 1384، نشر نگارش، تهران، فصل سوم:تفسیر بسم الله الرحمن الرحیم، صفحه 434</ref>

به عقیده برخی مسلمانان از جمله عرفاء و عالمان علم حروف در حدیثی از قول [[پیامبر اسلام]] گفته شده‌است که: هر چه در کتاب‌های آسمانی است در قرآن است و هر چه در قرآن است در الفاتحه‌الفاتحه است و هر چه در فاتحه‌فاتحه است در بسم الله الرحمن الرحیم است و هر چه در بسم‌بسم الله‌الله الرحمن‌الرحمن الرحیم است در باء است و هر چه در باء است در نقطه‌ای است که در زیر آن است.<ref>اسرار حروف ص ۲۲۳</ref>

{{پانویس|اندازه=کوچک|۲}}