کوئین: تفاوت میان نسخه‌ها

تیم استافل دوستی با نام فرخ بُلسارا (کسی که نام انگلیسی‌اش فردی بود) را پس از مدتی به گروه معرفی کرد. فردی در ابتدا کمک‌هایی را به گروه می‌رساند اما بعدها تبدیل به یکی از اعضای ماندگار اسمایل شد. در سال ۱۹۷۰ تیم استافل به گروهی به نام «هامپی بانگ» پیوست و اعضای باقی‌ماندهٔ اسمایل به‌همراه فرخ بلسارا گروهی با نام کوئین تشکیل دادند.<ref name="qz">{{یادکرد وب |نام=Queen Zone |عنوان=Queen Biography 1970 |نشانی=http://queenzone.com/queenzone/bio_view.aspx?q=2 |بازبینی= |اثر=|تاریخ= |ناشر=Queen Zone| پیوند بایگانی = | تاریخ بایگانی =|کد زبان=en}}</ref> زمانی که از بلسارا دربارهٔ نام گروه پرسیدند او در پاسخ گفت: «خیلی سال پیش من این اسم را انتخاب کردم. این فقط یک نام است. همین! ولی خیلی باشکوه و عالی به نظر می‌رسد، یک اسم شناخته شده و جهانیست و در عین حال عامه‌پسند. هر جور تعبیر و تفسیری از آن ممکنه. یک اسم چندبعدی. البته قطعاً نشاط و سرزندگی و صلابت اسم مد نظرم بوده ولی این تنها یک جنبهٔ قضیه به حساب می‌آید.""<ref name="qz"/>

 

[[پرونده:Queen logo.svg|بندانگشتی|250px|لوگوی سنتی کوئین]]

مدت کوتاهی قبل از انتشار نخستین آلبوم گروه، مرکوری با استفاده از دانش [[گرافیک]]ی خود لوگوی گروه کوئین را طراحی کرد که تاج کوئین نام گرفت.<ref name="LOGO">{{یادکرد وب |نام=famouslogos.us |عنوان=Queen Logo |نشانی=http://www.famouslogos.us/queen-logo |بازبینی= 28 January 2011 |اثر=|تاریخ= |ناشر= Famouslogos.us | پیوند بایگانی = | تاریخ بایگانی = |کد زبان=en}}</ref> لوگو با ترکیبی از نشانه‌های [[منطقةالبروج]] برای هر چهار عضو گروه طراحی شده بود؛ دو شیر برای [[برج اسد]] (دیکن و تیلور)، یک خرچنگ برای [[برج سرطان]] (می) و دو پری برای [[برج سنبله]] (مرکوری).<ref name=LOGO/> دو شیر در سمت راست و چپ لوگو در حال به آغوش کشیدن حرف Q هستند و خرچنگ بالای حرف Q در حالی که شعله‌های آتش بر فرازش شعله‌ور هستند قرار دارد. دو پری هم در قسمت پایین این لوگو و زیر سایهٔ دو شیر قرار گرفته‌اند.<ref name=LOGO/> همچنین یک تاج بالای حرف Q قرار گرفته و یک [[ققنوس]] بر فرازش سایه افکنده است. نکتهٔ مهم اینجاست که این نماد بسیار شبیه به [[:w:en:Royal_coat_of_arms_of_the_United_Kingdom|آرم سلطنتی بریتانیا]] می‌باشد.<ref name=LOGO/>

 

=== حملهٔ قلبی محض و شبی در اپرا (۱۹۷۴–۱۹۷۶) ===

 

تک‌آهنگ «[[ملکه قاتل]]» از ''حملهٔ قلبی محض'' به رتبهٔ دوم در چارت بریتانیا دست یافت و نخستین موفقیت در ایالات متحده را با دستیابی به جایگاه ۱۲ در [[۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد]] رقم زد. آهنگ، ترکیبی از موسیقی کمپ، [[وودویل]] و سالن بریتانیا با ذوق و هنر می در نواختن گیتار محسوب می‌شد. دومین تک‌آهنگ آلبوم، «[[حالا من اینجا هستم]]»، که بیشتر با آهنگسازی سنتی [[هارد راک]] همراه بود، در بریتانیا یازدهم شد. حال آنکه آهنگ پرسرعت راک «[[سنگ سرد دیوانه]]» که با ریف‌های دارای [[تمپو]]ی بالای می همراه بود، پیشرو در سبک [[اسپید متال]] شد. طی سال‌های اخیر، آلبوم تحسین بسیاری از انتشارات معتبر جهان را برانگیخته است: در سال ۲۰۰۶، [[کلاسیک راک]] جایگاه ۲۸ را در «۱۰۰ آلبوم برتر بریتانیا در تمام دوران» و در سال ۲۰۰۷، [[موجو]] رتبهٔ ۸۸ را در «۱۰۰ ضبط‌شده‌ای که جهان را تغییر داد» به این آلبوم اختصاص دادند. همچنین این دومین آلبوم کوئین است که در کتاب ''۱۰۰۱ آلبوم که شما باید پیش از مردن گوش کنید'' ثبت می‌شود.

 

در ۱۹۷۵، کوئین یک تور جهانی را آغاز کرد. سرخط اجراهای آن‌ها در ایالات متحده بود و نخستین اجرایشان را در کانادا پشت سر گذاشتند. در سپتامبر همان سال، گروه از مذاکره با ترایدنت استودیوز خارج شد و در صدد بستن قرارداد با مدیر دیگری برآمد. یکی از این انتخاب‌ها پیشنهادی از مدیر [[لد زپلین]]، [[پیتر گرانت]] بود. گرانت به امضای قرارداد آن‌ها با شرکت تهیه‌کنندگی لد زپلین، ''سوان سانگ رکوردز'' احتیاج داشت. در پایان گروه با مدیر [[التون جان]]، یعنی جان رید به توافق رسید. وی‌درابتدا چندان‌مطمئن‌نبود که‌بتواند در آن‌واحد از پس‌مدیریت‌دو گروه‌برآید، امّا وقتی‌شنید آن گروه دیگر، «کوئین» است به‌سرعت تغییر عقیده داد وسازماندهی‌امور کوئین‌را به‌عهده گرفت. او پیت‌براون‌را به‌سمت مدیر ناظر روزانه کوئین منصوب کرد و مهمانی‌بزرگی‌را به‌خاطر همکاریش‌با کوئین‌ترتیب‌داد. وی‌همچنین‌با انتشاراتEMI هماهنگ‌کرد که‌پیشاپیش۰۰۰/۱۰۰ پوند به اعضای کوئین بپردازد تا بتوانند به‌طور کامل‌با ترایدنت تسویه‌حساب کنند.

در ۳۱ اکتبر انتشار تک‌آهنگ Bohemian Rhapsody در بریتانیا، طوفانی به‌پا کرد و ۹ هفتةتمام‌در جایگاه نخست جدول آهنگ‌های روز جا خوش کرد. خیلی‌زود، اولین نماهنگ (کلیپ‌ویدیویی) کوئین‌نیز براساس آن ساخته‌شد. ساخت این نماهنگ تنها ۴۵۰۰ پوند خرج برداشت، اما در روند موسیقی غرب انقلابی به‌پا کرد. با وجود مشکلاتی که برای پخش این آهنگ طولانی در رادیو وجود داشت هیچ‌کدام از ایستگاه‌های رادیویی از پخش‌کامل‌آن‌سر باز نزدند.

فردی یک نسخه از این تک‌آهنگ را برای یکی از دوستانش «کنی‌ایوِرت»، که‌صفحه‌چی‌رادیو بود، فرستاد و به او خاطرنشان کرد که‌این‌صفحه‌را شخصاً برای او فرستاده و نباید آن‌را از رادیو پخش‌کند. بدین‌ترتیب تک‌آهنگ مزبور در عرض دو روز، چهارده‌بار از رادیو پخش‌شد!!