اوستا: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خنثیسازی ویرایش 22357169 توسط 83.122.246.154 (بحث) برچسب: خنثیسازی |
Freshman404 (بحث | مشارکتها) ابرابزار |
||
خط ۳۵:
* [[خرده اوستا]].
سرودههای «یشت» (که به زرتشت نسبت داده میشوند، ولی کمابیش میتوان گفت که وی آنها را نسرودهاست) در [[اوستای نو]] جای دارند و گمان میرود که وابسته به [[سلسله هخامنشی|دوره هخامنشی]] ([[۶۴۸ (پیش از میلاد)|۶۴۸]] تا [[۳۳۰ (پیش از میلاد)|۳۳۰]] پیش از میلاد) هستند. «وندیداد» نیز که در اوستای نو جای دارد، گمان میرود که دیرتر و در زمان [[پارتها]] ([[۱۴۱ (پیش از میلاد)|۱۴۱]] پیش از میلاد تا [[۲۲۴ (میلادی)|۲۲۴]] میلادی) سروده شده باشد. «ویسپرد» دربرگیرندهٔ تازهترین بخش اوستاست که به زبان [[پارسی میانه]] نوشته شده و به [[امپراتوری ساسانی|دوره ساسانی]] ([[۲۲۶ (میلادی)|۲۲۶]] تا [[۶۵۱ (میلادی|۶۵۱)]] میلادی) برمیگردد. در زمان ساسانیان نیز بخشهای باقیمانده از آن کتاب بزرگ با افزودن آنچه در یادها مانده بود گردآوری شده و سرانجام در سدههای پنجم و ششم هجری بار دیگر این کتاب گردآوری شد که به صورت امروزین درآمد. دانشمندان محقق ۲۱ نسک [[شاهنشاهی ساسانی|ساسانی]] را به ۳۴۵۷۰۰ کلمه برآورد کردهاند و امروز ۸۳۰۰۰ کلمه در اوستای فعلی موجود و باقی به تاراج حادثات رفتهاست.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=|
کهنترین نگارش دستنویس اوستا، اکنون در کپنهاک پایتخت دانمارک است و در سال ۱۳۲۵ میلادی نگاشته شدهاست، این نگارش را خاورشناس سرشناس دانمارکی وسترگارد (Westerguard) با خود از ایران به اروپا برد.<ref>ابراهیم پورداوود، گاتها، ص 49</ref>
خط ۴۵:
=== ویرایش پسین ===
طبق «[[دینکرد]]» که یک اثر نیمه مذهبی مربوط به قرن ۹ است، شاه ولخش (گمان میرود که [[ولگاسس چهارم پارت|ولگاسس چهارم]] شاه [[پارت|پارتی]] بوده که در سالهای [[۱۴۷ (میلادی)|۱۴۷]] تا [[۱۹۱ (میلادی)|۱۹۱]] میلادی حکومت میکرده) تلاش کرد که متون مقدس را گرد آوری و تنظیم کند. چیزی از نتایج این کار (در صورت انجام شدن) باقی نماندهاست.
در قرن سوم میلادی شاهنشاه [[سلسله ساسانی|ساسانیان]]، [[اردشیر بابکان|اردشیر اول]] ([[۲۲۶ (میلادی)|۲۲۶]] تا [[۲۴۱ (میلادی)|۲۴۱]] میلادی) به موبد بزرگ خود [[تنسر]] فرمان داد که متون دینی را جمعآوری کند. بنابر [[دینکرد]] نتایج کار تنسر یک مجموعه ۲۱ جلدی به زبان اوستایی (نه به زبان اوستایی گاتایی اصلی) به نام «نسک»
آخرین ویرایش در زمان [[شاپور دوم پارس|شاپوردوم]] ([[۳۰۹]] تا [[۳۷۹]]) انجام شد.
خط ۵۷:
{{لنگر|زند اوستا}}
واژه «زند» یا "Zend" (به معنای «تفسیر» یا «ترجمه») به آخرین متممهای [[متون پهلوی]] به زبان [[پارسی میانه]] و [[پازند]] اطلاق میشود. این تفسیرها که مربوط به اوایل دوره [[سلسله ساسانی|ساسانیان]] هستند، برای استفاده متون مذهبی نوشته نشدند؛ بلکه برای آموزشهای مذهبی به عموم (که به زبان اوستایی تکلم نمیکردند) مورد استفاده قرار گرفتند. در مقابل متون اوستا به عنوان متون مقدس باقیماندند و به زبان اوستایی (که یک زبان [[مقدس]] تلقی میشد) خوانده میشدند.
استفاده از عبارت «زند–اوستا» برای اشاره به اوستا یا
این سرگشتگی در بین متفکران غربی بسیار رایج شد و «زند – اوستا» هنوز هم در مواردی به متون کهن تر اطلاق میشود (هرچند نادرست است).
خط ۱۰۲:
=== یشت ===
{{اصلی|یشتها}}
[[پرونده:Faravahar.png|بندانگشتی|۲۵۰px|چپ| [[فروهر]]، گمان میرود که توصیف یک «[[فروشی]]» باشد که در «یسنا» «[[یشت]]»
از نظر لغوی، یشت هم ریشه با کلمه یَسن است و معنی تحتاللفظی آن نیز ''پرستش و نیایش'' است. یشتها سرودههایی هستند که عموماً به ستایش خدایان قدیم ایرانی مانند [[مهر (ایزد)|مهر]]، [[ناهید]] و [[تیشتر]] اختصاص دارند. بیست و یک یشت در دست است. به نامهای: ۱-هُرمزد (=اورمَزد) یشت ۲- هفت تن (=امشاسپندان) یشت ۳ اردیبهشت یشت ۴-خرداد یشت ۵- اَردوی سُور (=آبان، ناهید) یشت ۶- خورشید یشت ۷- ماه یشت ۸-تیشتر (=تیر) یشت ۹- درواسپ (گوش) یشت ۱۰- مهر یشت ۱۱- سروش یشت ۱۲- رَشن یسشت ۱۳- فروردین یشت ۱۴- بهرام یشت ۱۵- وَیو (=رام) یشت ۱۶- دین (=چیستا) یشت ۱۷- اَشی (اَرد) یشت ۱۸- اَشتاد یشت ۱۹- خُره (=کیان، زامیاد) یشت ۲۰- هوم یشت ۲۱- وَنَند یشت.<ref>{{پک|تفضلی|۱۳۷۸|ک=تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام|ص=۴۴}}</ref>
|