زبان پشتو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
فدایی جوان (بحث | مشارکتها) |
|||
خط ۹۳:
== سیاست احیای زبان پشتو ==
در دورهٔ [[محمد ظاهرشاه]] و پس از تدوین [[قانون اساسی افغانستان|قانون اساسی]] در ۱۳۴۳ ه. ش، رجال سیاسیِ [[پشتون]]، به سرپرستی [[رشتین|رِشتِین]]، کوشیدند تا زبان پشتو را بهعنوان یگانه زبان رسمی کشور در متن قانون اساسی به تصویب برسانند، اما اعتراض جدی مردم از یک سو، و دفاع نمایندگان [[فارسیزبان]] قانونگذار از دیگر سو، از این امر جلوگیری کرد. سرانجام، پشتونها پذیرفتند که رسمیت زبانهای فارسی دری و پشتو را در قانون اساسی بگنجانند. بدینترتیب، افغانستان کشوری دوزبانه شد و امکانات محدود مربوط به زمینههای آموزش و پرورش و نیز قابلیتهای مطبوعاتی و استعدادهای فرهنگی به دو نیم گردید. نیمهٔ نخست و سنگینترِ آن به رشد زبان و ادب پشتو اختصاص یافت و نیمهٔ واپسین و سبکترِ آن در راه ادامهٔ حیات زبان و ادب فارسی دری صرف شد.<ref>
ازاینپس، درحقیقت، قابلیتها و استعدادهای محدود اقتصادی، ادبی و فرهنگی کشور، صرف طرح و عرضهٔ مفهومی واحد با دو صورت زبانی گردید و نتیجهٔ آن رخداد این شد که از یک سو، ادب فارسی دری سیر طبیعی و معمول خود را ازدست داد، و از دیگر سو، پارهای از استعدادهای واژگانیِ فارسی در افغانستان مختل شد و از قوه به فعل نرسید و واژههای پشتو بر آن تحمیل شد و وجه زیباییشناختیِ آن مخدوش و مغشوش گردید.<ref>نجیب مایل هروی، ''سایه''، ص۱۴۰–۱۴۱</ref>
|