اسطوره آفرینش: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اسطوره آفرینش''' (به انگلیسی: Creation myth یا Cosmogonic myth) یا '''داستان آفرینش'''، روایتی نمادین در یک فرهنگ و درمیان مردم است که دربارهٔ آغاز جهان و چگونگی پیدایش مردم سخن می‌گوید. این [[اسطوره‌ها]] بیشتر به صورت دهان به دهان نقل می‌گردند<ref>Womack, Mari (2005). Symbols and Meaning: A Concise Introduction. AltaMira Press. {{ISBN|978-0-7591-0322-1|en}}.</ref> و شایعترین شکل اسطوره در میان فرهنگ‌های مختلف بشری هستند. با وجود نبود پشتوانه تاریخی، چنین اسطوره‌هایی در میان اعضای یک جامعه به عنوان حقایقی والا در نظر گرفته می‌شوند.<ref>Kimball, Charles (۲۰۰۸). «Creation Myths and Sacred Stories". Comparative Religion. The Teaching Company</ref> این اسطوره‌ها تقریباً در تمامی مذاهب به چشم می‌خورند. برخی ویژگی‌ها در میان اسطوره‌های آفرینش مشترکند. درهمگی این داستان‌ها یک طرح کلی و شخصیت‌های تأثیر گذارتأثیرگذار (خدا گونه، انسانی، یا جانورانی که در بیشتر موارد توان سخن گفتن یا تغییر شکل سریع را دارند) وجود دارند و همگی در گذشته‌ای نامشخص و مبهم رخ داده‌اند.<ref>Encyclopaedia Britannica 2009</ref> در تمامی این داستان‌ها سعی برآن است تا به پرسش‌های عمیقی که آن جامعه با آن‌ها دست به گریبان است پاسخ داده شود. اسطوره‌های آفرینش دیدگاه و نگرش افراد آن جامعه را نسبت به جهان نشان می‌دهند و چهار چوب هویت فرهنگی اعضای جامعه را معین می‌کنند.<ref name=autogenerated1>Leeming, David A. (۲۰۰۹). Creation Myths of the World (2nd ed.). ABC-CLIO. {{ISBN|978-1-59884-174-9|en}}.</ref>

* {{harvnb|Long|1963}}</ref> اغلب در گذشته‌ای تار و مبهم و نامشخص قرار گرفته‌اند که مورخ دین [[میرچا الیاده]] برای آن عبارت ''in'' ''illo tempore'' ("در آن وقت") در نظر گرفته‌است.<ref name="johnston">{{harvnb|Johnston|2009}}</ref><ref>{{harvnb|Eliade|1963|p=429}}</ref> اسطوره‌های آفرینش برای جامعه ایجامعه‌ای که آن‌ها را مشترکاً در میان دارند پرسش‌هایی عمیق و معنی دار (هدفمند) را مورد ملاحظه قرار می‌دهد، که جهان بینی اصلی آن‌ها و آن چارچوب خودشناسی (به انگلیسی: Self-identity) فرهنگ و فرد در زمینه ایزمینه‌ای جهانی را ظاهر می‌سازد.<ref>''See:''

اسطوره‌های آفرینش در صورت [[سنت شفاهی]] توسعه یافته‌اند و بنابراین معمولاً چندین نسخه دارند؛<ref name="womack">{{harvnb|Womack|2005|p=[https://books.google.com/books?id=MQi5x7_-eksC&pg=PA81 81]}}, "Creation myths are symbolic stories describing how the universe and its inhabitants came to be. Creation myths develop through oral traditions and therefore typically have multiple versions."</ref> که در سرتاسر [[فرهنگ]] انسان یافت می‌شوند، آن‌ها شایع‌ترین شکل اسطوره انداسطوره‌اند.<ref name="kimball">{{harvnb|Kimball|2008}}{{page needed|date=November 2011}}</ref>

* «پیش از پیدایش آسمان و زمین چیزی بی‌شکل ولی کامل پدید آمد. آن چیز بی‌شکل، در سکوت و تنهایی، بدون تغییر وجود داشت. از آن رو که نامش را نمی‌دانیم، من او را» وی «خطاب می‌کنم.» وی «یگانگی را بوجود آورد. یگانگی دوگانگی را زائید. دوگانگی سه گانگی را پدیدآوردپدید آورد و سه گانگی آفریده‌های بیشماری را ایجاد کرد. آفریده‌های بیشمار»[[یین و یانگ|یین]] «را بر پشت و»[[یین و یانگ|یانگ]] «را در آغوش خود گرفتند. آنهاآن‌ها خنثی گر تضاد این دو و در نتیجه پدید آورندگان توازن و هارمونی هستند.»<ref>Mair, Victor H. (۱۹۹۰). Tao Te Ching: The Classic Book of Integrity and the Way, by Lao Tzu. Bantam Books.</ref>

[[انوما الیش]] اسطوره آفرینش بابل است و در آن [[مردوک]] برای حفظ سایر خدایان در مقابل حمله طراحی شده [[تیامات]] بوجود می‌آید. مردوک پیشنهاد محافظت از خدایان را در صورتی که آنهاآن‌ها او را پیشوای خود قرار دهند مطرح می‌کند. خدایان دیگر می‌پذیرند. مردوک تیامات را شکست می‌دهد و بدن او را دو پاره کرده از یک پاره آسمان را و از دیگری زمین را می‌سازد. او سپس تقویم را می‌سازد و خورشید و ماه و ستارگان را نظم می‌دهد. با اظهار وفاداری خدایان به مردوک او دست به ساخت [[بابل (دولت‌شهر)|بابل]] به عنوان معادل زمینی سرزمین خدایان می‌زند. مردوک پس از آن همسر تیامات را نابود می‌کند و از خونش برای ساخت انسان استفاده می‌کند. او این کار را از این جهت انجام می‌دهد که انسان‌ها نیز توان انجام کارهای خدایان را داشته باشند.<ref>Bottéro, J. (۲۰۰۴). Religion in Ancient Mesopotamia. x. Chicago: University of Chicago Press</ref>

داستان آفرینش در اسلام بصورتی پراکنده میان آیات متعدد قرآنی مطرح گردیده‌است. خطوط اصلی داستان شباهت‌های زیادی با نسخه معادل یهودی/ مسیحی آن دارد. به گفته قرآن آسمان و زمین در ابتدا به هم پیوسته بوده‌اند و سپس از هم جدا گردیدند.<ref name=autogenerated2>قرآن سوره ۲۱ آیه ۳۰</ref> پس از دوره‌ای که آسمان به شکل بخار بود، خدا آسمان و زمین را به شکل امروزی درآورد.<ref>قرآن سوره ۴۱ آیه ۱۱</ref> برخی آیات قرآن آفرینش را طی شش روز<ref>قرآن سوره ۱۱ آیه ۷</ref> و برخی آنراآن را در طی هشت روز (دو روز آفرینش زمین، چهار روز آفرینش کوه‌ها و برکت دادن زمین و سرانجام دو روز برای آفرینش آسمان‌ها)<ref>قرآن سوره ۴۱ آیه ۱۲–۹</ref> بیان می‌کنند. دانشمندان اسلامی می‌گویند که آفرینش در همان شش روز رخ داده‌است زیرا دو روز آفرینش زمین خود بخشی از چهار روز آفرینش کوه‌ها و برکت دادن زمین است. با گسترش علوم طبیعی و افزایش آگاهی دربارهٔ منشأ زمین و جهان، امروزه بیشتر اندیشمندان اسلامی ترجیح می‌دهند که کلمه یوم را به جای روز به عنوان دوره یا عصر تفسیر کنند. قرآن ذکر می‌کند که الله آسمان‌ها و زمین را آفرید و تمامی آفریدگانی که راه می‌روند، می‌خزند، پرواز می‌کنند را از آب بوجود آورد.<ref name=autogenerated2 /> بر اساس قرآن خداوند انسان را از گل آفرید.<ref>قرآن سوره ۶ آیه ۲ و سوره ۱۵ آیه ۲۶</ref> نخستین انسان آدم نام داشت و در بهشت زندگی می‌کرد. خدا نام تمام موجودات را به او آموخت و فرمان داد تا تمامی فرشتگان به او سجده کنند. به جز ابلیس که از سجده کردن امتناع ورزید، سایر فرشتگان فرمان بردار بودند.<ref>قرآن سوره ۲ آیه ۳۴ و سوره ۱۸ آیه ۵۰</ref> خداوند به آدم و همسرش گفت که در باغ بهشت به جز از میوه [[درخت ممنوعه]] می‌توانند از سایر میوه‌ها و غذاها استفاده کنند.<ref>قرآن سوره ۲ آیه ۳۵</ref> ابلیس آنهاآن‌ها را به نافرمانی از خدا فراخواند و آنهاآن‌ها میوه درخت ممنوعه را خوردند<ref>قرآن سوره ۷ آیه ۲۷ و سوره ۲۰ آیه ۱۲۰</ref> و متوجه عورت خویش گشتند.<ref>قرآن سوره ۲۰ آیه ۱۲۱</ref> وقتی خدا از نافرمانی آنهاآن‌ها آگاه گردید، آنهاآن‌ها را از باغ بهشت اخراج کرد و به زمین فرستاد.<ref>قرآن سوره ۷ آیه ۲۵–۲۴</ref>

این است استخوانی از استخوانهایماستخوان‌هایم و گوشتی از گوشتم نام او "نساً باشد، چون از انسان گرفته شده‌است. به گفته کتاب مقدس مسیحیان و یهودیان، از همین روست که مرد به خاطر همسر خود از پدر و مادرش جدا می‌گرددو به همسر خود می‌پیوندد، و از آن پس، آن دو یکی می‌شوند.<ref>عهد قدیم کتاب پیدایش ۲:۲۵–۲:۴</ref>