پارک مرکزی نیویورک: تفاوت میان نسخه‌ها

!colspan="2" style="background:#B0C4DE;color:#000000"|'''پارک مرکزی نیویورک'''

وسعت این پارک حدود ۳۴۲ [[هکتار]] است که به شکل [[مستطیل]] در قلب منطقه [[منهتن]] (منطقه تجاری نیویورک) واقع شده استشده‌است. همچنین این پارک دارای دریاچه‌هایی به وسعت جمعاً ۶۰/۷ هکتار می‌باشد.

سالیانه ۲۵ میلیون نفر از این پارک بازدید می‌کنند.<ref>[http://www.centralparknyc.org/aboutcpc وب‌گاهوبگاه رسمی پارک مرکزی نیویورک]</ref>

پارک، چند [[دریاچه]] ظاهراً طبیعی دارد که کاملاً مصنوعی و ساخته دست معماران پارک است؛ این دریاچه‌ها به علاوه تمام مسیرهای پیاده‌روی، مسیرهای اسب‌سواری، دو زمین یخی اسکیت‌سواری که البته از یکی از آنها در ماه‌های تیر و شهریور به عنوان استخر روباز استفاده می‌شود، باغ وحش، پناهگاه حیات وحش، جنگل طبیعی کوچک داخل پارک، زمین‌های بازی، زمین‌هایی مخصوص برای بازی کودکان، آمفی تئاتر رایگان پارک برای برگزاری کنسرت و ...… تمام امکانات پارک مرکزی نیویورک محسوب می‌شود.

۱۰ کیلومتر از این پارک به مناطقی برای دویدن، [[دوچرخه سواری]] و اسکیت‌سواری اختصاص پیدا کرده استکرده‌است.

اما به غیر از امکانات پارک، طراحان به فکر زیبایی‌های بصری دست‌ساز و همچنین ابعاد هنری آن هم بوده‌اند؛ به همین دلیل هم در سراسر پارک، ۲۹ مجسمه با جنس‌های مختلف تعبیه شده استشده‌است که جالب‌ترین و مهم‌ترین آنها، مجسمه فرشته آب‌ها محسوب می‌شود، مجسمه‌ای که اما ستبین آن را در سال ۱۸۷۳ ساخته و اولین مجسمه شهری یک هنرمند زن آمریکایی است.

بالتو، مجسمه سگ سورتمه کشی که در ۱۹۲۵ شهرت پیدا کرد و مجسمه آلیس در سرزمین عجایب که رابرت گراهام آن را در ۱۹۹۷ ساخته است،ساخته‌است، از دیگر مجسمه‌های مهم این پارک به حساب می‌آیند.<ref name=":0" />