کشت بافت: تفاوت میان نسخه‌ها

کشت بافت، رشد بافت‌ها یا سلول‌ها بصورتبه صورت جداگانه از ارگانیسم است. این کار معمولاً با استفاده از محیط کشت مایع، نیمه جامد یا جامد (مانند محیط کشت براث (آبگوشت) یا آگار) انجام می‌شود. کشت بافت به کشت سلول‌ها و بافت‌های حیوانی اشاره می‌کند. در اصطلاح اختصاصی‌تر از این اصطلاح برای کشت گیاهان استفاده می‌شود. اصطلاح «کشت بافت» به وسیلهٔ آسیب‌شناس آمریکایی مونتروز تومس باروز، ابداع شد.<ref>1. Carrel, Alexis and Montrose T. Burrows “Cultivation of Tissues in Vitro and its Technique”; Journal of Experimental Medicine 13 (1911: 387-96)</ref>

در کاربرد مدرن، کشت بافت به‌طور کلی به رشد سلول‌ها از بافت یک جاندار چندسلولی در شرایط [[برون تنی|برون‌تنی]] (in vitro) اشاره می‌کند. این سلولهاسلول‌ها ممکن است از یک ارگانیسم دهنده (سلول‌های اولیه یا پرایمری) یا از یک لاین سلولی حفظ شده جداسازی شوند. سلول‌ها در یک محیط کشت بافت، که حاوی مواد مغذی ضروری و منابع انرژی لازم برای حیات سلول است، غوطه ور می‌شوند.<ref>8. ^ Martin, Bernice M. "Routine Cell Culture." Tissue Culture Techniques: An Introduction. Boston: Birkhäuser, 1994. 29-30. Print.</ref> اصطلاح کشت بافت اغلب بجای [[کشت سلولی]] استفاده می‌شود.

کشت بافت ابزار مهمی برای مطالعه زیست‌شناسی سلولهایسلول‌های جانداران چندسلولی است که در آن محیط مناسبی جهت دستکاری، تجزیه و آنالیز بافت در شرایط [[برون تنی|درون‌شیشه ای]] (In vitro) فراهم می‌شود.