لیبرالیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
با فرض حسن نیت ویرایش 5.114.65.125 (بحث) خنثی‌سازی شد. (توینکل)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۹:
لیبرالیسم به صورت یک اصطلاح اندیشهٔ سیاسی، معانی زیادی داشته‌است، اما هرگز از اصل لاتین کلمه liber، به معنی آزاد، جدا نبوده‌است. این اصطلاح دلالت دارد بر دیدگاه یا خط مشی‌های کسانی که گرایش اولیه‌شان در [[سیاست]] و [[حکومت]] کسب یا حفظ میزان معینی [[آزادی]] از قید [[نظارت]] یا هدایت [[دولت]] یا عوامل دیگری است که ممکن است برای [[اختیار|ارادهٔ]] انسانی نامطلوب به‌شمار آید. لیبرالیسم به‌طور سنتی جنبشی بوده‌است برای تأمین این نظر که مردم به‌طور کلی تابع حکومت [[خودکامه]] نیستند، بلکه در زندگی خصوصی شان مورد حمایت [[قانون]] قرار می‌گیرند و در امور عمومی بتوانند قوهٔ مجرب حکومت را از طریق یک هیئت قانونگذاری که آزادانه انتخاب شده باشند کنترل کنند. لیبرالیسم در زمینهٔ نظریهٔ ناب متمایل به پیروی از [[جان لاک]] فیلسوف انگلیسی بوده‌است که به وضعیت طبیعی و قانون طبیعت اعتقاد داشت. بر این اساس این نظر تصدیق می‌شد که هیچ‌کس نباید به [[سلامتی]]، [[زندگی]] و اموال دیگران آسیبی برساند.<ref name="f">نقل از فرهنگ علوم اجتماعی-[[باقر پرهام]] و همکاران- نشر مازیار ص ۱۰</ref>{{مدرک|}}
 
لیبرالیسم== تعریف کلی =رالیسم از سویی به یک جریان سیاسی [[بورژوازی]] اطلاق می‌شد که در عصر مترقی بودن آن یعنی در زمانی که [[سرمایه‌داری]] صنعتی علیه [[اشرافیت]] فئودالی مبارزه می‌کرد و درصدد گرفتن قدرت بود، به وجود آمد و رشد کرد.
== تعریف کلی =
لیبرالیسم از سویی به یک جریان سیاسی [[بورژوازی]] اطلاق می‌شد که در عصر مترقی بودن آن یعنی در زمانی که [[سرمایه‌داری]] صنعتی علیه [[اشرافیت]] فئودالی مبارزه می‌کرد و درصدد گرفتن قدرت بود، به وجود آمد و رشد کرد.
لیبرال‌ها در آن زمان بیانگر منافع و مدافع طبقه‌ای در حال رشد و بالنده بودند. آزادی از قید و بندهای [[اقتصادی]] و [[اجتماعی]] دوران [[فئودالیسم]] را طلب می‌کردند، می‌خواستند که قدرت مطلقه سلطنت محدود شود، در مجلس عناصر لیبرال راه یابند و حق رأی آزاد و سایر حقوق سیاسی در محدوده خاص آن دوران و به مفهوم [[بورژوایی]] آن به رسمیت شناخته شود.
در قاموس [[مارکسیستی]]، مفهوم سیاسی لیبرالیسم به یک روش نانوشته و درویش مسلک در داخل حزب طبقه کارگر نسبت به دشمن طبقاتی اطلاق می‌شود.