اسلام در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

آشنایی ایرانیان به اسلام را می‌توان به همان دوران [[محمد]] مرتبط دانست و شخصی چون سلمان فارسی که از اولین ایرانیان مسلمان بود. [[محمد]] نامه‌ای را به شاه ایران زمین خسرو پرویز فرستاد. در دربار خسروپرویز، هنوز مترجم از خواندن نامه فارغ نشده بود که زمامدار ایران سخت برآشفت و نامه را از مترجم گرفت و پاره کرد.<ref>[http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=نامه+پیامبر+اکرم+به+خسرو+پرویز،+پادشاه+ایران&SSOReturnPage=Check&Rand=0 : نامه محمد به خسرو پرویز، پادشاه ایران<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>

 

 

 

در توضیح این رویکرد، [[سید حسین نصر]] و [[مرتضی مطهری]] بر این باورند که در فرایند اسلام‌آوردن ایرانیان، اگر چنین پنداشت که ایرانیان نومسلمان زیر «فشار همگانی» ایمان آورده‌اند، راه به جایی نمی‌توان برد و این باور، پاسخی به پرسشِ چرایی پرورش دانشمندان بزرگ اسلامیِ بسیار به‌دست ایرانیان ندارد. زیرا می‌توان پذیرفت که ملتی وادار به انجام سبکی از زندگی شود، اما نمی‌توان ملتی را ناگزیر به انجام تلاش نوآورانه و ژرف و گسترده در آن سبک زندگی کرد، مگر این‌که روش و باورهای زندگی آن ملت از درون دگرگون شده‌باشد؛ و این دگرگونی اندیشه و زندگی ایرانیان کار به جایی می‌بَرد که داستان‌هایی دربارهٔ دریاچه‌ها و دیگر موارد در شب نزول قرآن یا به‌دست نیروهای فرازمینی برخی از صحابه، به‌ویژه [[علی بن ابی‌طالب]] آورده‌اند؛ و این‌همه، آن‌چنان ژرف بود که حتی با پایان چیرگی سیاسی اعراب بر ایران بی‌ایستایی ادامه یافت و به اوج خود رسید.<ref>{{پک|نصر|مطهری|۱۳۹۴|ف=علوم دینی|ک=تاریخ ایران|ص=۴۰۲–۴۰۳}}</ref>