فاطمه زهرا: تفاوت میان نسخه‌ها

لغت «فاطمه» وصفی است از مصدر «فطم»؛ و «فطم» در [[زبان عربی]] به معنی بریدن، قطع‌کردن و جداشدن آمده‌است. این [[صیغه]]، بر وزن «فاعله»، معنای مفعولی می‌دهد و به معنی «بریده» و «جداشده» است.<ref>{{پک|دهخدا|۱۳۹۵|ف=فاطمة|ک=فرهنگ جامع نوین جلد ۲|ص=۱۱۹۱|=en}}</ref> محمّد در پاسخ علی بن ابی‌طالب که از او دربارهٔ علت نام‌گذاری فاطمه پرسید، گفت: «چون او و پیروانش از آتش بریده شده‌اند.»<ref>{{پک|Shareef al–Qurashi|2006|ک=Fatima Az–Zahra'|ص=38|زبان=en}}</ref> [[ابن حجر هیتمی|ابن حَجَر هِیْتَمی]] در ''[[الصواعق المحرقه|اَلصَّواعِقُ الْمُحْرِقَة]]'' و [[احمد بن شعیب نسائی|نَسائی]] در ''[[سنن نسایی|سُنَن]]'' آورده‌اند: «خداوند او را فاطمه نامید چراکه او و دوستدارانش را از آتش جهنم قطع کرده‌است.» [[فتال نیشابوری|فَتّال نیشابوری]] در ''[[روضةالواعظین|رُوضَةُالْواعِظین]]'' از [[جعفر صادق]] نقل کرده‌است: «فاطمه نامیده شد چون از بدی‌ها بریده شده‌است.»<ref>{{پک|شهیدی|۱۳۹۴|ک=زندگانی فاطمه زهرا (س)|ص=۳۴}}</ref> برای فاطمه نام‌های دیگری هم برشمرده‌اند که «صِدّیقه»، «مُبارَکه»، «طاهِره»، «زَکیّه»، «راضیّه»، «مرضیّهمَرضیّه»، «مُحَدَّثه»، «بَتول» و «زهرا» از آن‌جمله‌اند.<ref>{{پک|Veccia Vaglieri|1991|ف=Fatima|ک=Encyclopedia of Islam|زبان=en}}</ref><ref>{{پک|جعفری|۱۳۸۶|ف=فاطمهٔ زهرا (سلام‌الله‌علیها)|ک=دانشنامهٔ تشیع|ص=۱۸۴}}</ref> یکی از مهم‌ترین کنیه‌های او «امّ ابیها»، به معنای «مادرِ پدرش»، است.<ref>{{پک|Veccia Vaglieri|1991|ف=Fatima|ک=Encyclopedia of Islam|زبان=en}}</ref>