نیشابور: تفاوت میان نسخه‌ها

به‌هنگام امارت [[زیاد بن ابیه|زیاد بن ابی‌سفیان]]، خراسان چهاربخش (رَبع) شد و نیشابور مرکز یکی از چهاربخش‌های خراسان برگزیده شد.<ref>{{یادکرد کتاب | پیوند نویسنده = ابن اثیر | عنوان = الکامل فی التاریخ| جلد =۳| صفحه =۳۷}}</ref>

 

''[[۷۵۰ (میلادی)|۷۵۰م]]-[[۱۰۷۷ (میلادی)|۱۰۷۷]]''

{{multiple image

}}

پایهٔ توسعهٔ نیشابور در سده‌های میانه را، شهرنشینی نهادینه‌شده در دورهٔ ساسانی در آن منطقه می‌دانند؛ از مراکز بزرگ اقتصادی راه ابریشم بود که بخش‌های مرکزی فلات ایران را با خوارزم و ماوراءالنهر مرتبط می‌ساخت. [[ابن رسته]]، [[مقدسی]]، [[اصطخری]]، [[ابن حوقل]] و [[یاقوت حموی]] دربارهٔ نیشابورِ سده‌های میانه‌ها نگاشته‌اند یا در پژوهش‌هایشان به نیشابور نیز سفر کرده‌اند. [[ابن رسته]] این شهر را «صحرایی ـ کوهستانی» خوانده که زیرشهرهایی داشته مانند: [[تربت جام|جام]]، [[باخرز]]، [[جوین]] و [[بیهق]]؛ سپس، سیزده روستا و چهار ربعِ شهر نیشابور را نام می‌برد که [[ریوند]]، [[بخش کوهسرخ|تکاب]]، [[ریوند (ربع)|بشت‌فروش]] و [[دهستان مازول|مازول]] بوده‌اند و روستاها نیز شامل [[قوچان|استوا]]، [[ارغیان]]، [[اسفراین]]، [[ترشیز|پُشت]]، [[رخ]]، [[زاوه]]، [[زوزن]]، [[فریمان|اشبند]] و [[خواف]] بوده‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = ابن رسته| عنوان = الأعلاق النفیسة | ترجمه = حسین قره چانلو| جلد = | سال = ۱۳۶۵ | ناشر = امیر کبیر |مکان = | شابک = | صفحه =}}</ref>{{سخ}}

این داستان را به دیگران، از جمله [[غازان خان]] نیز نسبت می‌دهند. کاخ [[شادیاخ]]، تا سده هفتم هجری، آبادان بود.{{سخ}}

{{multiple image