سهتار: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
MBozorgmehr (بحث | مشارکتها) 1 ویرایش Razookmusic (بحث) خنثیسازی شد: فاقد منبع معتبر. (توینکل) برچسب: خنثیسازی |
Razookmusic (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۳:
* [[تنبور]]
}}
'''سهتار''' از [[سازهای زهی]] و [[سازهای مضرابی|مضرابی]] [[موسیقی ایرانی]] است که با ناخن [[انگشت اشاره|انگشت اشارهٔ]] دست راست<ref group="توضیح">''برای نوازندهٔ راستدست''</ref> نواخته میشود. این ساز، دارای ۴ سیم از جنس [[فولاد]] و برنز است که به موازات دسته، از کاسه تا پنجه کشیده شدهاند. سهتار دارای
سهتار پیشتر همخانواده با سازهایی چون [[دوتار]] و [[تنبور]] بودهاست و امروزه به [[تار]] بسیار نزدیکتر است. در موسیقی دستگاهی ایران استفاده از سهتار بسیار رواج دارد؛ گرچه بیشتر برای تکنوازی مورد استفاده قرار میگیرد. این ساز برای هر دستگاه کوک ویژهای دارد ولی فاصلهٔ چهارم یا پنجم پایین رونده معمولاً بین سیمهای اول و دوم ثابت است.
خط ۱۹:
نوازندگان سهتار برای اجرای آن، در حالت نشسته روی زمین یا صندلی، کاسهٔ ساز را به صورت مورب و با زاویهٔ ۴۵ درجه روی ران راست قرار داده و با سر انگشتان دست چپ روی پردهها (دستانها) ی روی دستهٔ سهتار حرکت میکنند و با انگشت اشارهٔ دست راست خود به سیمها ضربه میزنند. معمولاً برای نوازندگی فقط انگشتان [[انگشت اشاره|اشاره]]، [[انگشت میانی|میانی]]، [[انگشت حلقه|حلقه]] و در بعضی موارد [[انگشت کوچک]] دست چپ استفاده میشوند اما در آثار استادان، استفاده از [[انگشت شست]] برای پردهگیری روی سیم بم نیز کاربرد دارد. در حین نوازندگی سهتار، میتوان با زخمهزدن نزدیک به خرک، صدا را کمی زبر و خشن کرد؛ و با انجام این کار نزدیک به گلوی ساز، صدایی نرم و ملایم و اصطلاحاً پختهتر تولید میشود.
در ساخت ساز سهتار از [[چوب]] (معمولاً گردو و توت و افرا) برای بدنه، و (توت) برای صفحه و (گردو) برای دسته و از فلز (برنز و فولاد) برای سیمها و از استخوان برای تزئینات دسته، شیطانک و گاهی اوقات سیمگیر استفاده میشود.<ref name="atraei" group="منابع">{{یادکرد کتاب | عنوان=سازشناسی ایرانی | ناشر=موسسه فرهنگی هنری ماهور | نویسنده=ارفع اطرایی | سال=۱۳۸۸ | مکان=تهران | صفحات=۲۱ | شابک=978-964-8772-25-8}}</ref>
== تاریخچه ==
|