روزه: تفاوت میان نسخه‌ها

علاوه بر نقش مذهبی، روزه ممکن است برای بیان اظهار عقاید اجتماعی و سیاسی نیز به کار رود؛ مخصوصاً به عنوان سمبل اعتراض و تنهایی. مثال کلاسیک این رهیافت، توسط [[ماهاتما گاندی]] بنا نهاده شد که در اوایل [[قرن بیستم]]، در زندان به منظور جبران زیاده روی پیروانش که آموزه‌های غیر خشونت‌آمیز او را در مواجهه دولت انگلیس زیر پا گذاشتند روزه گرفت. روزه بارها به عنوان اعتراض در برابر جنگ، و آنچه که منکرات اجتماعی و بی عدالتی خوانده می‌شود به کار گرفته شده‌است. نمونه این مسئله [[:en:Dick Gregory|دیک گرگری]] کمدین سیاه‌پوست است که در دهه شصت میلادی است که در اعتراض به نقض [[حقوق مدنی]] سرخپوستان بومی آمریکا و در نیز در اعتراض به حضور نظامی آمریکا در [[جنوب شرق آسیا]] روزه گرفت. در سال ۱۹۸۱، ۱۰ ایرلندی وطن‌پرست (ر. ک. [[بابی ساندز]])، در زندانی در [[بلفاست]] در جریان یک [[اعتصاب غذا]] جان خود را از دست دادند. هدف این گروه به رسمیت شناساندن خودشان و افراد وابسته به آن‌ها به عنوان [[زندانی سیاسی]] بود.<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/202347/fasting Encyclopedia Britanica]</ref>

در شریعت یهود، یکی از راه‌های متعارف نزدیکی به خداوند روزه است. وامروزه، امری بسیار متداول و معمول در آیین یهودیان جهان است که در قالب‌های واجب و اختیاری برگزار می‌شود. روزه در کلام عبری، '''تعنیت''' به معنای رنج دادن جان نامیده می‌شود که وجه تسمیه آن خودداری از خوردن و آشامیدن طی روز (شرعی) است. در بیان فلسفه روزه یهود محدود کردن انسان در خودداری از اعمال ساده زندگی مثل خوردن و آشامیدن، او را وادار به تفکر و بررسی شفاف‌تر روش‌ها و اهداف زندگی خود می‌کند. (ماهی تا زمانی که در آب است، معنای آب را نمی‌داند). به‌طور کلی در[[تقویم عبری]] ۶ روز بجهت روزه '''واجب''' درنظردر نظر گرفته شده‌است.