انیو موریکونه: تفاوت میان نسخه‌ها

انیو از همان کودکی به سرعت توانایی‌های خود را در موسیقی گسترش داد. او دوازده ساله بود که والدینش او را به کنسرواتواری در رم فرستادند. این آکادمی که از مراکز معروف تعلیم موسیقی در رم بود، «آکادمی سانتاسیسیلیا» نام داشت. هنرمندانی چون [[دانیل بارنبویم]] و [[نینو روتا]] تربیت‌شده این آکادمی بوده‌اند. آنجا موریکونه زیر نظر «آمبرتو سمپرونی»<ref group="پ">Umberto Semproni</ref> به آموخته‌هایش در نوازندگی ترومپت افزود. همان روزها مدرس [[هارمونی]] او، «روبرتو کاگیانو»،<ref group="پ">Roberto Caggiano</ref> پیشنهاد می‌کند که او آموختن آهنگسازی را نیز آغاز کند. خیلی زود موریکونه با «کارلو گاروفالو»،<ref group="پ">Carlo Giorgio Garofalo</ref> «آلفردو دنینو»<ref group="پ">Alfredo De Ninno</ref> و «آنتونیو فردیناندی»<ref group="پ">Antonio Ferdinandi</ref> مبانی آهنگسازی را فرا گرفت.<ref name="A Film Score Guide 1" />

 

 

موریکونه سرانجام در ۱۹۴۶ موفق به دریافت دیپلم از آکادمی سانتأسیسیلیا شد و فارغ‌التحصیل گردید.<ref name="A Film Score Guide 1" /><ref name="enniomorricone.it">{{یادکرد|نویسنده=|نشانی=http://www.enniomorricone.it/uk/biography.htm |عنوان=Biography |ناشر=enniomorricone.it |تاریخ=|تاریخ بازبینی=24 March 2013|زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6FVcPZYPx | تاریخ بایگانی = 30 March 2013}}</ref> بی‌شک مهم‌ترین عامل در اشتیاق او به تحصیل و کار جدی موسیقی را جز عشق نمی‌توان دانست؛ همان‌طور که خود گفته‌است: «معتقدم هر کسی برای ایجاد خلاقیت حرفه خود قطعاً به عاملی متکی است. از زمانی که فهمیدم به موسیقی علاقه‌مند هستم به آثار هنرمندانی مانند باخ، استراوینسکی و… عشق می‌ورزیدم. این آهنگسازان در زندگی من نفوذ کردند و به عبارتی می‌توان گفت مانند اعضای خانواده‌ام بودند».<ref name="وب‌گاه روزنامه همشهری">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.hamshahrionline.ir/details/26028|عنوان=شطرنج بازی با ۴۰۰ فرزند |ناشر=همشهری آنلاین |تاریخ بازبینی=۳ بهمن ۱۳۹۱ |زبان=| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6FVcRSYL4 | تاریخ بایگانی = ۳۰ مارس ۲۰۱۳}}</ref>