انیو موریکونه: تفاوت میان نسخه‌ها

در ۱۹۸۴ بار دیگر با لئونه و در ''[[روزی روزگاری در آمریکا]]'' به همکاری پرداخت. این بار لئونه سراغ سوژه‌ای خشونت‌بار رفت که مایه‌های رمانتیک قوی‌تری نسبت به فیلم‌های قبلی‌اش داشت. یک گنگستر سابق به محله قدیمیش در قسمت فقیرنشین منهتن بازمی‌گردد و در آنجا خاطرات سابق برایش مرور می‌شود. وجوه مختلفی در داستان آن است که با موسیقی آن نزدیک است. از قهرمانی گرفته تا عشق، از خشونت تا مبارزه؛ موسیقی موریکونه برای این فیلم بغض آشکاری دارد. این قطعات وجه روایی کار را تشدید می‌کند.<ref name="ریشه‌های ایتالیایی یک آهنگساز جهانی" /> «آماپولا»<ref group="پ">Amapola</ref> تم اصلی موسیقی این فیلم است که با اجراهای مختلف در سکانس‌هایی از فیلم شنیده می‌شود و حال و هوای ویژه‌ای دارد. ملودی با تمپوی آرام و با حضور سازهای زهی حسی نوستالژیک یافته و به نوعی از مد افتاده‌است. این سازبندی و تمامی حس نستالژیک آن مدیون وسیله‌ای کوچک است، «[[سوردین]]».<ref group="پ">Sordino</ref> [[سوردین‌سوردین|سوردین‌ها]]ها صدایی آسمانی به قطعه می‌بخشند.<ref name="نگاهی به موسیقی فیلم روزی روزگاری آمریکا ساخته انیو موریکونه">{{یادکرد|نویسنده=|نشانی=https://www.manzoom.ir/review/8054163 | عنوان=نگاهی به موسیقی فیلم روزی روزگاری آمریکا ساخته انیو موریکونه |ناشر=منظوم|تاریخ=۱۴ آذر ۱۳۹۵|تاریخ بازبینی=۲۸ بهمن ۱۳۹۷|زبان=| پیوند بایگانی = | تاریخ بایگانی =}}</ref>

موریکونه در موسیقی این فیلم توانسته فرم موسیقی‌اش را چنان به فیلم سنجاق کند که جدایی بخشیدن میان فیلم و موسیقی را سخت می‌توان تجسم کرد. سازبندی‌اش صدایی تأثیر گذار به گوش می‌رساند. پیش‌زمینه‌سازهای زهی هستند و کلیه سازهای دیگر به پس‌زمینه منتقل می‌شوند. سازبندی اثر همچون ارکستر پائولو مانتوانی در دهه ۱۹۳۰ است. تم دیگر فیلم، «تم دبورا»<ref group="پ">Deborah's Theme</ref> طنین عشق و ستایش است. مهم‌ترین خصوصیت این تم [[کنترپوان]] آن برای سازهای زهی است. زهی‌های [[سوردین‌سوردین]]دار و انگشت‌های نوازندگان این قطعه را به آرامی و با لطافت در همراهی با تکخوان کُر زن می‌نوازند. ''روزی روزگاری آمریکا''، در کلیت فیلمی تأثیرگذار است اما موسیقی موریکونه به لحاظ زیبایی‌شناسی یک [[موسیقی رومانتیک|اثر رومانتیک]] مستقل است که بدون فیلم به یادگار می‌ماند.<ref name="نگاهی به موسیقی فیلم روزی روزگاری آمریکا ساخته انیو موریکونه" /> ''روزی روزگاری در آمریکا'' به دلیل طولانی بودن زمان فیلم برای نمایش در آمریکا دچار تدوین مجددی شد که اثرگذاری فیلم را کاهش داد و سبب شد فیلم از جوایز اسکار بی‌نصیب بماند. در ابتدا لئونه فیلمی به طول ده ساعت تهیه کرده بود که پس از چند مرحله حذف و با ادغام برخی صحنه‌ها که به عقیده خودش برای فیلم ضروری بودند به چهار ساعت کاهش پیدا کرد. اما استودیوی فیلمسازی باز هم به این کاهش دقایق رضایت نداد و با استخدام [[زک استینبرگ]] در حدود چهل و پنج دقیقه دیگر از این فیلم را نیز کوتاه کردند. پس از آن که نسخه دو ساعته به جای نسخه چهار ساعته به سینماهای آمریکا راه یافت، این فیلم مورد استقبال واقع نشد و موفقیتی نیز در اسکار کسب نکرد.<ref>{{یادکرد |نویسنده=|نشانی=http://www.naghdefarsi.com/world-movies-review/6826-once-upon-a-time-in-america-.html?start=6 |عنوان=شاهکاری که قربانی اختلافات کارگردان و تهیه‌کننده شد |ناشر=نقد فارسی|تاریخ=|تاریخ بازبینی=۴ فروردین ۱۳۹۲ |زبان=| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6FVcUX5PG | تاریخ بایگانی = ۳۰ مارس ۲۰۱۳}}</ref> موریکونه برای ''روزی روزگاری در آمریکا'' نامزد جایزه گلدن گلوب و برنده جایزه بفتا در بخش بهترین موسیقی فیلم سال شد اما موسیقی او جهت ارزشیابی به آکادمی ارائه نشد و اسکار آن سال به [[موریس ژار]] برای ''[[گذرگاهی به هند (فیلم)|گذری به هند]]'' تعلق گرفت. امروز این باور در برخی وجود دارد که ''روزی روزگاری در آمریکا'' چکیده زبردستی و هنرمندی انیو موریکونه است.<ref>{{یادکرد |نشانی=http://www.magiran.com/magtoc.asp?mgID=2882&Number=69&Appendix=0|عنوان=گزیده کارنامه سی آهنگساز بزرگ سینمای جهان، انیو موریکونه|ناشر=ماهنامه صنعت سینما، شماره ۶۹، ۷۹. ISSN 1684-4556 |تاریخ=فروردین ۱۳۸۷|تاریخ بازبینی=۳ آذر ۱۳۹۱ |زبان=| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6FVcV5Jx2 | تاریخ بایگانی = ۳۰ مارس ۲۰۱۳}}</ref>