'''محمّد بن عبداللّه(ص)''' (نام کامل به [[زبان عربی|عربی]]: اَبُوالْقاسِم محمّدُ بنِ عَبداللّهِ بنِ عَبدالْمُطَّلِب بنِ هاشِم؛ زادهٔ حدود ۵۳ قبل از هجرت/۵۷۰ میلادی در [[مکه|مکّه]] – درگذشتهٔ ۱۱ هجری قمری/۶۳۲ میلادی در [[مدینه]]) بنیان‌گذار و [[پیامبر]] [[اسلام]] و به اعتقاد [[مسلمان]]ان، [[خاتم‌الانبیا|آخرین پیامبر]] در سلسلهٔ [[پیامبران در اسلام|پیامبران الهی]] و تحویل‌دهندهٔ کتاب [[قرآن]] و تجدیدکننده آیین اصلی و تحریف نشدهٔ [[یکتاپرستی]] (دین [[حنیف]]) است. او هم‌چنین به عنوان یک [[سیاست‌مدار]]، رئیس دولت، [[بازرگان]]، [[نظریه‌پرداز دینی]]، [[خطیب]]، [[قانون‌گذار]]، اصلاح‌گر، فرمانده جنگی، و برای مسلمانان و پیروان برخی مذاهب، مأمور تعلیم فرمان‌های [[خدا]] به‌شمار می‌رود.
وقایع مربوط به زندگانی حضرت محمّد(ص)،محمّد، نسبت به دیگر پیامبرانِ پیش از وی، به صورت کامل‌تری در منابع [[تاریخی]]، بیان شده و دربارهٔ او، گزارش‌های فراوانی، در دست است؛ اگر چه مثل سایر شخصیت‌های تاریخی پیش از [[تاریخ مدرن|دنیای مدرن]]، تمامی جزئیات زندگی‌اش روشن نیست و طی قرن‌ها بین موافقان و مخالفانش مورد مناقشه بوده‌است.<ref>{{پک|Nasr|2005|ف=Muhammad|ک=Britannica|زبان=en}}</ref> او حدود سال ۵۳ ق. ه/۵۷۰ م، در [[مکه]] در سرزمین [[حجاز]] واقع در [[شبه جزیره عربستان]] به دنیا آمد. در دوران جوانی به [[تجارت|بازرگانی]] مشغول بود، و نخستین بار در ۲۵ سالگی ازدواج کرد. حضرت محمد(ص) که از روش زندگی مردم مکه ناخشنود بود، گهگاه در [[غار حرا]] در یکی از کوه‌های اطراف آن دیار به تفکر و عبادت می‌پرداخت. به باور مسلمانان، حضرت محمد(ص) در همین مکان و در حدود ۴۰ سالگی از طرف خدا به پیامبری برگزیده، و [[وحی]] بر او فروفرستاده شد. در نظر آنان، دعوت حضرت محمد(ص) همانند دعوت دیگر پیامبرانِ کیش یکتاپرستی مبنی بر این بود که [[خداوند]] ([[الله]]) یکتاست و [[اسلام|تسلیم شدن برابر خدا]] راه رسیدن به اوست.
طی سیزده سال دعوت در مکه، تعداد اندکی به اسلام گرویدند که با مخالفت قبیله [[قریش]] و برخی دیگر از قبیله‌های [[عرب]] روبه‌رو شدند و با آنان با خشونت رفتار می‌شد. حضرت محمد(ص) برای رهایی از این آزار و اذیت‌ها به همراه پیروان خویش، در سالی که بعدها مبدأ تقویم [[هجری خورشیدی|هجری شمسی]] و [[هجری قمری|قمری]] شد، به شهر [[یثرب]] — که بعدها [[مدینه|مدینة النبی]] نامیده شد — [[هجرت محمد|هجرت]] کرد. او در مدینه توانست قبایلِ درحال‌ستیزِ [[اوس]] و [[خزرج]] را متحد کند. وی بر پایهٔ [[مهاجرین|مسلمانان مهاجر]] مکه و مردم مدینه جامعه و دولتی نوین با نام [[امت|اُمَّت]] تأسیس کرد. بین مسلمانان با قبایل مکه و هم‌پیمانان آن‌ها جنگ درگرفت و سرانجام پس از هشت سال جنگ، حضرت محمد(ص) به همراه پیروانش — که تا آن زمان به بیش از ده‌هزار نفر بالغ شده بودند — شهر زادگاهش را [[فتح مکه|فتح]] کرد. به تدریج و بخصوص پس از فتح مکه بیشتر مردم [[شبه جزیره عربستان]] به اسلام گرویدند و امت اسلام به کل این سرزمین گسترش یافت.حضرت محمد(ص) ده سال پس از هجرت، و چند ماه پس از بازگشت از [[حجةالوداع]]، بیمار شد و در سال ۱۱ ه.ق درگذشت.
آیات یا نشانه‌های [[خدا]] که به باور مسلمانان، به صورت [[وحی]] به حضرت محمد(ص) رسیده و تا هنگام درگذشتش توسط او اعلام می‌شد، [[قرآن]] را تشکیل می‌دهد و آنان تا به امروز این کتاب را به عنوان «کلام خدا» گرامی داشته‌اند. در کنار قرآن، زندگی حضرت محمد(ص) ([[سیره نبوی|سیره]]) و [[حدیث|روایات]] گردآوری‌شده از او ([[سنت]]) نیز برای مسلمانان به عنوان منابع اصلی [[شریعت]] اسلام اهمیت دارد.
