زبان فارسی میانه: تفاوت میان نسخه‌ها

}}'''پارسیگ''' (𐭯𐭠𐭫𐭮𐭩𐭪)، شناخته شده به‌نام '''پهلوی''' در [[ادبیات فارسی]]، و همچنین نامور به '''پارسی میانه''' در نوشته‌های آکادمیک، یک زبان ایرانی میانه بود که به در دوران ساسانی ابتدا در جنوب غرب فلات ایران و سپس به عنوان زبان میانجی در تمام شاهنشاهی، بدان صحبت می‌شد. پارسیگ به شاخه ایرانی جنوب غربی تعلق دارد. این زبان از زبان پارسی باستان سرچشمه گرفته و نیای زبان فارسی و تعداد دیگری از زبان‌های ایرانی جنوب غربی نظیر لری و لکی است.<ref name="loghman.org">{{یادکرد وب|نویسنده=بزرگمهر لقمان|نشانی=http://www.loghman.org/1012-2/|عنوان=پارسی‌گویانِ باستان زبانِ خویش را چه می‌نامیدند؟|ناشر=|تاریخ=|تاریخ بازبینی=}}</ref><ref name="ReferenceA">اشمیت، رودیگر، راهنمای زبان‌های ایرانی، جلد دوم: زبان‌های ایرانی نو، ترجمه پارسی زیر نظر حسن رضایی باغ‌بیدی، تهران: انتشارات ققنوس، ص۴۳۷.</ref>