جان باردین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جان باردین''' {{انگلیسی|John Bardeen}} مهندس و فیزیک‌دان [[آمریکایی‌ها|آمریکایی]] بود که برندهٔ دو [[جایزه نوبل فیزیک]] و [[مدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک]] IEEE شد. او از مخترعان [[ترانزیستور]] می‌باشد و تنها فیزیک‌دانی است که تاکنون دو بار موفق به دریافت [[جایزه نوبل فیزیک]] شده‌است. در سال ۱۹۹۰، نام او در میان ''۱۰۰ آمریکایی تاثیرگذارتأثیرگذار قرن'' در مجله [[لایف]] قرار گرفت.

باردین در شهر مَدیسون در ایالت [[ویسکانسین]] آمریکا زاده شد. پدر او، چارلز باردین، نخستین رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه ویسکانسین بود. باردین تحصیلات مقدماتی‌اش را در شهر زادگاهش، مدیسون، در ویسکانسین گذراند. او در ۱۵ سالگی از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد و در همان سن تحصیلات دانشگاهی خود را در [[دانشگاه ویسکانسین]] شروع کرد. او بر خلاف پدرش که یک فرهنگی دانشگاهی بود، برای ادامه تحصیل رشته [[مهندسی]] را انتخاب کرد چون به [[ریاضیات]] علاقه فراوان داشت و به نظرش مهندسی آینده کاری خوبی هم داشت. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته [[مهندسی برق]] در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد از [[دانشگاه ویسکانسین-مدیسن]] به ترتیب در سال‌های ۱۹۲۸ و ۱۹۲۹ میلادی به پایان رساند و در سال ۱۹۳۶ میلادی از [[دانشگاه پرینستون]] در رشته [[ریاضی فیزیک]] درجه دکترا گرفت.<ref>https://www.pbs.org/transistor/album1/bardeen/index.html</ref>. او چند سال بعد در [[دانشگاه مینه‌سوتا]] تدریس کرد و در سال ۱۹۴۵ میلادی به آزمایشگاه‌های تلفن [[گراهام بل]] انتقال یافت. در آن‌جا بود که با همکاری [[ویلیام شاکلی]] و [[والتر برتن]] به اختراع [[ترانزیستور]] توفیق یافت<ref>https://patentoffice.ir/patent/30/ترانزیستور</ref> و به اشتراک این دو به دریافت [[جایزه نوبل فیزیک]] سال ۱۹۵۶ میلادی نایل آمد. باردین از سال ۱۹۵۱ به بعد با درجهٔ استادی فیزیک در [[دانشگاه ایلینوی]] مشغول به کار شد. در سال ۱۹۷۱، [[انجمن مهندسان برق و الکترونیک]] به پاس خدمات ارزنده جان باردین در درک [[رسانش الکتریکی]] جامدات، اختراع [[ترانزیستور]] و همچنین ارائه نظریه میکروسکوپی [[ابررسانایی]]، به او [[مدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک|مدال افتخار]] خود را اهدا کرد. همچنین یک سال بعد در سال ۱۹۷۲، باردین به همراه [[لئون نیل کوپر]] و [[جان رابرت شریفر]] دومین جایزه نوبل فیزیک خود را برای ارائه [[نظریه بی‌سی‌اس]] در مورد [[ابررسانایی]] به دست آورد.<ref>کتاب ابررسانایی نوشته ایزاک آسیموف صفحهٔ ۵۰</ref> او تنها فیزیک‌دانی است که دو بار موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شده‌است.<ref>مهدی صارمی‌فر</ref><ref>http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/facts/physics/index.html</ref> وی در سال ۱۹۹۱ در سن ۸۲ سالگی درگذشت.

[[پرونده:Bardeen Shockley Brattain 1948.JPG|بندانگشتی|از چپ به راست: جان باردین، ویلیام شاکلی و والتر برتن در آزمایشگاه‌های بل، ۱۹۴۸ میلادی. این عکس یکی از عکس‌های تبلیغاتی است که در زمان اعلام عمومی اختراع ترانزیستور، توسط آزمایشگاه‌های بل منتشر شده استشده‌است. اگرچه شاکلی در این اختراع رسماً نقشی نداشت و نامش هرگز در اسناد ثبت اختراع ذکر نشده است،نشده‌است، اما آزمایشگاه‌های بل تصمیم گرفتند که شاکلی هم باید در تمام عکس‌های تبلیغاتی به همراه باردین و برتن ظاهر شود.<ref>https://ieeexplore.ieee.org/document/643644</ref><ref>https://www.pbs.org/transistor/album1/shockley/shockley3.html</ref><ref>https://patentoffice.ir/patent/30/ترانزیستور</ref>.]]

باردین در ۱۹۵۱ با ترک آزمایشگاه‌های بل به دانشکده‌های مهندسی برق و فیزیک در [[دانشگاه ایلینوی در اربانا شمپین]] پیوست. در ایلینوی، وی دو برنامه تحقیقاتی مهم ایجاد کرد، یکی در دانشکده مهندسی برق و دیگری در دانشکده فیزیک. برنامه تحقیقاتی در دانشکده مهندسی برق، به هر دو جنبه تجربی و نظری دربارهدربارهٔ [[نیمه رسانا|نیمه‌هادی‌ها]] و برنامه تحقیقاتی در گروه فیزیک، به جنبه‌های نظری سیستم‌های کوانتومی ماکروسکوپی، به ویژه [[ابررسانایی]] و مایعات کوانتومی می‌پرداخت. وی از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۷۵ یک استاد فعال در ایلینوی بود و سپس در ۱۹۷۵ بازنشسته شد. پس از بازنشستگی، باردین تحقیقات خود را در طول دهه ۱۹۸۰ ادامه داد و مقالاتی را در مجلات علمی ''[[فیزیکال ریویو لترز]]'' و ''[[فیزیک امروز]]'' تا کمتر از یک سال قبل از درگذشتش منتشر کرد.

{{پانویس|۲}}