کردکوی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←مردم: ویرایش جزئی برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۷:
== مردم ==
[[file:Map of Mazandarani-inhabited provinces of Iran , according to a poll in 2010.png|300px|بندانگشتی|پراکندگی مردم مازندرانی در استان های ایران]]
* گالشهای طبری یکی از بومیان کردکوی هستند. گالشهای طبری نیز مانند کردها شاخه ای از اقوام [[مردم تبری|طبریتبار]] هستند. گالشها در مناطق کوهستانی استانهای [[استان مازندران|مازندران]] و [[استان گلستان|گلستان]] زندگی میکنند و به [[زبان مازندرانی]] سخن میگویند.<ref name="عامریان، فاطمه">عامریان، فاطمه: نقد و بررسی کتاب گالشها در گذر زمان، پنج گفتگو از روستای گالشنشین زیارت. در [http://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/volume_429.html مجله زبان و زبانشناسی]. دوره و شماره: دوره ۱۱، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۵، صص ۱۱۹–۱۳۰.</ref><ref>http://anthropology.ir/article/18313</ref><ref>http://www.khazarnama.ir/زندگی-متفاوت-یک-گالشدر-مناطق-کوهستا/</ref>[[گالش]] یا گاولش «Galeš»، در [[مازندرانی]] معنای [[گاوبان]] را میدهد. بعبارت سادهتر گالش یعنی کسی که [[دامداری]] میکند و گاو و [[گوسفند]] پرورش میدهد. کلمه گالش از ریشه سانسکریت گئورکش «Gao-rakš» گرفته شدهاست «Gao» به معنی گاو و «Rakš» به معنی پاییدن و نگهبانی کردن است. همچنین در [[زبان مازندرانی]] به چوپان گاو گالش «Galeš» و به چوپان گوسفند کرد «kerd» گفته میشود. در متون کهن طبری از کلمه گالش به معنای چوپان استفاده شدهاست.
* بخشی از مردم کردکوی از منطقه [[جویبار (مازندران)|جویبار]] میباشند که از اولین بومیان آن منطقه و اصیلترین مردمان سرزمین مازندران بودهاند که با توجه به شرایط پیش آمده در دوره قاجار از جویبار به سمت منطقه کردکوی آمدند؛ و هویت نام خانوادگی آنها مازندرانی است. به گفته باستان شناسان سرزمین کنونی مازندران از قدیمیترین سکونت گاه بشری در حاشیه دریای مازندران بوده که آریاییها پس از استقرار در ایران، تبرستان را «ساتراپی آریایی نژاد» خواندند. مازندران و گیلان در آن زمان، «ساتراپی متحد» خوانده میشدند و به «[[فرشوادگر]]» یا «[[پتشخوارگر]]» نامیده شدند. در واقع بعد از مهاجرت آریاییها به ایران، میان آماردها و آریاییها، جنگی درگرفت که در پی این جنگ، قبیلههای کوچک شکست خوردند و به نوشته برخی دیگر از مورخان «اقوام تپور»، از دیگر اقوام ساکن در مازندران بودند که بعد از پراکنده شدن آماردها در ایران، به مازندران آمدند و سرزمین تپورستان را شکل دادند و جزو طایفههای جنگجو بهشمار میآمدند که همواره در سپاه ایرانیان به عنوان گارد سنطنتی حضور داشتند.
|