جنبش زبان بنگالی: تفاوت میان نسخه‌ها

با جانشین شدن [[خواجه ناظم‌الدین]] به جای جناح در پست فرمانداری کل، بحثها بر سر بنگالی-اردو ادامه یافت و ناظم‌الدین از سیاست «فقط اردو» در سخنرانی ۲۷ ژانویهٔ ۱۹۵۲ حمایت کرد.<ref name="helal263"/> در ۳۱ ژانویه ''[[Shorbodolio Kendrio Rashtrobhasha Kormi Porishod]]'' (کمیته عملی زبان مرکزی همه احزاب) به ریاست [[Maulanaمولانا Bhashaniبهشانی]] در کتابخانهٔ محوطهٔ دانشگاه داکا برگزار شد.<ref name="Banglapedia"/><ref>{{Harvard citation no brackets|Umar|2004|pp=192–193}}</ref> پیشنهاد دولت مرکزی برای نوشتن زبان بنگالی با [[خط عربی]] در این جلسه با مخالفت شدید روبرو شد. کمیتهٔ عملی خواهان اعتراضات عمومی در ۲۱ فوریه شد، که شامل راهپیمایی و اعتصاب می‌شد.<ref name="helal263"/> در تلاش برای جلوگیری از تظاهرات، حکومت حالت [[Sectionاجتماع 144غیرقانونی |بخش ۱۴۴]] در داکا اعلام کرد تا هرگونه تجمع و اعتراضات ممنوع گردد.<ref name="Banglapedia"/>

در ساعت ۹ صبح، دانشجویان دانشگاه داکا با اطلاع از ابلاغ وضعیت بند ۱۴۱، تصمیم به تجمع گرفتند. نایب رئیس دانشگاه و چندی دیگر از کارکنان نیز در میان پلیس مسلح، پردیس دانشگاه را محاصره کرده بودند. ساعت یازده و ربع، دانشجویان در ورودی دانشگاه تجمع نموده و سعی کردند خط محاصرهٔ پلیس را بشکنند. نیروی پلیس برای اخطار به دانشجویان اقدام به شلیک [[گاز اشک‌آور]] در برابر در ورودی کرد.<ref name="Banglapedia"/> بخشی از دانشجویان به سوی کالج پزشکی گریختند و عده‌ای دیگر در برابر ورودی مقابل پلیس‌ها صف کشیدند. نایب رئیس از پلیس تقاضا کرد شلیک نکنند و به دانشجویان دستور داد محوطه را ترک کنند. با این حال پلیس چندین دانشجو را به دلیل نقض بندبخش ۱۴۴ هنگام تلاش برای ترک محوطه دستگیر کرد. دانشجویان خشمگین از این واقعه، به نزدیکی [[مجلس مقننه بنگال شرقی]] رفته و از نمایندگان خواهان مقاومت در مجلس شدند. وقتی که تعدادی از دانشجویان برای ورود به ساختمان هجوم آوردند، پلیس آتش گشود و تعدادی را کشت که شامل [[عبدالسلام (دانشجو)|عبدالسلام]]، [[رفیق الدین احمد]]، [[صوفی الرحمان]] [[عبدالبرکت]] و [[عبدالجبار]] بودند.<ref name="Banglapedia"/><ref>{{cite news

اعتراضات به دیگر شهرهای استان نیز کشیده شد و مردم اجرای [[بندبخش ۱۴۴]] و اقدامات پلیس را محکوم کردند.<ref name="helal263"/> بیش از ۳۰٬۰۰۰ نفر از مردم در سالن کورزن دانشگاه گرد هم آمدند. با ادامهٔ اعتراضات، واکنش پلیس منجر به مرگ چهار تن دیگر نیز شد. رخدادها موجب شد کارمندان و فروشندگان و سازمان‌های مختلفی همچون کالج‌ها، بانک‌ها و ایستگاه رادیو به اعتصاب بپیوندند و سر کار حاضر نشوند.<ref name="UStudies"/> معترضان دفتر دو روزنامهٔ حامی حکومت، ''جوبیله پرس'' و ''اخبار صبح''، را به آتش کشیدند.<ref>{{cite news