میرزا محمود خان بروجردی: تفاوت میان نسخه‌ها

| name = میرزا محمود خان بروجردی {{سخ}}حکیم الملک

محمود خان بروجردی در سال [[۱۲۵۴]] ه‍. خ. وارد مدرسهٔ دولتی دارالسلطنهٔ [[تبریز]] شد و [[مبانی ریاضی]] و طبیعی را آموخت و با گذراندن امتحانات مربوطه استعداد خود را نشان داد و در پی این موفقیت به دارالخلافه فرا خوانده شد. وی سپس، با حمایت دارالخلافهٔ تبریز در مدرسهٔ دارالفنون تهران، شش سال با جدیت و ممارست، علوم ریاضی و جغرافی و [[زبان فرانسه]] و طبیعیات و در پی آن طب و جراحی را فرا گرفت و به دارالخلافهٔ تبریز بازگشت.<ref>{{یادکرد وب| |نویسنده=|نشانی = http://www.mashahireborujerd23.blogfa.com/post/4| عنوان = میرزا محمودخان بروجردی حکیم الملک دوران قاجار| ناشر = [[مشاهیر بروجرد]]|تاریخ بازدید=۳۰ فروردین ۱۳۹۲}}(بامداد، مهدی؛ شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴، تصحیح ذبیحالله علیزاده اشکوری، تهران، انتشارات فردوس، چاپ اول، ۱۳۸۴، ص ۷۲).</ref>

محمود خان بروجردی طبابت را در مدرسهٔ دارالفنون تهران نزد دکتر تولوزان فرانسوی فراگرفت و دستیار دکتر محمد، فارغ‌التحصیل رشتهٔ طب از [[دانشگاه پاریس،پاریس]]، بود. وی سپس، در سمتِ پزشک خصوصی، در زمان ولایتعهدی مظفرالدین شاه، به خدمت وی در آمد.<ref>{{یادکرد وب| |نویسنده=|نشانی = http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=42325| عنوان = خاندان حکیمی| ناشر = |تاریخ بازدید=۳۰ فروردین ۱۳۹۲}}(چرچیل، جورج پ. فرهنگ رجال قاجار، ۱۳۶۹ ش).</ref>

از یادداشت‌های روزانهٔ [[محمدحسن خان اعتمادالسلطنه]] برمی‌آید که محمودخان بروجردی حکیم‌الملک مستقیم یا غیرمستقیم از [[ژان باتیست فوریه]] پزشک فرانسوی [[ناصرالدین شاه،شاه]]، نیز آموخته‌هایی به دست آورده است.<ref>(اعتمادالسلطنه، محمدحسن خان، روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه، ص ۶۶۶، تهران، نشر امیرکبیر، ۱۳۴۵ ش).</ref>

پس از فوت میرزا ابوالحسن حکیم‌باشی، [[مظفرالدین میرزا،میرزا]]، محمودخان بروجردی را در سال ۱۲۶۴ ه‍. خ. جزء اطبای خود قرار داد و در ۱۲۶۵ ه‍. خ. ملقب به [[مشیرالحکما]] کرد.<ref>(افضل‌الملک، غلامحسین، افضل‌التواریخ، ص ۱۹۴، تهران، نشر تاریخ ایران،۱۳۶۱ ش).</ref>

محمودخان بروجردی، لقب حکیم‌الملکی را در سال ۱۲۷۵ ه‍. خ؛ و بعد از جلوس [[مظفرالدین شاه قاجار،قاجار]]، دریافت و به ریاست کل اطبای دربار (رئیس‌الاطباء) منصوب شد.<ref>{{یادکرد وب| |نویسنده=|نشانی = http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=42325| عنوان = خاندان حکیمی| ناشر = |تاریخ بازدید=۳۰ فروردین ۱۳۹۲}}اعتمادالسلطنه، محمدحسن‌خان، روزنامهٔ خاطرات اعتمادالسلطنه، ص ۶۶۶، تهران، نشر امیرکبیر، ۱۳۴۵ ه‍. خ).</ref>

وی در سال ۱۲۷۹ ه‍. خ. به [[وزارت]] دربار یا به اصطلاح آن زمان، ریش‌سفید خلوت و وزیر حضور منصوب شد. وی از طرفداران [[انگلیس]] بود و به همین جهت با اتابک [[امین السلطان]] که از طرفداران [[روس]] بود، جدال داشت و حتی انگلیسی‌ها می‌خواستند تا [[حکیم الملک]] به [[صدارت اعظم]] برسد؛ ولی [[امین السلطان]] وی را از [[وزارت دربار]] معزول نمود و حکومت گیلان را به وی واگذار کرد. پس از دو ماه که از حکومت وی گذشت، وی به طرز مشکوکی در سال ۱۲۸۲ ه‍. خ. در [[رشت]] درگذشت. دربارهٔ مرگش گفته شده‌است که [[میرزا علی‌اصغر اتابک|امین السلطان]] شخصی را مأمور نمود تا وی را مسموم سازند.<ref>{{یادکرد وب| |نویسنده=|نشانی = http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=42325| عنوان = خاندان حکیمی| ناشر = |تاریخ بازدید=۳۰ فروردین ۱۳۹۲}}</ref>

{{پانویس|۲}}

* ۱. اعتمادالسلطنه، محمدحسن خان، [[روزنامه خاطرات]] اعتمادالسلطنه، تهران، نشرامیرکبیر، ۱۳۴۵ ش.

* ۲. افضلالملک، غلامحسین، افضلالتواریخ، تهران، نشر [[تاریخ ایران،ایران]]، ۱۳۶۱ ش.

* ۴. بامداد، مهدی؛ [[شرح حال رجال ایران]] درقرن ۱۲و۱۳و۱۴، تصحیح ذبیحالله علیزاده اشکوری، تهران، انتشارات

* ۵. براون، ادوارد، [[انقلاب مشروطیت]] ایران، تهران، ۱۳۷۶ ش.

* ۷. [[خان ملک ساسانی،ساسانی]]، احمد، سیاستگران [[دوره قاجاریه،قاجاریه]]، متن کامل با توضیحات و تحقیقات.

* ۸. [[روزنامه ایران،ایران]]، شماره ۴وسالهای مختلف.

* ۱۲. علیخانی، اقبال، وزیران علوم و معارف و [[فرهنگ ایران،ایران]]، تهران، ۱۳۷۵ ش.

* ۱۶. هدایت، مهدی قلی خان، [[خاطرات و خطرات]].

[[رده:اهالیویکی‌سازی عودلاجانرباتیک]]