علی نصیریان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
میهن دوستان (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۶:
علی نصیریان، روز دوشنبه ۱۵ بهمن ۱۳۱۳ شمسی در میدان شاهپور خیابان مهدی خان به دنیا آمد. وی در سالهای کودکی از طریق تماشای تغزیه به هنر نمایش علاقمند شد. او همچنین شیفته‌ی معرکه‌گیری، پرده‌خوانی، نقالی، خیمه‌شب‌بازی و نمایش‌های تخت حوضی بود. نصیریان در سال ۱۳۲۶ به دبیرستان پیرنیا در چهار راه گمرک رفت و در آنجا با [[جمشید لایق]]، [[اسماعیل داورفر]] و [[مهدی فتحی]] همکلاسی شد. در سال ۱۳۲۹ هم‌زمان با درس دبیرستان، در کلاس [[جامعه باربد]] در خیابان لاله زار هم اسم نوشت. این کلاس را [[اسماعیل مهرتاش]] در سال ۱۳۰۵ راه انداخته بود و در آن موسیقی، تئاتر و ادبیات درس می‌داد. او در سال ۱۳۳۰ کتاب هنر تئاتر را خواند. او در کلاس تئاتر سعدی که همسر [[عبدالحسین نوشین]] آن را اداره می‌کرد هم شرکت کرد.در پی کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، تئاتر سعدی به آتش کشیده شد و نصیریان به هنرستان هنرپیشگی که در آن زمان تنها مدرسه‌ی تئاتر ایران بود، رفت. او با شرکت در آزمون ورودی و کسب نمره‌ی قبولی، به دوره‌ی سه ساله‌ی این هنرستان وارد شد. هنرستان هنرپیشگی که در سال ۱۳۱۸ تأسیس شده و اولین مدرسه تئاتر رسمی در ایران بود که در زمینه بازیگری مدرک هم می‌داد. در این دوره، معلمان سعی می‌کردند، آنچه را که می‌دانستند به شاگردان بیاموزند. نوعی آموزش سینه‌به‌سینه، به‌خصوص [[اسماعیل مهرتاش]] که برای اولین بار بذر تئاتر ایرانی را در ذهن هنرجویان کاشت. [[فهیمه راستکار]]، [[بیژن مفید]]، [[حسین کسبیان]]، رفعت هاشم پور و ... از هم دوره‌ای‌های نصیریان در هنرستان هنرپیشگی بودند.
 
سپس نصیریان در سال ۳۲ از طریق فهیمه راستکار با [[شاهین سرکیسیان]] آشنا شد که نقطه عطفی در زندگی هنری‌اش بود. سرکیسیان در پی تشکیل گروهی برای اجرای تئاتر مدرن بود. چیزی برخلاف تئاتر لاله‌زار و حتی متفاوت از نوشین. آشنایی نصیریان با سرکیسیان از همین‌جا آغاز شد. در خانه سرکیسیان دیگرانی چون خجسته کیا، [[امیرحسین جهانبگلو]] و [[منوچهر انور]] نیز رفت و آمد داشتند. راستکار، جوانمرد، داور فر و لایق همه در خانه سرکیسیان در خیابان رشت جمع شدند. سرکیسیان اولین کسی بود که در آن زمان سیستم [[کنستانتین استانیسلاوسکی|استانیسلاوسکی]] را مطرح کرد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=کارنامه هنری علی نصیریان در تئاتر، به انگیزه 84 سالگی / یک عمر در بطن ماندن یا اصالت های انسانی|نشانی=https://theater.ir/fa/116977|وبگاه=ایران تئاتر|بازبینی=2019-10-27|کد زبان=fa|نام خانوادگی=|نویسنده=|تاریخ=}}</ref>
 
نصیریان از دههٔ ۱۳۳۰ در نمایش‌های حرفه‌ای بازیگری و نویسندگی می‌کرد و از اعضای آغازین [[گروه هنر ملی|گروه هنر ملّی]] بود. او بیش از ده نمایشنامه نوشته و به همراهِ [[بهرام بیضایی]] و [[اکبر رادی]] و [[غلامحسین ساعدی]] و [[اسماعیل خلج]] و چند نمایشنامه‌نویس دیگر، از برجستگان نمایشنامه‌نویسی در زبان فارسی به‌شمار می‌رود. وی در سال ۱۳۳۵ جایزهٔ نخستین مسابقهٔ نمایش‌نامه‌نویسی را برای نمایش [[بلبل سرگشته]] دریافت کرد. در سال ۱۳۳۶ اداره هنرهای نمایشی و سپس [[سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران|تلویزیون]] در ایران تاسیس شد و نصیریان به استخدام این اداره درآمد و گروه تئاتر مردم را با [[عزت‌الله انتظامی|عزت اله انتظامی]]، [[جعفر والی]]، [[رکن‌الدین خسروی|رکن الدین خسروی]] و [[عباس جوانمرد]] تشکیل داد و به اجرای نمایشنامه هایی برای تلویزیون پرداختند. پس از افتتاح [[تماشاخانه سنگلج]] در سال ۱۳۴۴ نصیریان به همراه گروه خود در آنجا به فعالیت و اجرای تئاتر پرداختند.<ref>{{یادکرد خبر|تاریخ=شهریور ۱۳۹۸|عنوان=شرح یک زندگی هنری: گفت و گو با علی نصیریان|ناشر=اندیشه پویا|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref>