اردوگاه مرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اردوگاه‌های مرگ''' به مجموعه اردوگاه‌های آلمان نازی در طول [[جنگ جهانی دوم]] (۴۵–۱۹۳۹) اطلاق می‌شود که با هدف کشتار سیستماتیک میلیون‌ها تن با گاز و [[پاکسازی از راه کار اجباری|کار شدید تحت گرسنگی]] ساخته شده بودند. گروه‌های زیادی در دسته قربانیان این اردوگاه‌ها قرار داشتند اما هدف اصلی [[یهودیان]] بوده‌اند. این نسل‌کشی "«[[راه حل نهایی]]"» رایش سوم برای [[مسئله یهود]]یان بود.<ref>" Die Endlösung der Judenfrage"&nbsp;– Adolf Hitler (In English, "The final solution of the Jewish problem"). Furet, François. ''[http://books.google.com/books?id=02PpAAAACAAJ Unanswered Questions: Nazi Germany and the Genocide of the Jews]''. Schocken Books (1989), p. 182; {{ISBN|978-0-8052-4051-1|en}}</ref> تلاش نازی‌ها در نسل‌کشی یهودیان در مجموع به عنوان [[هولوکاست]] شناخته شده‌است.<ref>Doris Bergen, [http://www.pbs.org/auschwitz/40-45/background/ideology.html Germany and the Camp System], part of ''Auschwitz: Inside the Nazi State'', Community Television of Southern California, 2004-2005</ref>

هنریش هیملر در سال ۱۹۴۱ از حومه مینسک دیدار کرد تا شاهد یک تیرباران جمعی باشد. افسر فرمانده به او گفته بود که ثابت شده‌است کسانی که این عمل را انجام می دهند،می‌دهند، دچار آسیب روان‌شناسی می‌شوند. پس هیملر به دنبال روشی دیگر برای کشتار بود. بعد از جنگ، طبق خاطرات فرمانده آشویتس، [[رودلف هوس|رودولف هوس]]، مشخص شد که بسیاری از افراد مسئول کشتار هم دیگر ازلحاظ روان‌شناسی قادر نبودند خون‌ریزی را تحمل کنند یا دیوانه شدند یا خودشان را کشتند.<ref>Hoss [sic], Rudolf (2005). "I, the Commandant of Auschwitz," in Lewis, Jon E. (ed.), True War Stories, p. 321. Carroll & Graf Publishers. {{ISBN|978-0-7867-1533-6|en}}.</ref>

نازی‌ها ابتدا از سیلندرهای کربن مونوکسید برای کشتن ۷۰هزار نفر در المان استفاده کردند. این برنامه به نام "«مرگ آسان"»، برای مخفی کردن کشتار جمعی بود. علی‌رغم تأثیرات مهلک کربن مونوکسید، این روش در شرق، به دلیل هزینه ترابری کربن مونوکسید در سیلندرها، مناسب نبود.<ref>"Auschwitz: The Nazis and the Final Solution" Yesterday television channel, 18:00, 18 November 2013</ref>

هر اردوگاه مرگ روش متفاوتی داشت. اما همه برای کشتاری سریع و کارآمد طراحی شده بودند. وقتی هوس در اواخر آگوستاوت ۱۹۴۱ در سفری رسمی بود، معاونش، [[کارل فریچ]]، ایده‌ای را امتحان کرد. در آشویتس لباس‌هایی آغشته به شپش در اسید پروسیک بلور ساز قرار داده شدند. بلورها توسط شرکت شیمیایی آی جی فاربن با نام تجاری سیکلون-بی ساخته میشدندمی‌شدند. بلورهای این ماده هنگامی که ازادآزاد می شدند،می‌شدند، گازی مهلک و سمی تولید می‌کردند. فریچ تأثیرات سیکلون-بی را روی اسرای شوروی امتحان کرد. آن‌ها در سلول‌هایی در زیرزمین یک انبار برای این ازمایشآزمایش محبوس بودند. هنگامی که هوس بازگشت تحت تأثیر این کار قرار گرفت و قرار شد از این روش برای کشتار در مایدانک هم استفاده شود. علاوه بر استفاده از گاز، به کشتن اسرا با تیرباران، [[گرسنگی مهلک]]، [[شکنجه دولتی|شکنجه]] و ...… نیز ادامه دادند.<ref>Borkin, Joseph (1978). The Crime and Punishment of IG Farben. New York: Free Press. {{ISBN|978-0-02-904630-2|en}}.</ref>

کرت گرستینگ یکی از افرادی بود که در که در طول جنگ در مؤسسه بهداشت وافن اس اس کار می‌کرد. در ۱۹ آگوستاوت ۱۹۴۲ به یک دیپلمات سوئدی در اردوگاه مرگ دربارهٔ چگونگی رسیدن به [[اردوگاه مرگ بلزک]] (که مجهز به اتاقک‌ها گاز کربن مونوکسید بود) حرف زد. به‌علاوه دربارهٔ این موضوع صحبت کرد که ۴۵قطار شامل ۶۷۰۰ یهودی به آنجا رسیدند که خیلی از آن‌ها مرده بودند و بقیه عریان، به اتاقک‌های گاز هدایت شدند:

{{quote| هکنهولت بشدت تلاش می‌کند تا موتور را راه بیندازد.بیندازد؛ ولی نتیجه‌ای ندارد. [[کریستیان ویرت|کاپیتان ورث]] جلو می ایدآید. می بینممی‌بینم که ترسیده‌است، چون من در این مصیبت حاضر هستم. بله، همه چیز را می بینممی‌بینم و صبر می کنممی‌کنم. کرونومتر من همه چیز را نشان می داد،می‌داد، ۵۰دقیقه، ۷۰ دقیقه و موتور کار نمی‌کند. مردم داخل اتاقک‌های گاز منتظرند. بیهوده. پروفسور فننستیل به پنجره‌ای روی در چوبی زل زده و درحالیکه صدای گریه مردم را می شنود، میمی‌شنود، گویدمی‌گوید "گویی داخل یک کنیسه اند". کاپیتان ورث با خشم، ۱۲-۱۳۱۲–۱۳ بار به صورت کمک اوکراینی اش، هکنهالت، سیلی می زندمی‌زند. بعد از ۲ساعت و ۴۹دقیقه -کرونومتر همه چیز را ضبط می‌کند- موتور به کار می افتدمی‌افتد. تا ان لحظه، مردمی که در ان ۴اتاقک محبوس بودند، هنوز زنده بودند، چهار ضربدر ۶۵۰ نفر، ضربدر ۴ در ۴۵ مترمکعب. ۲۵دقیقه دیگر می‌گذرد. خیلی‌ها تاالان مرده‌اند. این را می‌توان ازمیان پنجره کوچک دید، چون یک لامپ برقی چند دقیقه داخل اتاقک را روشن می‌کند. بعد از ۲۸دقیقه، فقط چند نفر هنوز زنده‌اند. بالاخره، بعد از ۳۲دقیقه، همه مرده‌اند...مرده‌اند… بعد دندان پزشکان دندان‌های طلا را از جنازه‌ها خارج می‌کنند. در میانه آن‌ها کاپیتان ورث ایستاده استایستاده‌است. یک قوطی بزرگ از دندان را نشانم می دهدمی‌دهد و می گویدمی‌گوید: "ببین، برای خودت، سنگینی آن طلا! برای همین دیروز و روز قبلش است. باورت نمی‌شود هر روز چه چیزهایی پیدا می کنیممی‌کنیم -دلار، الماس، طلا. خودت خواهی دید!" - کرت گرستین <small>— Kurt Gerstein </small><ref>{{cite book| authors=Roderick Stackelberg, Sally Anne Winkle|title=The Nazi Sourcebook: An Anthology of Texts| publisher=Routledge|year=2002|page=354|isbn=978-0-415-22213-6}}</ref>}}

| <ref>{{cite web |url=http://www.nizkor.org/faqs/reinhard/reinhard-faq-13.html |title=Reinhard: Treblinka Deportations |publisher=Nizkor.org |date= |accessdate=2012-12-20 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130923030356/http://www.nizkor.org/faqs/reinhard/reinhard-faq-13.html |archivedate=۲۳ سپتامبر ۲۰۱۳ |dead-url=yes }}</ref>

{{موضوعات نسل کشینسل‌کشی}}