برخی برآنند که شهر باستانی قندهار را [[لهراسپ]] شاه معروف ساخته‌استساخته است. در دوره‌های [[ماد]] و [[هخامنشیان]]، [[آراخوزیا]] (رُخَج) سرزمینی در اطراف رودخانهٔ [[ارغنداب (رود)|ارغنداب]] بوده و یکی از ساتراپی‌های هخامنشیان بشمار می‌رفت. در [[سنگ‌نبشته بیستون]] [[داریوش بزرگ]]، آراخوزیا در فهرست ساتراپی‌های هخامنشیان آمده‌است.
در سال ۳۲۹ پیش از میلاد، [[اسکندر مقدونی]] پا به سرزمین [[هندوکش]] که تاریخ‌نویسان یونانی آن را [[پارپامیز]] گفته‌اند نهاد. اسکندر [[هرات]] را تصرف و پس از سپری نمودن زمستان در [[سیستان]]، وارد ناحیه‌ای شد که به نامش اسکندریه (قندهار امروزی) نامیده شد.
در ۳۰۵ ق.م.پیش از میلاد [[موریاها]] گنداره یا (گندهارا)، [[رخج]] و [[گدروزی]] (گدروزیا - بلوچستان) تسلط یافتند. در این دوران دین [[بودایی]] توسطبدست [[آشوکا]] به این سرزمین وارد شد.
پس از اسلام، قندهار جزئی از [[خراسان بزرگ]] به‌شماربشمار می‌آمد. دو بار شهر به‌طور کامل ویران گردید، اول بار به دست مغولمغولان و بار دیگر در پایان قرنسدۀ هشتم هجری به دستور [[تیمور لنگ|امیر تیمور گورکانی]].
در اوایل سدهٔ شانزدهم میلادی [[امپراتوری مغولی هند|مغولان هند]] قندهار را گرفتند. طی دوصد سالی که مغولان حکومت هند را در دست داشتند، شهرهای مرزی خراسان از سه سو مورد کشمکش و محل منازعه بودند:بودند؛ مغولهامغول‌ها از یک سو، [[صفویان]] از سمت غرب،باختر، و ترکان ازبکو ازبکان از سمت شمال. کابل، هرات و قندهار بارها میان این مدعیان متخاصم دست به دست شدند. در این دوران [[خوشحال خان ختک]] شاعر جنگجوی مشهور [[پشتون]] علیه سلطهٔ بابری‌ها قیام کرد. دولت صفوی که در جنوب و غربباختر خراسان حکومت می‌کرد در برابر مخالفت و قیام‌ها از پا درآمد. در ابتدا [[میرویس‌خان هوتک]] از قبیلهٔ [[غلجایی]] پشتون به تسلط [[گرگین‌خان گرجی|گرگین‌خان]] حاکم گرجی الاصل صفوی در ۱۷۰۹ میلادی در قندهار پایان داد و دولت مستقل [[هوتکی]] را تأسیسبنیانگذاری کرد.
حکومت غلجایی قندهار در ۱۷۳۸ میلادی توسطبدست [[نادر افشار]] پایان داده شد. نادر افشار سرانجام خود بخاطر تندخویی اشتندخویی‌اش در ۱۷۴۷ میلادی در [[قوچان]] توسط افسران [[قزلباش]] لشکر خود به قتل رسید. پس از این حادثه، [[احمدشاه ابدالی]] که یکی از سران قبیلهقبیلۀ پشتونهایپشتون‌های [[ابدالی]]، افسر گارد محافظ نادرشاه و معاون قشونارتش افغان بود، با نیروی شش هزار نفری خود به سوی قندهار رهسپار شد و [[لویه جرگه]] را در مزار شیر سرخ قندهار برای انتخاب یک رهبر ملی از میان خود افغان‌ها تشکیل داد و سرانجام بعد از نه۹ روز گفت و شنید، به عنوان پادشاه خراسان تعیین گردید. وی در ۱۷۵۳ یا ۱۷۵۴ شهر کنونی را ساخت و آن را احمد شاهی نام نهاد و «اشرف البلاد» لقب داد. در دفاتر رسمی هنوز هم به همین لقب یا «دارالقرار» یاد می‌شود. [[تیمورشاه]] بعداًپسانتر پایتخت خراسان را از شهر قندهار به [[کابل]] انتقال داد.
