'''نثر [[فارسی]]''' یا همان چانه پارسی از گذشته برای انگیزهمقاصد هاییاخلاقی، همچون پند و اندرز و نیکخویی و بویژهخصوصاً در گستره ی دانش، دین و کارهایامور کشورداریدولتی به کار میرفتهاست. در همه این بخشهاحوزهها زبان پارسیفارسی با زبان باحیثیتتر عربی در کشاکش و هماوردیرقابت بود. در خداشناسی ، دانشهایالهیات، دیگر،علوم، و ادبیات نوشتارهایآثار پارسیفارسی بیشتراکثراً نسخههای توده گرایانهعوامانه شدهٔ نوشتارهایآثار پیچیدهتر به عربی بودند ولی این ازبه این رویمعنا نیست که همیشه کمتر مردمانمورد بهعلاقه انهابودهاند. گرایش[[کیمیای داشتهسعادت]] باشند. کیمیایاثر سعادت کار [[محمد غزالی،غزالی]]، بهطور نمونه یکی از آن کارهاآثار است: نسخه چکیدهٔ [[احیاء علوم الدین،الدین]]، کاراثر خود گرداورندهمؤلف به عربی در خداشناسیالهیات اسلامی است. چندیخیلی دیرتربعدتر در سده یقرن هفدهم، [[محمدباقر مجلسی گروهی]] ازمجموعه کتابهایی به پارسیفارسی در زمینه باورهای توده گرایانهعوامانهٔ شیعیان ایرانی نوشت. این کتابها هم برابرموازی با کارهایآثار عربی او نگاشتهتصنیف شده بودند.
نثر یا همان چانه پارسی دارای گنجینهای از داستانهاست