زابل: تفاوت میان نسخه‌ها

زابل یا زاول در فرهنگ ایران باستان و ادبیات شاهنامه فردوسی زادگاه پهلوانان نامی ایران به شمار می رود. زابلستان یا سیستان نام باستانی است که در شاهنامه فردوسی به عنوان مرز شرقی ایران نام برده شده، منطقه‌ای گسترده است که در کشور ایران و پاکستان و افغانستان امروزی بود. [[رضاشاه]] با انگیزه پاسداشت دوران ایران باستان، حسین آباد یا نصرت آباد (نصیر آباد) بر پایه ایین نامه فرهنگستان زبان پارسی به زابل تغییر نام داد. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=رزم آرا ، فرهنگ جغرافیای ایران ، جلد ۸ ، صفحه ۲۱۶}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=جغرافیا و اسامی دهات کشور، جلد ۲، صفحه ۵۰۵}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کیهان، جلد ۳ ، صفحه ۴۴۶ تا ۴۴۷}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خبر گزاری جام جم ، آذر ۱۳۹۳ هجری شمسی ، کد خبر : ۱۷۴۷۸۷۷۴۱۶۷۳۷۶۷۰۰۲۶}}</ref>

این بومسارمکان در گذشته حسینزابلستان آبادو یا نصرت آبادنیمروز نام داشت.

کوی و برزنی که امروز زابل نامیده می‌شود در گذشته زمین‌هایی با تپه‌هایی از سبزه زارها و رسوبات دریایی بوده <ref>{{یادکرد وب|عنوان=معرفی شهرستان زابل|نشانی=https://www.sbportal.ir/fa/cities/zabol|وبگاه=استانداری سیستان و بلوچستان|بازبینی=2019-07-08|کد زبان=fa|نام=استانداری سیستان و|نام خانوادگی=بلوچستان}}</ref>که بخشی ازآن در گذرگاه رودخانه [[هیرمند]] جای داشته‌است. با کم شدن آب رودخانه بر پهنه خشکی‌های پیرامون آن افزوده شد و با چسباندن این بومسارمنطقه به روستای حسین‌آباد، آبادی بزرگی پدیداورده گردیده‌است. سپس بنیادگذتری پادگان ارتشی نیز بر ارزش آن افزوده‌است.