زابل
زابُل، مرکز شهرستان زابل در استان سیستان و بلوچستان است. این شهر در درازنای ۲۰۷ کیلومتری اپاختر شهر زاهدان و در گذرگاه پیونددهنده مشهد به چابهار جای دارد.[۱] شهر زابل از کف دریا ۴۸۰ متر بلندا دارد و در سرشماری سال ۱۳۹۵، ۱۳۴٬۹۵۰ تن امار مردم داشته است. [۲]
| زابل | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | سیستان و بلوچستان |
| شهرستان | زابل |
| بخش | مرکزی |
| سال شهرشدن | ۱۳۱۶. |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۳۴،۹۶۰ نفر در سال ۱۳۹۵ |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۴۸۰ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۳۱ |
| میانگین بارش سالانه | ۷۴ |
| روزهای یخبندان سالانه | ۱۷ |
| اطلاعات شهری | |
| ره‌آورد | کلوچه سیستانی و کشک زرد |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۵۴ |
از این شهر در کتیبه‌های هخامنشی با نام «زرنکا» یاد می‌شود که یکی از ساتراپ‌های هخامنشیان بود و به شاهان هخامنشی مالیات می‌پرداختند و توسط اقوام آریایی سکاها اداره می‌شد.[۳]
فرمانداری زابل در سال ۱۳۹۲ ه.ش به دلیل مهم بودن بخش اراضی به فرمانداری ویژه و معاونت استانداری تغییر یافت.
پیشینهویرایش
نام باستانی این شهر، زرنکا در کتیبه‌های هخامنشیان یکی از ساتراپی‌های مهم به شمار می‌رفته و دلیل آن نیز مالیاتی بوده که به دولت می‌پرداخته و وفق گزارش هرودوت پس از مصر و میانرودان در مرتبۀ سوم بوده و افزون‌بر این، کوروش بزرگ هخامنشی به مردم این منطقه لقب یاری‌گر داده است. این سرزمین بعدها با ورود اقوام ایرانی دیگر که در متن‌های تاریخی به سکاهها شهره بوده‌اند نام سکستان به خود می‌گیرد و این رخداد به ۲٬۱۲۵ سال پیش باز می‌گردد.[۴]
در این روزگار سیستان افزون‌بر حفظ جایگاه پیشین قدرتمندتر دیده می‌شود و خاندان سورن که سکانشاه از میان آن‌ها برگزیده می‌شود حق داشت تا در هنگام پادشاهی ایران زمین تاج را بر سر شاهنشاه اشکانی بگذارد. جنگ حران روایت تاریخی است از رویارویی سورنا شاه سکستان (سیستان) با کراسوس یکی از سرداران سه‌گانۀ روم که علی‌رغم برتری فراوان رومیان کراسوس شکست می‌خورد و تاوان حمله به ایران زمین را با سر بریده‌اش می‌پردازد که توسط سورنا برای اردوان شاهنشاه ایران فرستاده می‌شود. در روزگار ساسانیان نیز شاه سکستان و تورستان و سرزمین‌های کرانه سند عنوان سکانشاه و یا همان شاه سیستان در کتیبه‌ها ثبت شده است.[۵]
کوی و برزنی که امروز زابل نامیده می‌شود در گذشته زمین‌هایی با تپه‌هایی از سبزه‌زارها و رسوبات دریایی بوده [۶]که بخشی از آن در گذرگاه رودخانۀ هیرمند جای داشته‌است. با کم‌شدن آب رودخانه بر پهنۀ خشکی‌های پیرامون آن افزوده شد و با چسباندن این بومسار به روستای حسین‌آباد، آبادی بزرگی پدیدآورده گردیده‌است. سپس بنیادگذتری پادگان ارتشی نیز بر ارزش آن افزوده‌است.
در سال ۱۳۱۴ ه.ش برابر مصوبۀ هیئت وزیران، حسین‌آباد را زابل نامیدند و در سال ۱۳۱۶ خورشیدی به مرکز شهرستان زابل انتخاب شد. [۷]
زابل در اساطیر ایرانویرایش
زابل یا زاول در فرهنگ ایران باستان و ادبیات شاهنامۀ فردوسی منطقۀ بزرگ باستانی و زادگاه پهلوانان نامی ایران به شمار می رود. زابلستان یا سیستان نام باستانی است که در شاهنامۀ فردوسی به عنوان مرز شرقی ایران نام برده شده، منطقه‌ای گسترده است که در کشور ایران و پاکستان و افغانستان امروزی بود.
موقعیت جغرافیاییویرایش
شهرستان زابل با مساحت ۳۴۴ کیلومترمربع در ضلع شمال شرقی استان سیستان و بلوچستان با مختصات جغرافیایی ۳۱ درجه و ۲ دقیقه عرض شمالی و ۶۱ درجه و ۳۹ دقیقه طول شرقی قرار گرفته‌است. شهرستان زابل از شمال به شهرستان نیمروز، از شرق به شهرستان هیرمند واز جنوب به شهرستان‌های هامون و زهک و از غرب به شهرستان هامون محدود می‌شود.
زیست‌محیطویرایش
آب و هوای زابل از گونۀ بیابانی و گرم و خشک با کمینۀ دما منفی ۱۲ درجه و بیشینۀ دما ۵۳ درجه گزارش شده‌است. وزش باد در شهرستان در سراسر فرگردها ادامه داد، بادهای ۱۲۰ روزه که برآمده از توده‌های پرفشار باختری است که در فرگرد تابستان از راستۀ شمال شرق به جنوب شرق می‌وزد. بیشینۀ وزش این باد در تیر ماه به صد کیلومتر در ساعت نیز می‌رسد که در راه خود بانی جابجایی ریگ‌های روان می‌گردد و تندباد و توفان‌های شن، تپۀ ماهور و ماسه بادی‌ها را پدیدار می‌دهد. راهکار پیشگیری از پیشرفت این توفان‌ها در بوم سیستان، برنامۀ پابرجایی شن‌های روان به دستاویز مارس پاشی و فراهمی پوشش گیاهی است. در گذشته از باد در این شهرستان بهره‌گیری فراوان می‌گشته همانند خارخانه‌ها (کولرهای طبیعی منازل)، یخ‌دانها، بادگیرها و آس‌بادها آنچنان که این بومسار به نام خاستگاه آس باد در دنیا پاژنام گرفته‌است.[۱] ارتفاعات مهم این شهرستان کوه خواجه و قلعه رستم است که در باختر زابل جای دارد.
مناطق زابلویرایش
شهرستان زابل دارای دو شهر (زابل و بنجار) و بعنوان مرکز سیستان ۱۷۱۹۴۰ نفر جمعیت که از این تعداد ۱۳۷۷۲۲ نفر آن در شهر زابل، ۴۰۸۸ نفر آن در شهر بنجار و ۳۰۱۳۰ نفر آن در ۷۸ آبادی بزرگ و کوچک در بخش مرکزی استقرار دارند. مسافت شهرستان زابل تا تهران ۱۵۴۸ کیلومتر و ارتفاع از سطح دریا۴۸۰ متر می‌باشد.[۱]
مردمویرایش
مرمان سیستان به ویژه قوم سیستانی یکی از قوم های ایرانی هستند ، که ریشه در قوم آریایی سکا دارند[۸]
ره آوردهاویرایش
ره آوردهای زابل ، شامل غذاهای سنتی، صنایع دستی، محصولات و سوغات است.
غذاهاویرایش
از بیشترین و نامدارترین خوراکی‌های بومی شهرستان ک فراگیر است از: چنگالی- غلور- آچار- کشک زرد-گندم شیر- پلو- مدل- املت سوزی- نان جو- تجگی- پوری- شورو- لندو- لتی- گندم بریو- کشک کولی- خرمابریون- قاتقاشکنه کشته- چولی- بورک- دوغ بر- ماهی شیرپز- کله جوش- رخمی- قروت- پوچ- قتلمه دیگی- اشکنه آرددستمال- اوجیزک—اشکنه انارترش- گرماست- رشته بریو- اوجیزک گشنیز- کلوچه قندی- کلوچه خرمایی- ترکی- آرددستمال-کورگی- قوتوی سیستانی- شیرینک- شیره هندوانه- چمچه ریزک- پله.[۱]
صنایع دستیویرایش
- پشتی و گلیم‌بافی
- قالی‌بافی
- توتن‌سازی (بلم‌سازی)
- تولید ابزارآلات موسیقی
- کلوچه و نان‌پزی
- حصیربافی یا خولک‌بافی
- پرده‌بافی
- خومک دوزی (خامه دوزی بر روی لباس مردانه)
دانشگاه‌هاویرایش
تربیت بدنیویرایش
این شهرستان از وجود ۱ استادیوم، ۹ میدان فوتبال، ۴ زمین والیبال، ۱۰ زمین بسکتبال، ۲۸ سالن ورزشی و ۳ ورزشگاه بهرمند می‌باشد. سرانه فضای ورزشی سرپوشیده به ازای هر هزار نفر ۳۳ متر مربع و سرانه فضای ورزشی روباز ۵۷ متر مربع برای هزار نفر جمعیت است.
امور تولیدی و اقتصادیویرایش
منابع آب و خاکویرایش
در سال ۱۳۸۲ حجم آبهای زیر زمینی در شهرستان زابل – میلیون متر مکعب بوده که معادل – درصد کل آبهای زیر زمینی استان می‌باشد. همچنین کل منابع آبهای سطحی در این شهرستان ۹۶ میلیون متر مکعب بوده که حدود ۵۰ میلیون متر مکعب از این آب‌ها برداشت شده‌است. [نیازمند منبع]
کشاورزی، منابع طبیعی و دامپروریویرایش
در سال زراعی ۸۳–۱۳۸۲ سطح زیر کشت محصولات زراعی و باغی شهرستان زابل بالغ بر ۲۵۸۶۱ هکتار است که ۱/۱۶ درصد از سطح کشت زیر کشت استان را تشکیل می‌دهد. از این مقدار ۵۶/۱ درصد به کشت باغات و ۱/۱۶ درصد به زراعت‌های سالانه اختصاص دارد. محصولات عمده زراعی شهرستان غلات، محصولات جالیزی و نباتات علوفه‌ای می‌باشد. طی همان سال، ۱۱۸ واحد صنعتی پرورش و نگهداری دام و طیور در سطح شهرستان فعال بوده‌است. همچنین میزان تولید شیر، گوشت قرمز، گوشت مرغ و عسل به ترتیب ۳۷، ۱/۷، ۳ و – هزار تن بوده‌است. لازم است ذکر شود این شهرستان دارای ۳۱۶ واحد پرورش ماهی با تولید ۱۰۸هزار تن می‌باشد.[نیازمند منبع]
جنگل و مرتعویرایش
در سال ۱۳۸۲ شهرستان زابل، ۴۷۴۵۹۵ هکتار مرتع وجود داشته و مقدار علوفه قابل برداشت از این مراتع صفر تن بوده‌است. مساحت جنگل‌های طبیعی شهرستان ۱۱۰۰۰ هکتار و مساحت جنگل‌های مصنوعی نیز ۱۶۳۳ هکتار می‌باشد.[نیازمند منبع]
صنعت و معدنویرایش
تعداد صنایع موجود شهرستان زابل ۷۲ واحد می‌باشد که تعداد – واحد آن در نقاط روستایی و تعداد – واحد بقیه در نقاط شهری مستقر می‌باشند. در سال ۱۳۸۲ تعداد ۲ کارگاه فعال مسئولیت استخراج ن را به عهده داشته که عمده‌ترین معادن موجود در سطح این شهرستان عبارت‌اند از: کرومیت – مرمر – سنگ لاشه. سهم شهرستان از کارگاه‌های معدنی فعال استان ۳/۱۳ درصد می‌باشد. میزان تولیدات اسمی سالانه گروه معدنی غیر فلزی – تن می‌باشد که – درصد تولیدات معدنی کل استان را به خود اختصاص داده‌است.[نیازمند منبع]
پیوند به بیرونویرایش
پانویسویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ https://zabol.sbportal.ir/fa/introduction-زابل
- ↑ Miles, Tom (May 12, 2016). "Iranian, Indian cities ranked worst for air pollution". Reuters. Retrieved February 14, 2017.
- ↑ پرتال رسمی سیستان https://www.sbportal.ir/fa/cities/zabol
- ↑ پرتال دولتی سیستان https://www.sbportal.ir/fa/cities/zabol
- ↑ پرتال رسمی سیستان https://www.sbportal.ir/fa/cities/zabol
- ↑ بلوچستان، استانداری سیستان و. «معرفی شهرستان زابل». استانداری سیستان و بلوچستان. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۸.
- ↑ بلوچستان، استانداری سیستان و. «معرفی شهرستان زابل». استانداری سیستان و بلوچستان. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۸.
- ↑ پرتال رسمی سیستان https://www.sbportal.ir/fa/cities/zabol
منابعویرایش
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳، ص۱۳۰.