درویش‌خان: تفاوت میان نسخه‌ها

| اندازه_تصویر =

| دورنما =

| نام_اصلی = '''غلامحسین درویش طالقانی'''

| نام_مستعار =درویش خان

| تاریخ = ۳ اسفند ۱۳۸۶

| ناشر = همشهری آنلاین

|تاریخ=۱۶ آبان ۱۳۸۸

|نشانی=http://tabnak.ir/fa/pages/?cid=71857|زبان=فارسی

 

== اوایل زندگی ==

== فعالیت ==

* '''مدرسه موزیک دارالفنون'''

 

{{اصلی|ملیجک دوم}}

 

 

* '''فرار از دست شعاع السطنه<ref name=":022" />'''

 

[[پرونده:Teflis.png|بندانگشتی|عکس یادگاری سفر به تفلیس برای پر کردن صفحه . به ترتیب نشسته از راست : باقر خان کمانچه کش ، حسین طاهرزاده، درویش خان . ایستاده از راست : عبدالله دوامی ، ابوالحسن اقبال آذر]]

 

== خصوصیات هنری درویش ==

*'''موسیقی ضربی<ref name=":022" /> '''

* '''رنگ<ref name=":022" /> '''

 

*'''موسیقی آوازی<ref name=":022" /> '''

 

*'''چهار مضراب<ref name=":022" /> '''

=== نوآوری در موسیقی سنتی ===

==== استقلال و تحول در آهنگ‌سازی نو ====

درویش در نواختن تار دست داشت. تا آن زمان تار دارای پنج سیم (دو سیم سفید، دوسیم زرد، و یک سیم بم) بود. اما با نگاه به سه‌تار به فکر افتاد سیم دیگری به تار بیفزاید و از آن هنگام تار دارای شش سیم شدو این عمل باعث ایجاد کوک های متنوع و جدید در تار شد.<ref name="Hamshahri"/>

درسال ۱۳۹۸ یک فیلم کوتاه انیمیشن درباره درویش خان ساخته شد. نام این انیمیشن «سیم ششم» می‌باشد که در آن به اختراع سیم ششم تار توسط درویش خان و همچنین مرگ این هنرمند بزرگ پرداخته‌است. کارگردان این فیلم انیمیشن [[بهرام عظیمی]] و نویسنده فیلمنامه [[مهناز عادلی]] می‌باشد.

همانطور که اشاره شد ، قطعات متداول زمان درویش خان از لحاظ زمانی کوتاه بود و هنگامی که نوازندگان ارکستر می خواستند نواختن دسته جمعی را با یک مقدمه طولانی تر آغاز کنند ، آهنگ های کمی در دسترس داشتند .

 

 

کمپانی هیز مسترز ویس (به انگلیسی : His Masters Voice )به فردی به نام ''هامبارتسون '' ماموریت می دهد که در تهران با موسیقی دانهای مشهور برای پر کردن صفحه مذاکره کند و عده ای را با خود به لندن بیاورد تا صفحاتی از موسیقی آنها ضبط شود . هامبارتسوم به ملاقات آقا حسینقلی می رود و او را متقاعد می کند تا با او رهسپار لندن شود و آقا حسنقلی هم قبول می کند و با عده ای راهی لندن می شود . درویش خان به نزد او می رود و کی گوید : شما با این کار اعتبار موسیقی و موسیقی دان را در ایران پایین می آورید . وقتی شما که استاد مسلم هستید هنر ود را به هیچ بفروشید ، فردا شاگردان شما چه اعتباری خواهند داشت . میرزا این عقیده را می پسندد ولی نماینده کمپانی وانمود می کند که درویش از راه حسد وکار شکنی این مطابل را گفته است . با این حال آقا حسینقلی تحت تاثیر سخنان درویش از کمپانی طلب دستمزد می کند و بالاخره معامله ا چند متر پارچه ماهوت انگلیسی ختم می شود و هیئت نوازندگان به سمت لندن راهی می شود . درویش وقتی از شرط حقارت آمیز این معامله آگاه می شود ، تصمیم به مبارزه می گیرد وشروع به ساختن قطعاتی به اسم پیش درآمد می کند . استقبال عموم از پیش درآمد های درویش طوری بود که وقتی صفحات به تهران رسید ، با شکست مواجه شد زیرا مردم صفحه پیش درآمد درویش را می خواستند .

در مجموع هفت پیش‌درآمد، شش تصنیف، یازده رِنگ<ref name=":02">{{یادکرد کتاب|عنوان=مجموعه آثار درویش‌خان|نام خانوادگی=تهماسبی|نام=ارشد|ناشر=مؤسسه فرهنگی هنری ماهور|سال=۱۳۷۴|شابک=|مکان=تهران|صفحات=صفحه ۶}}</ref> و قطعاتی متفرقه از درویش‌خان برجای مانده است.

{{پایان شعر}}

با وجود اینکه درویش به کارهای سیاسی، اجتماعی گرایش نداشت اما تصنیف [[ز من نگارم]]، سروده ملک الشعراو تصنیف باد خزان وزان شد حال و هوای اعتراضی دارند.<ref name=":0" />

''درویش طبعی لطیف و ذوقی سرشار داشت . هنرمندی متجدد و بی تکلف ، بسیار متواضع و فروتن ، بی آزار و بردبار ، انسان دوست و زیر دست نواز ، خوش معاشرت و رفیق دوست بود . از هیچکس بدگویی نمی کرد. یعنی عارف به تمام معنا که فقط نیکی میدید و همه را خوب می پنداشت . مردی بود نکته سنج و با نمک و خوش بیان و ظریف و رند و شوخ . چنانکه وقتی کلام گوشه داری می شنید ، به وضعی دلپسند و مودب ، جواب مناسب می داد اما نه آنطور که خاطری را آزرده سازد . هنر را بسیار محترم می شمارد و وضع و رفتارش چنان بود که مورد احترام و تکریم همه واقع می شد . نسبت به استادان هخود حق شناس و سپاسگذار بود و با شاگردانش به کمال ملاطفت و مهربانی رفتار می کرد و آنها را به مانند برادر و فرزند خود دوست می داشت .''

[[پرونده:آرامگاه درویش خان.jpg|بندانگشتی|قبر درویش خان در [[گورستان ظهیرالدوله|گورستان ظهیر الدوله]]]]

در شب چهارشنبه، دوم آذر ماه ۱۳۰۵ هجری خورشیدی، هنگام بازگشت از جلسه محفل موسیقی در منزل یکی از دوستان به خانه، [[درشکه|درشکه‌ای]] دو [[اسب|اسبه]] کرایه می‌کند. در آن زمان [[خودرو]] به تازگی وارد خیابان‌های شهر شده بود و شمار آن‌ها به سختی به پنجاه دستگاه می‌رسید.زمانی که درشکه از خیابان [[امیریه (تهران)|امیریه]] به سمت شمال می‌پیچد، خودروی [[شرکت فورد موتور|فوردی]] از جهت مخالف با درشکه و اسب‌های آن برخورد می‌کند. اسب‌های درشکه درجا تلف می‌شوند و وی از درشکه به بیرون پرتاب شده و از ناحیه [[سر]] به زمین برخورد می‌کنند. بی‌درنگ مردم رسیده و او را به [[بیمارستان نظمیه تهران]] (که بهترین بیمارستان آن زمان تهران بود) می‌رسانند. اما بر اثر ضربه‌ای که بر سر او وارد آمد، چنان به سختی آسیب دید که پنج روز بعد در بیمارستان به علت [[ضربه مغزی]] در سن ۵۴ سالگی درگذشت.<ref name="amordad" /><ref name="tabnak.ir" /> وی در [[گورستان ظهیرالدوله]] میان [[امام‌زاده قاسم (تهران)|امامزاده قاسم]] و [[تجریش]] [[شهرستان شمیرانات|شمیران]] که قبرستان درویشان صفایی است ، در کنار قبر ظهیر الدوله به خاک سپرده شد.

{{پایان شعر }}(سال 1345 قمری)

[[شیخ‌الرئیس افسر|محمد هاشم میرزا]] متخلص به «افسر» در مدح این استاد و [[درویش]] [[عبدالمجید طالقانی]]، استاد [[خط شکسته‌نستعلیق]] که هر دو اهل طالقان هستند دو بیت زیر را سروده‌است:

{{شعر}}