نیکلای بوخارین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۶۵:
بوخارین پس از سقوط تزار نیکلای دوم و اجازه بازگشت زندانیان سیاسی به کشور، در سال ۱۹۱۷ به روسیه بازگشت و در مسکو سردبیر روزنامه حزب سوسیال دموکرات و مجله اسپارتاکوس شد. او در دهه ۱۹۲۰ در یک چرخش نسبی مواضع پیشین خود را به عنوان نماینده دیدگاههایی رادیکال چپ در حزب کمونیست تعدیل کرد و نظریات لنین در رابطه با بقاء و تقویت دولت شوروی به عنوان سنگر انقلابات جهانی آینده را پذیرفت. هنگامی که لنین در سال ۱۹۲۴ درگذشت، بوخارین به عنوان رهبر جناح راست در حزب شناخته میشد و در نبرد قدرتی که درون حزب میان تروتسکی، زینوویف، کامنف و استالین درگرفت، از استالین حمایت کرد.
عقاید بوخارین تقریباً از ابتدای دهه ۲۰، آغاز به تغییر کرد طوری که در سال ۱۹۲۴ دیگر ایده انقلاب جهانی را بهطور کلی رد میکرد و مدعی بود اولویت اصلی حزب باید در دفاع و توسعه نظام کمونیستی در اتحاد جماهیر شوروی باشد، در سیاستهای اقتصادی هم محافظهکار شد و از یک سیاست تدریجی حمایت میکرد، نهایتاً تغییر عقاید او با استالین و دیگر اعضای حزب، به کنار گذاشته شدن بوخارین از حزب در سال ۱۹۲۹ انجامید. او به علاوه از ریاست کمینترن و سردبیری «[[پراودا]]» نیز محروم شد و تنها سردبیر «ایزوستیا» بود و همواره خطرات رژیمهای فاشیستی در اروپا را یادآور میشد. به هرحال، بوخارین در فوریه ۱۹۳۷ به اتهام براندازی شوروی، توطئه، خیانت و اتهاماتی از این دست دستگیر و محکوم میشود و در شرایطی که به شدت نگران سرنوشت همسر و فرزند خردسالش بود، به استالین نامهای نوشت و اتهاماتی را که علیه خودش پذیرفته بود را رد کرد و از اینکه استالین چنین اتهاماتی را باور کردهاست، ابراز ناراحتی کرده و از او میخواهد مرگش نه به طریق تیرباران که با نوشیدن یک فنجان مرفین صورت بگیرد و پیش از مرگ، همسر و فرزندش را ببیند؛ اما هیچکدام از درخواستهای او به واقعیت نپیوست و نامه او را پس از مرگ استالین در کشوی میزکارش پیدا شد؛ نیکلای بوخارین در ۱۸ مارس ۱۹۳۸ تیرباران شد.<ref name="ReferenceA">نشریه مهرنامه، ماهنامه فرهنگ و اندیشه، سال هفتم، خرداد1395</ref>
== کتابشناسی بوخارین ==
|