شهری‌ست پر ظریفان وز هر طرف نگاری

غزلی با مطلع «شهریست پر ظریفان وز هر طرف نگاری»، غزل شمارهٔ ۴۴۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

شهریست پر ظریفان
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۸
بحر	مضارع مثمن اخرب مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
متن
شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری یاران صلای عشق است گر میکنید کاری چشم فلک نبیند زین طرفه‌تر جوانی در دست کس نیفتد زین خوبتر نگاری هرگز که دیده باشد جسمی ز جان مرکّب بر دامنش مبادا زین خاکیان غباری چون من شکسته‌ٔ را از پیش خود چه رانی کم غایت توقّع بوسیست یا کناری می بیغش است دریاب وقتی خوشست بشتاب سال دگر که دارد امّید نوبهاری در بوستان حریفان مانند لاله و گل هر یک گرفته جامی بر یاد روی یاری چون این گره گشایم وین راز چون نمایم دردیّ و سخت دردی کاریّ و صعب کاری هر تار موی حافظ در دست زلف شوخی مشکل توان نشستن در اینچنین دیاری ۲ ۴ ۶ ۸ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۲۴۸ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در دستگاهِ چهارگاه اجرا کرده‌است.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.