رودبار: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۶:
مسعود پورهادی زبان گیلکی را از منظر آوایی به شش گونه تقسیم کرده است که طبق آن در منطقه رودبار دو گونه به نام '''گونه شرقی کوهستانی''' و '''گونه جنوبی''' از [[زبان گیلکی]] رایج است. گونه شرقی کوهستانی از کوهستان‌های شرق رودبار، دیلمان و سیاهکل تا املش و اشکورات در استان گیلان و هم‌چنین در استان مازندران تا کوهستان‌های دو هزار تنکابن گویشورانی دارد. این گونه به نام '''[[گالشی|گویش گالشی]]''' یا '''دیلمی''' معروف است. گونه جنوبی از زبان گیلکی نیز در شهرهای رستم‌آباد، رودبار، منجیل و لوشان رایج است.<ref>مسعود پورهادی، توصیف ساختمان فعل و مصدر در زبان گیلکی</ref>
عده‌ای نیز در این منطقه زبان خود را تاتی می‌نامند. گروه‌های قومی و زبانی بسیاری در ایران، خود را تات میخوانند و مدعی هستند که به زبان تاتی صحبت می کنند؛ ولی بررسی‌های زبان شناختی نشان می دهد زبان هر یک از این اقوام، به شاخه‌های متمایزی از زبان های ایرانی تعلق دارد. به عنوان مثال تاتی در رودبار در اصل زبان گیلکی است و با زبان تات‌های منطقه گرمسار و شمیرانات که به زبان مازندرانی و تات‌های اردبیل که در واقع به زبان تالشی سخن می‌گویند یکی نیست و گویش آن‌ها با تات‌های منطقه قزوین نیز متفاوت می‌باشد.<ref>محمد صالح ذاکری، ''پژوهش‌های زبانی-ادبی قفقاز و کاسپین، چرا مازندرانی‌ها زبان خود را گیلکی می‌نامند''، تهران:مرکز پژوهش ایرانی و اسلامی، 1398، ص 35</ref>
== تقسیمات ==
| |||