غلامرضا دادبه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
ویرایش
خط ۱:
{{بهبود منبع}}
'''غلامرضا دادبه''' مشهور به (''جانسوز'') ایرانشناس،ایران‌شناس، نویسنده و استاد موسیقی و آواز ایرانی وازو از دراویش [[دراویش گنابادی|سلسله نعمت الهی]] گنابادی بود.
 
== زندگی‌نامه ==
غلامرضا دادبه (جانسوز) در ۱۴ فروردین ماه سال ۱۲۹۹ خوشیدیخورشیدی در شهر [[اصفهان]] متولد گردیدشد. کودکی و جوانی را در این شهر سپری کرد و در دوران جوانی به کار شناخت عرفان ایرانی و خدمت در [[خانگاه|خانقاه‌]]<nowiki/>های گوناگون ایران پرداخته‌است و کار پژوهش و شناسایی تاریخ و فرهنگ ایران را از خانقاه‌های سراسر ایران دنبال کرد.
 
دادبه در سال‌های جوانی نزد [[سید رحیم اصفهانی]] و پس از آن نزد [[حسین ساعت‌ساز]] (آواز و [[تار]]) را فراگرفت. وی شاگردانی نیز تربیت کرده‌است. از آثار آوازی او کاست [[برگ سبز]] شماره ۱۱۵ و اجراهای خصوصی با اساتیدی چون [[حسن کسایی]]، [[احمد عبادی]]، [[سید محمد موسوی|محمد موسوی]]، [[محمدرضا شجریان]] و … را می‌توان یاد کرد.
 
مطالعات وی در خصوص تاریخ و فرهنگ ایران باستان در زندگی علمی و فرهنگی او تاثیر گذار بود و همچنین چهل سال در برخی از دانشگاه‌های ایران به کار تدریس فرهنگ ایران باستان به دانشجویان می پرداختمی‌پرداخت.
 
چکیده دیدگاه‌های وی شامل دست نوشته‌های برجای مانده از اواو، نزد شاگردان و فرزندش آریاسب دادبه نگهداری می‌شود.
 
== خاندان ==
وی اصالتاً از روستانشینان [[شهرستان دشتی]] [[استان بوشهر]] بوده است. پدر وی شیخ غلامحسین حاجیانی از خاندان قدیمی حاجیانی [[ابن مقفه]] در روستای [[مسیله عبدی]] (از توابع [[بخش کاکی]] [[شهرستان دشتی]]) در [[استان بوشهر]] به دنیا آمده و در سن بیست سالگی برای تحصیل راهی [[نجف]] شده و در آنجا از شاگردان [[آخوند ملا محمدکاظم خراسانی]] و [[جهانگیرخان قشقایی]] و … بوده و به توصیه جهانگیرخان قشقایی به همراه دوست خود شیخ ناصرعلی (اسدالله) ایزدگشسبایزدگشسب، راهی سفر شرق شده و به سختی به [[سبزوار]] رسیده تا از محضر [[ملاهادی سبزواری]] درس بگیرد ولی وقتی به آنجا می‌رسد ملا هادی درگذشته بود آن‌هابود، از آنجا به بیدخت گناباد رفته و به [[سلطان محمد گنابادی|سلطان علیشاه گنابادی]] گرایش پیدا می‌کند و پس از سال‌ها زندگی در بیدخت به اصفهان می‌رود و آنجا را برای زندگی انتخاب می‌کند و ازدواج می‌کند و تا پایان عمر به تدریس می‌پردازد و صاحب فرزندانی می‌شود که غلامرضا دادبه یکی از آن‌ها می‌باشدآن‌هاست.
 
== شاگردان ==
از غلامرضا دادبه دو فرزند به نام‌های ویشتاسب و آریاسب به دنیا آمدند که هر دو در نزد پدرشان و با او در کار شناخت و پژوهش فرهنگ و تاریخ و هنر ایران باستان همگام شدند. دادبه شاگردانی نیز تربیت کرده‌است، از جمله:
* [[محمدرضا شجریان]]،
* [[علی‌رضا افتخاری]]، سال ۱۳۶۰ که [[تاج اصفهانی]] درگذشت، [[علیرضا افتخاری]] به نزد استاد «دادبه» رفت. استادی که علی‌رغم اینکه استاد معروفی در زمره موسیقی ایران نبود، اما دارای گوش و هوش موسیقایی قوی بود و سهم و تلاش هایی در احیای دشتی داشت. دادبه با افتخاری آواز و دو بیتی محلی و نیز صدا سازی کار کرد.
* [[کیخسرو پورناظری]]،
* [[سارا کسروی]]،
* [[کیارش بزرگ منسب]]،
* [[سیمین حقی]]،
* [[غلامحسین استرآبادی]]،
* [[زرین حقی]]،
* [[محی الدین دشتستانی‌تبار]]،
* [[سید محمد موسوی (نوازنده نی)|محمد موسوی]]
 
== در نگاه شاگردان ==
خط ۳۴:
استاد دادبه بیشترین تأثیر فکری را در من داشته و ما را دگرگون کرد. او نشان داد انسانیت مهم‌ترین مسئله‌است. زندگی و تلاش برای انسان و آرمان‌های انسانی، کلیدی بود تا استاد دادبه توجه مرا به آن معطوف کند تا سعی کنم آثار هنری و آواز را در جهت نیل به این مقصود پیش برم.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=[[راز مانا]]}}</ref>
== درگذشت ==
ویشتاسب دادبه فرزند بزرگ او در بهمن ماه سال ۱۳۷۹ خورشیدی درگذشت و خود غلامرضا دادبه چند ماه بعد، در سحرگاه ۱۱ مرداد سال ۱۳۸۰ خورشیدی درگذشت.
 
== منابع ==