منطقه شکارممنوع کوه هوا و تنگ‌خور: تفاوت میان نسخه‌ها

|نام منطقه حفاظت‌شده محیط زیست =منطقه شکارممنوع کوه هوا و تنگ‌خور

|نوع منطقه =منطقه آزادشکارممنوع

'''منطقه شکارممنوع کوه هوا و تنگ‌خور''' با وسعت ۱۲۹۶۵۸ [[هکتار]] در جنوب شرقی [[استان فارس]] و در حوزه شهرستان‌های [[شهرستان لامرد|لامرد]] (شمال غرب، شمال و شمال شرق [[بخش علامرودشت]])، [[شهرستان گراش|گراش]] ([[دهستان خلیلی]]) و [[شهرستان خنج|خنج]] ([[بخش محمله]]) واقع شده‌است. محدوده مذکور در در فاصله ۸۰ کیلومتری شمال شهر لامرد و ۶۵ کیلومتری جنوب غربی و غرب خنج قرار دارد و تحت مدیریت اداره حفاظت محیط زیست شهرستان لامرد می‌باشد.این منطقه از سال 1391 توسط سازمان حفاظت محیط زیست به دلیل عدم تطبیق با ضوابط اتحادیه بین المللی حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست (IUCN) و نداشتن محدوده امن کافی، وجود چاههای گازی، وجود پروانه چرای متعدد، وجود پروانه بهره برداری گیاه دارویی انغوزه، و ...از شمول مناطق شکار ممنوع خارج گردیده است.

اولین آگهی رسمی در تاریخ ۱۳۷۸/۱۵/۱۲ در [[روزنامه رسمی]] کشور جمهوری اسلامی ایران به عنوان [[منطقه شکار ممنوع]] به مدت پنج سال اعلام گردید. در آخرین آگهی در سال ۱۳۸۶ ممنوعیت شکار در این منطقه به مدت ۵ سال تمدید گردید.پس از آن در سال 1391 به دلیل نداشتن شرایط ارتقاء به منطقه حفاظت شده، از شمول مناطق شکار ممنوع خارج گردید چون امکان تمدید مجدد آن به عنوان شکار ممنوع دیگر وجود نداشته است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://fars.doe.ir/Portal/home/?229465/مناطق%20شکار%20ممنوع|عنوان=مناطق شکارممنوع استان فارس | ناشر =اداره کل حفاظت محیط زیست فارس |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۲۷ مرداد ۱۳۹۳}}</ref>

این منطقه شکار ممنوع [[کوه هوا]] و [[کوه تنگ خور]] را شامل می‌شود. این دو کوه که به ترتیب میدان‌های گازی [[میدان گازی هما|هما]] و [[میدان گازی شانول|شانول]] را در خود جای داده‌اند در سال‌های اخیر به علت فعالیت‌های اکتشاف، استخراج و بهره‌برداری از منابع گاز آسیب فراوانی دیده‌اند و چهره بکر طبیعی آن دستخوش تغییر گردیده‌است.<ref>جغرافیای علامرودشت، تألیف هادی کریمی، انتشارات ایراهستان، ۱۳۹۱</ref> این منطقه با وجود تنوع زیستی بسیار غنی و گونه‌های ارزشمند جانوری و گیاهی همچنان مشترکابه‌صورت توسط انجمن های مردمی و اداره محیط زیست شهرستان لامردشکارممنوع مدیریت می‌شود. وجود چاه‌های فراوان گاز در منطقه، وجود پروانه چراهای متعدد، وجود مستثنیات قانونی و باغات نخل، وجود جاده های ارتباطی و ...از مهم‌ترین دلیل عدم موافقت با ارتقای این منطقه به عنوان یکی از [[مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست ایران|مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست]] است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= |عنوان=یک کفتار راه راه بر اثر برخورد با خودروهای عبوری در شهرستان لامرد تلف شد | ناشر =دیده‌بان محیط زیست و حیات وحش ایران |تاریخ = ۱۵ اسفند ۱۳۹۳|تاریخ بازبینی=۲۹ ژانویه ۲۰۱۶}}</ref> علاوه بر تخریب‌های متعدد توسط [[شرکت ملی گاز ایران]] و فعالیت‌های اکتشافی و حفاری جهت استخراج گاز، خشک‌سالی‌های پی‌درپی و در نتیجه کاهش منابع آب و غذا و وجود پروانه چرای متعدد و چرای بی‌رویه از جمله تهدیدات در منطقه به‌شمار می‌رود.