موریکونه علاقه وافری به [[بازی شطرنج]] داشت. او از سن ۱۱ سالگی شروع به آموختن شطرنج کرد. در اواسط دهه ۵۰ در مسابقات باشگاهی شطرنج در [[رم]] شرکت می‌کرد. ۱۹۶۴ سالی بود که در مسابقات به طور کاملا رسمی حاضر شد و در رقابت‌های دسته سوم باشگاهی مقام نخست را به دست آورد و جایزه گرفت. او در ۱۲ رقابت از مربیگری «استافانو تاتای»<ref group="پ">Stefano Tatai</ref> که از قهرمانان شطرنج بود بهره برد. موریکونه به دلیل مشغله فراوان خیلی زود از ادامه این مسیر صرف نظر کرد اما همچنان این علاقه در او وجود داشت. مشخص نیست که موریکونهاو تا چه اندازه در شطرنج توانمند بود. [[رده‌بندی الو]] یا ریتینگ او را ۱۷۰۰ تخمین زده‌ا‌ند. در رقابت‌های سال ۲۰۰۰ در [[تورین]] او موفق شده بود در رقابتی با [[بوریس اسپاسکی]]، قهرمان شطرنج جهان به تساوی دست یابد. این رقابت‌ها میان ۲۷ شطرنج باز برگزار شد که که «پائولو فرسکو»<ref group="پ">Paolo Fresco</ref>، مدیر عامل وقت [[فیات]]، و فرزند موریکونه، آندره‌آ،[[آندره‌آ موریکونه|آندره‌آ]] نیز در آن شرکت داشتند. موریکونه آخرین رقیبی بود که بالاخره اسپارسکی را مجبور کرد از یک امتیازِ کامل، نیم امتیاز از آن را واگذار کند.<ref name="Ennio Morricone, Avid Chess Fan">{{یادکرد|نویسنده=|نشانی=https://www.chess.com/article/view/ennio-morricone-chess |عنوان=Ennio Morricone (1928-2020), Avid Chess Fan |ناشر=chess.com |تاریخ=7 July 2020|تاریخ بازبینی=19 October 2020|زبان=en| پیوند بایگانی = | تاریخ بایگانی =}}</ref>
در طول سال‌های بعد موریکونهاو با استادان بزرگ شطرنج جهان مانند [[گری کاسپاروف]]، [[آناتولی کارپف]]، [[جودیت پولگار]] به رقابت پرداخت. او اگر برای اجرای کنسرت‌هایش به شهرهاجایی سفر می‌کرد با بهترین شطرنج بازشطرنج‌باز آنجا مسابقه‌ای برگزاربرپا می‌کرد. در واقعحقیقت می‌توان گفت این استادان بزرگ کشورها بودند که از او می‌خواستند در مسابقه‌ای با آنان حاضر شود. هر زمان که رقابتی در جایی از دنیا برگزار می‌شد و موریکونه به محل مسابقات نزدیک بود خود را رسانده و مسابقات را از نزیکنزدیک مشاهده می‌کرد. به عنوان نمونهنمونه، در جریان مراسم اختتامیه مسابقات سال ۲۰۱۶ در رمرم، موریکونه با رئیس فدراسیون شطرنج ایتالیا «جیانیپترو پاگنوشلی»<ref شطرنجgroup="پ">Gianpietro بازیPagnoncelli</ref> کردمسابقه داد. البته این آخرین باری بود که موریکونه در یک مسابقه شطرنج دیده شد.<ref name="Ennio Morricone, Avid Chess Fan"/>
در آخرین ماه مارس از زندگیش مقاله جالبی از موریکونه با نام «''انیو موریکونه شطرنج بازی می‌کند''»<ref group="پ">Ennio Morricone Plays Chess</ref> در «نشریه پاریس»<ref group="پ">The Paris Review</ref> چاپ شد. این مقاله برگرفته از کتاب «انیو موریکونه: از زبان خودش»<ref group="پ">Ennio Morricone: In His Own Words</ref> است که در آن موریکونهاو و «دِ-روسا»<ref group="پ">De Rosa</ref> به موسیقی و زندگی، و تقابلظهور اینآن‌ها در دویکدیگر به بحث می‌پردازند. موریکونه از این کتاب به عنوان بهترین کتابی یاد می‌کند که درباره او نوشته شده است.<ref name="Ennio Morricone, Avid Chess Fan"/>
موریکونه از رابطه میان موسیقی و آنچه در خصوصصفحه رابطهبازی شطرنج بااتفاق موسیقیمی‌افتد گفته است:
{{گفتاورد تزیینی|''با گذشت زمان من چیزی را کشف کردم. ارتباط بارزی میان قواعد بازی شطرنج و قوانین نت نویسی در موسیقی وجود دارد. مطابق با آنچه در زمان‌بندی و ترتیب‌دهی آن انجام می‌شود. در شطرنج این دو بعد در فضای آن همواره وجود دارند و زمان چیزیست که هر دو رقیب برای دستیابی به یک حرکت درست در اختیار دارند. همیشه یک ترکیب افقی و عمودی در صفحه بازی دیده می‌شود،می‌شود. الگوهای گرافیکی متفاوت. شبیه به چیدمان نت‌ها در هارمونی. حتی می‌توان الگوها را طوری جفت کرد که گویی هر الگو برای یک بخش از سازها در ارکستر ترتیب یافته است. بازیکنی که بازی را شروع نمی‌کند و مهره‌های سیاه را داراست تا پیش از حرکت دومدومِ مهره‌های سفید رنگ حریف مقابل، ۱۰ نوعگزینه حرکتبرای متفاوتحرکت را می‌تواند انتخاب کند. تعداد حرکت‌های ممکن با ادامه بازی به طور وسیعی افزایش می‌یابد. این شبیه به همان [[کنترپوان]] در موسیقی است. اگر شخصی علاقه‌مند به جستجو باشد تشابهاتی بین این دو وجود دارد و پیشرفت در یک زمینه اغلب به پیشرفت در رشتهزمینه دیگر می‌انجامد. این یک شانس نیست که در میان ریاضی‌دانان و موسیقی‌دان‌ها شطرنج‌بازان خوبی وجود دارد. [[مارک تایمانف]]، پیانیست و شطرنج باز استثنایی، [[ژان فیلیپ رامو]]، [[سرگئی پروکوفیف]]، آهنگساز شهیر روس، [[جان کیج]]، آهنگساز آوانگارد آمریکایی، دوستان من آلدو کلمنتی<ref group="پ">Aldo Clementi</ref> و اگیستو ماکی<ref group="پ">Egisto Macchi</ref> را در نظر بگیرید. [[فیثاغورس]] نیز مدعی بود که شطرنج کاملا با ریاضی و ریاضی کاملا با موسیقی در ارتباط است. موسیقی کلمنتی کاملا این ادعا را تصدیق می‌کند. موسیقی‌ای که ردیف کردن صداها، تعداد آن‌ها و ترکیباتشان همه شبیه به عناصر کلیدی شطرنج هستند.''<ref name="Ennio Morricone, Avid Chess Fan"/>}}{{پایان}}
محبوب‌ترین شطرنج بازان در نظر موریکونه [[میخائیل تال]] و [[بابی فیشر]] بودند. رد پای عشق و علاقه موریکونه به شطرنج را حتی می‌توان در نامگذارینام‌گذاری برخی از قطعات آثارش دید. قطعه «بازی شطرنج»<ref group="پ">Chess Game</ref> از آلبوم موسیقی سریال «بازی بی انتها»<ref group="پ">The Endless Game</ref> که مربوط به اواخر دهه ۸۰ است و دیگری قطعه «رقص بازی شطرنج»<ref group="پ">Dance of the Chess Game</ref> از سریال «راز صحرا»<ref group="پ">Secret of the Sahara</ref> که مربوط به همان دوره است. «جان هندرسون»<ref group="پ">John Henderson</ref> از دیگر تظاهرات احساساتاحساس موریکونه در دنیای شطرنجشطرنج، سریالی کلاسیک از [[بی بی سیبی‌بی‌سی]] با نام «استاد بازی»<ref group="پ">The Master Game</ref> را نام می‌بردبرده است که وقتی به پخش آن جهانی شدانجامید قطعه «مثل مَدالِنا»<ref group="پ">Come Maddalena</ref> ساخته موریکونه در آن شنیده می‌شد. نمونه دیگری که هندرسون از آن می‌گوید زمانی است که گری کاسپاروف در رادیوی ''دِزِرت آیسلند دیسک''<ref group="پ">Desert Island Discs</ref> حضور یافت و یکی از زیباترین قطعات در دنیای موسیقی را قطعه ''[[کی مای]]'' که از ساخته‌های موریکونه دانستاست عنوان کرد.<ref name="Ennio Morricone, Avid Chess Fan"/>
سال‌ها بعد وقتی موریکونه [[جایزه اسکار افتخاری]] را دریافت نمود در تلویزیون ایتالیا از او پرسیده شد چه چیزی را بیش از این جایزه دوست می‌داری؟ او در جواب گفت: «اینکه یک استاد بزرگ می‌بودمبودم. مانندهمانند گری کاسپاروف».<ref name="Ennio Morricone, Avid Chess Fan"/>
