کارمینه گالونه: تفاوت میان نسخه‌ها

| محل تولد = تاجا (لیگوریا)

| محل مرگ = [[فراسکاتی]] (لاتزیو)

| وب‌گاهوبگاه =

از همان آغاز، کارمین گالونه شاهکارهایی مانند سرگذشت''[[سیزدهمین سیزده نفرمرد]]'' (۱۹۱۷)، و سرهنگ شابر (۱۹۲۰)، را که هر دو بر اساس رمانرمان‌هایی اپونیماز اثر[[انوره دو بالزاک]] بودندرابودند، اقتباس کرد.

پس از ساخت فیلم هایفیلم‌های بسیاری که اوبا هنرمندبازیِ یهنرمندانی مانندچون [[لیدا بورلی]] و سپس همسر خودش [[سوآوا گالونه]]؛ را کارگردانی کرد.او با همکاری [[آملتو پالرمی]] یک فیلم بزرگ به سبک [[سیسیل بی. دمیل]] به نام [[آخرین روزهای پمپئی (فیلم ۱۹۲۶)|آخرین روزهای پمپئی]] را در سال ۱۹۲۶ رامیلادی ساخت.

اما بحران اقتصادی ایتالیا او را مجبور به ترک وطن کرد؛کرد و او به آلمان و سپس به انگستان و در آخر به فرانسه رفترفت؛ جایی که سه فیلم ساخت. پیش از برگشت به ایتالیا او تبدیل به یکی از ستون‌های رونق دوباره [[سینمای ایتالیا]] از ۱۹۳۵ تا ۱۹۶۱ به- ویژهبه‌ویژه با اقتباس اثرهای شعرگونه و فیلم‌های زندگیزندگی‌نامه‌ای نامه‌ای- شده بود.

{{Div col|cols=3۳}}